Hulpverlener doet zelden aangifte tegen patiëntAnneke Stoffelen − 09/01/12, 07:22
Hulpverleners in de psychiatrie doen zelden aangifte als zij door een patiënt worden bedreigd of mishandeld. Uit een enquête van de Vrije Universiteit blijkt dat bijna 70 procent van de psychiaters en verpleegkundigen de afgelopen vijf jaar te maken kreeg met geweld. Driekwart van hen ging daarmee niet naar de politie.
Nu'91, de vakbond van verpleegkundigen, bepleit dat bij geweld altijd aangifte moet worden gedaan.
De enquête werd ingevuld door ruim 1.500 hulpverleners (artsen, groepsleiders, therapeuten en verpleegkundigen), die bij elkaar meer dan 2.600 geweldsincidenten meldden. Slaan en schoppen komen het meest voor, maar er worden ook wurgpogingen en bijtincidenten gemeld. In ongeveer 45 procent van de gevallen hield het slachtoffer er psychisch of fysiek letsel aan over.
Loyaliteit'De algemene stemming onder hulpverleners is er een van: de mensen zijn psychiatrisch patiënt, die kunnen er ook niks aan doen', zegt Karin Weerts van Nu'91 ter verklaring van de geringe bereidheid tot het doen van aangifte. 'De loyaliteit naar de cliënten is groot. Toch moet er meer aangifte worden gedaan, zodat je het probleem bespreekbaar maakt en er een duidelijke grens wordt getrokken.'
In de enquête zeggen hulpverleners aangifte achterwege te laten omdat het incident niet ernstig genoeg was, de zaak intern werd afgehandeld of omdat ze het gewoonweg 'niet nodig' vonden.
In de praktijk blijkt aangifte vaak ook een boel praktische rompslomp op te leveren, zegt Nienke Sneller van Inforsa, een instelling die behandeling biedt aan de meest complexe groep psychiatrische patiënten. 'Het kan voor het sporenonderzoek bijvoorbeeld onhandig zijn als een hulpverlener meteen onder de douche gaat. Terwijl je je juist zo goed kan voorstellen dat dat het eerste is dat je wilt als je bent aangevlogen door een patiënt: uit die kleren.'
Ook kan het de behandelrelatie met de patiënt onder druk zetten. Die zit meestal toch al niet vrijwillig opgesloten in de inrichting. Als er dan ook nog aangifte tegen hem of haar wordt gedaan, komt dat de bereidheid om mee te werken aan behandeling niet ten goede.
Hulpverleners die wel aangifte deden, gingen daartoe meestal over nadat een patiënt meermaals geweld had gebruikt. Of omdat zij een dossier wilden opbouwen en anderen tegen de desbetreffende persoon wilden beschermen.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/5270/Zorg/article/detail/3111075/2012/01/09/Hulpverlener-doet-zelden-aangifte-tegen-patient.dhtml
