Wat mij opvalt is dat je dit in dit werk zoveel van jezelf kan stoppen als je wilt. Je kan het werk heel oppervlakkig maken, en je overal makkelijk vanaf maken.
Als je nog enige vorm van empathie, en feeling met je vak als vpk hebt kan je er ook veel diepgang in leggen, ondanks dat de contacten kort zijn.
Ik werk er nog niet zo lang maar zie wel dat het enorm afwisselend is. Continue omschakelen van acute zorg naar begeleidend, begrijpend naar kordaat handelen, maar juist ook de pré hospitale informatievoorziening kan voor mensen enorm geruststellend zijn. De verantwoordelijkheid is soms heftig, maar aan de andere kant vind ik het gevoel heerlijk! Ik ben niet bij de ambu gegaan om mensen uit dashbordkastjes te peuteren, en die treinspringer in 20 delen zie ik liever niet.
Gewoon de begeleiding en zorg in al zijn mooie, moeilijke, trieste en humorvolle facetten is geweldig! Geen dag/dienst is het zelfde, en geen enkele dag zal terug komen.Ik leer zoveel nieuwe dingen en andere oplossingen bedenken, dat had ik nooit kunnen denken in die jaren op de droge, immer warme ICU! Ik mis de piepjes, eigenwijze dokters voor geen meter!
Mocht iemand er nog aan twijfelen...ik vind het helemaal TOP!
