Geachte heer Dirk,
Uw opmerkingen heb ik (sorry er was niemand anders) gelezen maar wist er niet veel op te zeggen.
Mijn stijl van rapporteren is 'actief' in de eerste persoon enkelvoud. Zo heb ik dat geleerd.
Als men verantwoordelijkheid wil nemen voor oordelen, conclusies en standpunten kan dat niet anders.
Vroeger deed men dat wel met de 'pluralis majestatis' (1e persoon meervoud).
Het is mij bekend dat veel rapporten opgesteld worden, de Ongevallenraad heeft daar ook een handje van, waaruit niet kan blijken wie de verantwoordelijkheid draagt voor de waarnemingen vooraf aan de conclusies en de uiteindelijke tekst.
Ook verbergt men zich wel achter 'de commissie is van mening' of 'de Raad trekt de conclusie....'
Een commissie, of Raad, of groep, kan niet denken en dus ook niet concluderen. wel kunnen ze het gezamenlijk over concept conclusies eens worden. Ik sta/stond vaak alleen, en rapporteer en schrijf als zodanig: 1e persoon enkelvoud: ik neem de verantwoording voor mijn uitspraken en verberg mij niet.
U schreef eerder over mij :
Met bovenstaand stukje ben ik het in grote lijnen eens. Ik ben totaal geen deskundige in deze brandweerdiscussie en die laat ik dan ook voor wat het is. Ik schrijft Dirk.
Waar ik mij wél enorm aan stoor is uw veelvuldig gebruik van woorden als "ik", "mij" en "mijn" . Waar ik mij wel enorm aan stoor, schrijft Dirk, aan de woorden ‘ik’, ‘mij’ en ‘mijn’, die hij, daartoe ook in de zinnen daarvoor zelf kwistig gebruikt.
Leest u zelf maar eens terug in -bijvoorbeeld- uw eerste posting. Deze woorden geven (waarschijnlijk onbewust) aan hoe goed en geweldig ú wel niet bent.
Helderziend is Dirk; ziet tot in het onbewuste. Maar als pot verwijt hij de ketel. Zelfhaat Dirk? Als we toch aan het psychologiseren slaan?
Dit soort mensen (Soort mensen dat Dirk kent.) roepen bij persoonlijk mij nou niet de meeste sympathie op omdat men met dit soort woorden veelal suggereert dat de andere partij totaal onbelangrijk of nietszeggend is.
Bij mij persoonlijk, schrijft Dirk, suggereert dat veelal, dat de andere partij totaal onbelangrijk of nietszeggend is.
Dat zou bij u zomaar kunnen Dirk, daar ga ik niet over.
U maakt dat soort, volgens u gesuggereerde minderwaardigheidservaringen kennelijk vaak mee. Het zal u niet verbazen dat ik daar geen inlevend gevoel bij heb.
Dat u zich anoniem hier manifesteert is in ieder geval geen teken van moed, belangrijke positie of erudiete welsprekendheid.
En dat is mijn inziens geen goede insteek voor het benaderen van de andere partij. kunt u mij ook vertellen wáárom u zeer regelmatig de woorden "ik","mij" en "mijn" in uw betoog terug laat komen?
'Mijn inziens' schrijft Dirk.
Wel Dirk daarom; omdat ik het liefst namens mijzelf, uit eigen ervaring als ontplooide persoon, spreek.
Dat heeft u niet graag Dirk? Jammer voor u. Lees maar wat anders dan, er is genoeg.
Wat wentelt u zich toch in autosuggestieve minderwaardigheid door mijn voor u onverteerbare teksten te blijven lezen!
Arme Dirk, hij pijnigt zichzelf onnodig.
Het leest nogal onplezierig en roept bij mij persoonlijk de reactie op dat u zichzelf blijkbaar enórm belangrijk vindt.
Ik vind mijzelf zeker belangrijk Dirk, mijn intieme relaties vinden dat ook en omgekeerd.
In een ver verleden heb ik ook Nederlandse les genoten en daar moesten we er altijd voor waken dat we dit soort woorden zoveel mogelijk moesten mijden zodat een verhaal niet al te veel naar "jou" kant dreigde door te slaan. Tevens staat het veel professioneler en respectvoller tegenover de andere gesprekspartner om deze in zijn waarde te laten. En met deze bewoording wekt u niet de indruk dat u daar ook daadwerkelijk oren naar heeft.
U blijkt een gehoorzaam kind van de poldercultuur te zijn geweest. Zoals mijn Spaanse vriend daarover zei:
“Een eunuch is zeer geschikt om in een koor te zingen, maar niet om iets tot stand te brengen.”
Telt u zelf nu maar de ‘ikjes’, ’we’s en ‘mij’s’ in uw zinnen; een slechte leerling was u wel, Dirk.
Dit is enigszins off-topic maar in elk van uw postings u zie ik dit verschijnsel met grote regelmaat terugkomen. Tevens heb ik u hier al eerder over aangesproken (zie de posting van 13 Februari 2007, 12:42:48) maar daar heeft u tot op heden nog geen reactie op gegeven. Wellicht dat u er deze keer níet overheen leest en mij -en waarschijnlijk vele mede forummers-
..zie ik….heb ik…mij en vele met mij….die Dirk. U bent in de war.
En zoekt de warme beschutting van een groep die u misschien niet wil opnemen.
Maar dat zullen anonieme personen nooit in virtuele groepen hoeven te ervaren.
Goede therapie voor u, Dirk, zo’n off-topic discussie over mij?
Ik zou hulp zoeken bij iemand met een echte gave, voor het nog erger wordt met u in autosuggestieve seances.
Door het keer op keer over mij te hebben spreekt u zichzelf ook tegen; u werkt mee aan uw door autosuggestie verkregen beeld van iemand met een ‘hoogmoedsverknettering’.
Self fullfilling prophecy, heet dat in de psychologie. U zoekt daarbij de negatieve variant.
Het Pygmalion effect (My Fair Lady) is de positieve variant; als u mij aanmoedigt om nog meer te ontplooien dan wordt ik steeds ‘mooier’ en beter.
Uw (taal)opvoeding bevatte de negatieve variant, triest voor u Dirk.
(Plato vroeg zich al af: Wie voedt de opvoeders op?)
Zoek hulp Dirk, ik hou er mee op en wilde u dat eerder besparen; nu u erom smeekt regaeer ik voor deze ene keer.
Met vriendelijke groet,
Fred Vos.
