Zoals iedereen hier al vermoedde zou er in deze casus zeer goed sprake kunnen zijn van kindermishandeling. Belangrijke aanwijzingen daarvoor zijn (zoals ook al door anderen vermeld):
- Het soort letsel wat ernstiger lijkt dan je zou verwachten met dit type ongeval
- De vertraging in het hulp zoeken
- Het hulp zoeken bij een onbekende
- De houding van moeder en dochter
Probleem is natuurlijk wel dat ieder afzonderlijk misschien wel heel plausibel is en ook met deze combinatie je het nog steeds niet zeker weet. Dit is echter naar mijn idee nooit een reden om hier geen actie op te ondernemen, vaak met het argument dat je iemand wel van iets heel zwaars beschuldigd... Beter een paar keer voor niks een onderzoek dan één keer te weinig.
Meestal is er bij kindermishandeling ook geen opzet in het spel maar is er sprake van wanhoop en wordt een gesprek juist aangegrepen om, eindelijk, om hulp te vragen. De vraag is natuurlijk wel of je dat als EHBO'er moet doen, naar mijn idee zijn anderen daar beter geschikt voor, zoals de huisarts. De huisarts is vaak iemand die het gezin toch wel enigszins kent, dit in tegenstelling tot personeel op een SEH. De laatste hebben overigens natuurlijk wel ook een zeer belangrijke taak in het signaleren van kindermishandeling en gelukkig wordt er tegenwoordig op bijna iedere SEH wel een of andere vorm van registratie bijgehouden waarbij bij ieder kind dat zich presenteert een formulier of iets dergelijks afgevinkt moet worden.
Mocht je twijfelen over wat te doen kan je eventueel ook contact opnemen met het
Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK), een advies kan volledig anoniem gevraagd worden ook zonder dat het AMK de naam van het desbetreffende kind hoeft te weten. Hier zal dan ook geen onderzoek op volgen. Een melding kan niet anoniem geschieden, wel kan je verzoeken om naar het gezin toe anoniem te blijven. Dit laatste heeft overigens niet de voorkeur van het AMK die juist proberen zo open mogelijk te handelen. Als beroepskracht is er alleen in bepaalde uitzonderingsgevallen de mogelijkheid anoniem te blijven.
Na een melding zal het AMK een onderzoek instellen waarbij vaak diverse betrokkenen benaderd worden voor inlichtingen (denk aan huisarts, school, etc.), ook de ouders zullen gehoord worden waarbij er vanuit gegaan wordt dat er geen sprake is van opzet. Mocht er inderdaad sprake zijn van mishandeling of verwaarlozing dan zal hulpverlening ingeschakeld worden waarbij bijna altijd het uitgangspunt is dat de kinderen binnen het gezin blijven en alleen bij falen van het traject of ernstig direct gevaar uit huis geplaatst worden.
Dan nog even over zwijgplicht en melding. Naar mijn idee worden "amateur"-EHBO'ers (dus niet binnen een professionele organisatie waarbij je inderdaad vaak moet tekenen voor geheimhouding) niet gehinderd door een zwijgplicht. Daar komt nog bij dat de wetgeving aan iedereen met een zwijgplicht toch ook meldrecht geeft inzake kindermishandeling waarbij het meldrecht dus voor de zwijgplicht komt, uiteraard wel met de nodige zorgvuldigheidseisen. (Een meldcode speciaal voor artsen is
hier te vinden.)
Als laatste even inhoudelijk op deze casus. Ik weet dat ik nu weer ga schoppen tegen heilige huisjes etc. maar mijns insziens doe je er goed aan om bij het vermoeden van een breuk of ander letsel aan het bewegingsapparaat (dus botten, spieren en gewrichten) het advies te geven zo snel mogelijk paracetamol als pijnstilling te geven, als je je daarbij houdt aan de dosering zoals vermeld in de bijsluiter kan je daar ook als EBO'er nooit de fout mee ingaan. Laat er nu alsjeblieft niemand komen dat pijn nodig is voor de diagnose, naar mijn ervaring laat een röntgenfoto ook zonder pijn wel zien of er een breuk is, sterker nog goede pijnstilling maakt het maken van een röntgenfoto vaak een stuk eenvoudiger.
Later van de week komt de volgende patiënt, voor nu de ruimte om op bovenstaande te reageren, tegenaan te schoppen of vragen te stellen
