Ik denk dat product- en functiedifferentiatie de toekomst heeft in de Nederlandse ambulancesector.
Ik stel het me voor dat straks de ene ambulance de andere niet is. Dat je naast de reguliere ambulanceworg ook binnen elke RAV een fijnmazig netwerk zal hebben van eenheden die aanvullende taken hebben, waaronder RSI, thoraxdrainage en god knows wat nog meer.
De ontwikkeling is al jaren geleden begonnen: de verschillende vormen van rapid responders, de MICU-ambulances, de hulpambulances of B-auto's.
RSI past prima in dat plaatje. Dat hoeft niet bewezen te worden, dat werkt al zo in andere landen en de Nederlandse ambulancesector heeft meer potentieel dan veel andere landen om een dergelijke handeling op te nemen in het pakket van ambulancezorgverleners, ook als dat betekent dat bijvoorbeeld in elke regio maar bepaalde eenheden die taken mogen uitvoeren.
Luchtgebonden MMT's in de huidige vorm is prachtig om te hebben, maar ik zie dat de kosten-baten verhouding enorm scheef staat. Het kan anders. Het kan goedkoper, efficienter, toegankelijker, zonder in te boeten op kwaliteit. De helikopter-traumateams zijn prestigeprojecten en het belang om ze in stand te houden is niet het patientenbelang, maar speelt zich af op een heel ander niveau. Ik snap de verontwaardiging heel goed onder ambulancehulpverleners als MMT'ers via de media ongegeneerd sympathie en populariteit proberen te kweken van het publiek, over de rug van professionals die het als sector heel ver hebben geschopt in de laatste jaren. Ik proef arrogantie, minachting en een absoluut gebrek aan respect als een MMT-arts op tv in verkapte woorden suggereert dat ambulanceteams een stelletje goedbedoelende amateurs zijn die het echte werk beter kunnen overlaten aan de vliegende dokter, omdat er anders doden kunnen vallen. Ik noem het misbruik maken van de onwetenheid van de gemiddelde burger over hoe de ambulancesector in elkaar steekt, om je eigen product te verkopen.
Ambulance Nederland, als beroepssector, zou zich actiever moeten opstellen in de discussie over de uitbreiding van taken van de MMT's. Pre-hospitale zorg is een gespecialiseerde tak van medische hulpverlening. Paramedics en ambulanceverpleegkundigen zijn de aangewezen professionals om de pre-hospitale zorg maximaal te verlenen. Dokters horen wat mij betreft thuis in het ziekenhuis, waar ze het beste tot hun recht kunnen komen: met de apparatuur, de middelen en andere disciplines waarmee ze gewend zijn om te werken.
In Belgie is de ambulancezorg een soort verlengstuk van de spoedeisende hulp-afdeling. Je ziet ook dat artsen en verpleegkundigen van de spoed de prehospitale scenarios met een ziekenhuis-mentaliteit benaderen. In grote lijnen gaat het prima, maar het leidt nooit tot perfectie. Het vak ambulancezorg komt hier nooit volledig tot haar recht. Het niveau ligt dan ook een stuk lager, ook al zal een Belgisch MUG-team het tegenovergestelde beweren, met als argument dat er onmiddelijk een arts betrokken is bij de hulpverlening.
