112 Fotografen / wildgroei aan 'cowboys' ?

[Red Cross Medic]

Lennard en noordernieuws, lees mijn reactie eens grondig door. Wellicht dat je begrijpt wat de anderen hier proberen duidelijk te maken. Juist het inzicht wat je in je tienerjaren nog niet hebt, komt pas naar voren op het moment dat je ouder wordt.

En de dooddoener "Als ik denk dat het te ernstig is, ga ik niet". Zelfs de meest simpele melding kan schokkende beelden opleveren. Een melding auto<>fietser (wat voor de meeste fotografen weinig interessants is) kan nog een (theoretisch gezien) fietser zijn die in 1001 stukjes over het wegdek ligt. Zoiets kun je van te voren niet voorspellen.

Stefan,

Nogmaals doorgelezen. Je verwoord het mooi en geeft mij gelijk ook wel weer een ander beeld.

[Golly]

Hoe weet je dat het te ernstig is om te blijven, dan moet je immers al dingen gezien hebben/en is het dus eigenlijk al te laat.
Wellicht heeft het ook wel te maken met afstomping, je realiseert je niet voldoende hoe ernstig bepaalde dingen zijn op jongere leeftijd omdat je niet het hele plaatje hebt, en raakt zo dus afgestompt op dingen die je nog niet eens begrijpt.

Ik denk dat Stefan gelijk heeft, nu pas realiseert hij zich wat de impact van die incidenten eigenlijk is (in het algemeen en voor jezelf)

Gewoon niet op incidentmeldingen afgaan als je nog niet volwassen bent, en dat is voor mijn part 21 jaar, tenzij je beroepsmatig bezig bent en iets kunt betekenen ter plaatse.

[hoefhaan]

Je merkt altijd achteraf pas of iets traumatisch is. Op het moment dat je adrenaline een beetje zakt, of je niet meer kunt slapen, of je gedrag veranderd, of...

Precies!
Dat is nou juist het hele probleem, en daarom vind ik dat een minderjarige daar niets te zoeken heeft.
Er zijn genoeg hulpverleners die op het moment van de hulpverlening en vlak daarna vrolijk door gaan en vervolgens 's nachts badend in het zweet wakker worden.

En ik blijf er op hameren: een puber is door zijn hersenontwikkeling niet voldoende in staat om zijn eigen functioneren en kunnen te bekritiseren. Dat blijkt uit alle onderzoeken, dat is nou zo leuk aan pubers!
En natuurlijk zeggen ze dat ze dat wel kunnen. Dat hoort geheel bij die levensfase. En ook dat is zo leuk aan pubers!

We kennen toch allemaal wel de verhalen (en ook uit je eigen puberteit) dat ze alles aan kunnen, als het moet de hele wereld?

[Sem van der Wal]

Gewoon niet op incidentmeldingen afgaan als je nog niet volwassen bent, en dat is voor mijn part 21 jaar, tenzij je beroepsmatig bezig bent en iets kunt betekenen ter plaatse.

Beetje vaag deze reactie... waarom zou je als jonge persfotograaf ter plaatse niks kunnen betekenen?

[SEH zustertje]

Beetje vaag deze reactie... waarom zou je als jonge persfotograaf ter plaatse niks kunnen betekenen?

Sem, voor jouw denk ik een goede vraag om eens over na te denken.
Wat is jouw doel?   foto's maken toch?
Het is toch niet jouw doel om een plaats delict te contamineren of bij een zelfmoordpoging het lichaam op te ruimen?

Wat de vorige hulpverleners al hebben aangegeven, buiten het feit dat zij dit zeggen puur ter bescherming van jezelf, je moet nog vele jaren mee. Alles wat je mee maakt, moet je meedragen in je rugzak van het leven.
Waarom denk je dat een ambulance team (als voorbeeld) na een kinder reanimatie uit de die dienst wordt gehaald om te botten of een een brandweersetje na een flinke brand met slachtoffers?
Allemaal omdat deze mensen, de volgende dagen weer verder moeten.

Misschien een harde uitspraak, maar ouders die hun kinderen naar dit soort incidenten laten gaan zouden gemeld moeten worden bij het AMK

[Sem van der Wal]

Naast mijn doel van foto's maken en leveren is er ook iets als een doel om foto's te leveren aan slachtoffers/nabestaanden van een ongeval. Laatst nog was ik bij een schoorsteenbrand (in de ogen van beroepsfotografen: oh, maar een schoorsteenbrand?) en ik heb de eigenaar van de woning erg blij gemaakt met foto's die zelf met zijn telefoon foto's aan het maken was.

Ondanks de goede adviezen van hulverleners en beroepsfotografen doe ik toch wat mij zelf het beste lijkt. Immers: als ik altijd naar de adviezen en tips van anderen had geluisterd dan had ik niet zoveel bereikt dan dat ik nu bereikt heb (in opdracht van een bedrijf fotograferen/filmen, bevelvoerder bij de jeugdbrandweer zijn, etc)  

[Jerommeke]

Ondanks de goede adviezen van hulverleners en beroepsfotografen doe ik toch wat mij zelf het beste lijkt. Immers: als ik altijd naar de adviezen en tips van anderen had geluisterd dan had ik niet zoveel bereikt dan dat ik nu bereikt heb (in opdracht van een bedrijf fotograferen/filmen, bevelvoerder bij de jeugdbrandweer zijn, etc)  

Tsja... Ondanks dat ik zelf ook al een tijdje mee draai in het hulpverleningsland (eerst als proffesioneel amateurfotograaf en nu in dienst van) ben ik toch van mening dat het niet goed voor je kan zijn om op (erg) jonge leeftijd geconfronteerd te worden met allerlei heftige dingen.

Hulpverleners die er op geselecteerd & getraind zijn, goede nazorg krijgen en veelal aanrijdend al veel meer weten als de pers (voorbereiding op het geen komen gaat) krijgen vroeg of laat veelal te maken met PTSS of andere problemen. Mensen die bij het KLPD zitten en tientallen treinspringers hebben gezien, knappen bij de 41ste...
Óók de mensen die het hardst roepen ''dat gebeurd mij niet'' krijgen de klapper... Opeens weer een flashback naar iets wat ze in hun jeugd hebben mee gemaakt of andere dingen die ze eigenlijk nog niet hadden verwerkt.

[SEH zustertje]

Bijzonder dat in het verleden van het hv forum het board Nazorg is aangemaakt.

Beste Sem, ik waardeer je drive en doorzettingsvermogen om bij je standpunt te blijven, maar ik hoop werkelijk dat jij straks over 20 jaar niet tot die groep hoort waar de emmer van is overgelopen en je bij de psycholoog komt te zitten. Dat is ook wat je leest uit Jerommeke zijn stuk. Probeer in ieder geval je leering te trekken uit de bezorgdheid van een ander

Dit schrijf ik in mijn rol als moeder, je wilt een kind beschermen voor alle ellende in de wereld, ook al weet ik dat ik dit niet kan.
Dat is mij drive waarom ik het werkelijk afkeur dat een jongere met opzet "ramp"gebieden opzoekt, want je weet nooit wat je te wachten staat.
Mijn spruit is ook een puber en ik zou het vreselijk vinden als hij vanavond tussen de spruitjes door aan tafel zegt: nou Mam, mooie plaatjes gemaakt hoor! Iemand is voor de trein gesprongen het was een ware jigsaw!
Vanuit meldingen kan een "leek"werkelijk de koren niet van het kaf scheiden. Kom nu niet met argumenten als dat kan ik wel, daar ook in de real hulpververlening nog al eens een melding mank gaat. Als voorbeeld ten tijde van de ambulance: "u gaat naar een bijensteek"...je denkt "oei allergische reactie" en dan ter plaatse....een vreselijke steekparty!

[CM112]

Wat een leuk topic! Ook omdat ik mezelf aangesproken voel als 'Minderjarige fotograaf.'

Ik ben op dit moment 16 jaar. De hulpverlening is mij met de paplepel in gegoten. Zo zit mijn vader bij de brandweer. Zo begon mijn, toen nog hobby, met brandweerdagen en af en toe een kijkje nemen in de ,,Grote rode auto met zwaailampen'' In 2010 ben ik voor het eerst meldingen gaan bezoeken. Toen sprong ik inderdaad op mijn fietsje om bij een incident te gaan kijken.

In de drie jaar dat ik meeloop heb ik veel geleerd. Zo heb ik een goede band met hulpdiensten in het gebied waar ik fotografeer, krijg ik een steeds groter netwerk van afnemers en heb ik al aardig wat meegemaakt. Al heel lang wil ik op de ambulance werken als verpleegkundige. Ben nu nog bezig met de HAVO waarop ik HBO-V ga doen. Verpleegkundige wil ik worden omdat ik altijd op zoek ben naar uitdaging en spanning, iets wat ik nu goed kan combineren met fotograferen.

Ik ga wat verder in op dingen wat ik heb meegemaakt. Bijvoorbeeld vorige maand, bij aankomst van een incident met als melding beknelling bleek er een man uit zijn auto te zijn geslingerd en lag in het gras. Hier stonden mensen omheen die in paniek waren. Fotocamera in mijn scooterbuddy laten liggen en naar het slachtoffer toe gelopen. Nek gestabiliseerd en gecontroleerd en man was nog bij bewustzijn. Verder gerustgesteld en meer kon ik niet voor hem betekenen. Bij aankomst van de hulpdiensten bijzonderheden verteld aan de pleeg en mijn camera gepakt. Foto's gemaakt, welke ik later nog aan de moeder van het slachtoffer heb overhandigd op een CD'tje. Zij was oa mij heel dankbaar.

Gister een ambulancemelding gereden. Bij aankomst stond er een vrouw naar buiten te schreeuwen help help, dochter is dood. Toevallig was ik met mijn broer. Gevraagd was er aan de hand was, en bleek een onprettig verhaal. Meisje was gelukkig nog bij kennis en mijn broer is binnengebleven. Ik ging terug naar de vrouw welke riep, deze had de AC nog aan de lijn. Ik de telefoon overgepakt en rustig  nadere info gemeld. Bij aankomst van de politie en ambulance terug naar huis gegaan.  

Dit is maar een fractie van incidenten wat ik meegemaakt heb. Ik kan hier gelukkig heel goed mee omgaan. Hiermee bedoel ik dat je als fotograaf wel degelijk kans heb om met nare dingen in aanraking te komen, en je goed moet weten wat je kan doen.  Tuurlijk, ik heb ook heel veel geleerd in de afgelopen drie jaar. En heb ik ook weleens mijn neus gestoten (Geen ernstige dingen). Gelukkig leer je daar weer van.

Wat betreft de veiligheid van de jonge fotografen; kan bij een fotograaf boven de magische leeftijdsgrens geen dakpan op zijn hoofd vallen? Sterker nog, ik denk dat het bij hen eerder gebeurd. Jonge mensen zijn afstandelijker dan de mensen die daar puur voor de centen lopen. Natuurlijk, de jongelingen zien gevaren minder snel in.

Als ik naar Sem zijn portfolio kijken zitten hier zeker goede foto's bij! En ik denk zeker dat naar het geval apart moet worden gekeken. Waarom zou je de hobby van vele fotografen moeten verpesten door de leeftijd? Er zitten echt wel goede tussen welke weten wat ze doen hoor! Zoals het bij alles is, er zitten altijd personen tussen die het voor andere moeilijk maken, door bijvoorbeeld verkeerde beslissingen te nemen. Maar als je dit tussen de volwassen fotografen doet, is dat zeker ook een topic waard!

Groeten Man112

[Red Cross Medic]

Wat een leuk topic! Ook omdat ik mezelf aangesproken voel als 'Minderjarige fotograaf.'

Ik ben op dit moment 16 jaar. De hulpverlening is mij met de paplepel in gegoten. Zo zit mijn vader bij de brandweer. Zo begon mijn, toen nog hobby, met brandweerdagen en af en toe een kijkje nemen in de ,,Grote rode auto met zwaailampen'' In 2010 ben ik voor het eerst meldingen gaan bezoeken. Toen sprong ik inderdaad op mijn fietsje om bij een incident te gaan kijken.

In de drie jaar dat ik meeloop heb ik veel geleerd. Zo heb ik een goede band met hulpdiensten in het gebied waar ik fotografeer, krijg ik een steeds groter netwerk van afnemers en heb ik al aardig wat meegemaakt. Al heel lang wil ik op de ambulance werken als verpleegkundige. Ben nu nog bezig met de HAVO waarop ik HBO-V ga doen. Verpleegkundige wil ik worden omdat ik altijd op zoek ben naar uitdaging en spanning, iets wat ik nu goed kan combineren met fotograferen.

Ik ga wat verder in op dingen wat ik heb meegemaakt. Bijvoorbeeld vorige maand, bij aankomst van een incident met als melding beknelling bleek er een man uit zijn auto te zijn geslingerd en lag in het gras. Hier stonden mensen omheen die in paniek waren. Fotocamera in mijn scooterbuddy laten liggen en naar het slachtoffer toe gelopen. Nek gestabiliseerd en gecontroleerd en man was nog bij bewustzijn. Verder gerustgesteld en meer kon ik niet voor hem betekenen. Bij aankomst van de hulpdiensten bijzonderheden verteld aan de pleeg en mijn camera gepakt. Foto's gemaakt, welke ik later nog aan de moeder van het slachtoffer heb overhandigd op een CD'tje. Zij was oa mij heel dankbaar.

Gister een ambulancemelding gereden. Bij aankomst stond er een vrouw naar buiten te schreeuwen help help, dochter is dood. Toevallig was ik met mijn broer. Gevraagd was er aan de hand was, en bleek een onprettig verhaal. Meisje was gelukkig nog bij kennis en mijn broer is binnengebleven. Ik ging terug naar de vrouw welke riep, deze had de AC nog aan de lijn. Ik de telefoon overgepakt en rustig  nadere info gemeld. Bij aankomst van de politie en ambulance terug naar huis gegaan.  

Dit is maar een fractie van incidenten wat ik meegemaakt heb. Ik kan hier gelukkig heel goed mee omgaan. Hiermee bedoel ik dat je als fotograaf wel degelijk kans heb om met nare dingen in aanraking te komen, en je goed moet weten wat je kan doen.  Tuurlijk, ik heb ook heel veel geleerd in de afgelopen drie jaar. En heb ik ook weleens mijn neus gestoten (Geen ernstige dingen). Gelukkig leer je daar weer van.

Wat betreft de veiligheid van de jonge fotografen; kan bij een fotograaf boven de magische leeftijdsgrens geen dakpan op zijn hoofd vallen? Sterker nog, ik denk dat het bij hen eerder gebeurd. Jonge mensen zijn afstandelijker dan de mensen die daar puur voor de centen lopen. Natuurlijk, de jongelingen zien gevaren minder snel in.

Als ik naar Sem zijn portfolio kijken zitten hier zeker goede foto's bij! En ik denk zeker dat naar het geval apart moet worden gekeken. Waarom zou je de hobby van vele fotografen moeten verpesten door de leeftijd? Er zitten echt wel goede tussen welke weten wat ze doen hoor! Zoals het bij alles is, er zitten altijd personen tussen die het voor andere moeilijk maken, door bijvoorbeeld verkeerde beslissingen te nemen. Maar als je dit tussen de volwassen fotografen doet, is dat zeker ook een topic waard!

Groeten Man112