Effe kort,
een verpleegkundige is niet zelfstandig bevoegd voor het uitvoeren van een voorbehouden handeling, maar is wel bevoegd als deze door een zelfstandig bevoegde (lees arts, verloskundige of tandarts; deze laatste twee voor sommige voorbehouden handelingen) bevoegd gemaakt wordt (opdracht krijgt) en zich bekwaamd heeft (maw scholing gehad heeft voor die handeling) en zichzelf bekwaam acht voor die handeling.
Een ambulanceverpleegkundige krijgt zijn uitvoeringsopdracht (bevoegdheid) door het volgen van het landelijke ambulance protocol waarvoor de medisch leider van die RAV de zelfstandig bevoegde is. Op een ziekenhuisafdeling liggen deze uitvoeringsopdrachten vast òf in protocollen òf krijgen verpleegkundige deze direct via de arts.
De oplossing voor het hele probleem waar deze discussie over gaat is volgens mij de opdracht door een zelfstandig bevoegde.
Namelijk, de verpleegkundige moet bekwaam zijn en door de opdracht is deze bevoegd. (Niet bekwaam is ook niet bevoegd!!)
De praktische oplossing is dan ook het aanstellen van òf een landelijke zelfstandig bevoegde òf een bevoegde op afdelingsniveau.
Als een RK afdelingsarts mij, als verpleegkundige, een opdracht geeft voor het inbrengen van een venflon, en ik heb daar scholing in gehad en acht mij daarin bekwaam dan doe ik dit dus eigenlijk onder de verantwoordelijkheid van die arts.
Is er dan nog een vuiltje aan de lucht?!
Ik denk het niet. Of het bestuur moet natuurlijk hier niet achter staan, maar verder denk ik dat het geen probleem moet zijn.
Groente,
Luke
