Hoi Jan,
Er zit wel wat in hoor, in wat je zegt, maar ik zou het toch wat willen nuanceren. Snelheid is natuurlijk altijd geboden, maar in dit geval moet je een inschatting maken van de mate waarin de vitale functies van de patiënt zijn bedreigd. In welke onderkoelingsfase bevindt de patiënt zich? Is er nog sprake van een aanspreekbare patiënt, en zijn de pols en ademhaling nog adequaat?
Het zou namelijk zo kunnen zijn, dat de onderkoelde patiënt nog "redelijk" stabiel is, maar dat het lichaam zich inmiddels wel al heeft aangepast aan de hydrostatische druk. Als deze patiënt verticaal uit het water gehaald zou worden, raakt de patiënt vanaf dat moment in shock. De hulpverleners die er bij aanwezig zijn moeten dan bij deze patiënt nog een infuus inbrengen (moeilijk bij een patiënt in shock!) en infuustherapie gaan geven. Zo loop je dus eigenlijk achter de feiten aan, omdat het lichaam dan al enkele minuten een te lage bloeddruk heeft om alle vitale organden van bloed en zuurstof te voorzien. Misschien is er dan onnodig schade ontstaan, terwijl de schade wellicht minder geweest zou zijn bij een langere periode van onderkoeling, maar een horizontale redding.
Het blijft dus altijd een moeilijke afweging, en naar mijn idee moet je dit telkens per situatie opnieuw afwegen. Soms heeft snelheid de voorkeur, soms de horizontale redding. (Maar natuurlijk het liefst allebei!)
