In ieder geval herkenbaar bij de brandweer, korpsen welke nog wel een (onderbouwde) eigen mening hebben worden alleen maar als lastig ervaren door de veiligheidsregio.
Ik vind dat vreselijk. Je zou verwachten dat het hier in het Midden Oosten normaal is dat we ongehoorzame agenten, brandweermannen en paramedics met te veel babbels op vrijdagmiddag 70 stokslagen geven op het Marktplein maar het is die democratische rechtsstaat waar we allemaal zo trots zijn op onze vrijheid van meningsuiting.
Agenten, brandweerpersoneel en ambulancepersoneel hebben op papier inderdaad heel veel rechten en vrijheden omdat het Nederlandse volk het ontzettend belangrijk vindt. We gaan daarom naar de stembus en onze volksvertegenswoordigers houden deze waarden hoog in het vaandel. Ergens in de donkere gekrochten buiten het zicht hebben we de ongekozen bureaucraten van veiligheidsregio's, de landelijke politie, brandweer Nederland, de ziekenhuizen en RAV-en die het personeel aan banden leggen met sociale media code, zwijgplicht en laten het personeel merken dat ze uiteraard wel de vrijheid van meningsuiting hebben maar het ze wel hun baan en inkomen kan kosten. Sociale media code is een middel van managers om grip te houden op het eigen personeel, in 1975 was het normaal dat de leiding van een instelling voor zwakzinnigen haar bewoners voorschreef hoe ze zich moet gedragen, in 2016 heb je managers die volwassen agenten, brandweermannen, artsen en verpleegkundigen vertellen hoe zich moet gedragen. Als je vertrouwen in je eigen personeel hebt is er geen enkele noodzaak om grip te willen hebben op wat ze zeggen of wat ze op twitter schrijven.
Ik vind dat mijn paramedics al hun zorgen direct kenbaar moeten maken omdat het belangrijk is voor een ambulancedienst als de leiding weet wat er speelt op de werkvloer. Als je de bende goed op orde hebt, je mensen een goed loon hebben, je mensen voldoende kansen krijgen om door te groeien,je een soort familiegevoel binnen je dienst hebt en iedereen akelig trots is op de prestaties van de dienst heb je geen zwijgplicht of sociale media codes nodig.
Wij vinden het juist reclame als ons personeel of voormalig personeel in vrijheid kan en mag vertellen hoe het bij ons reilt en zeilt. Je personeel de mond snoeren doe je als je weet dat alle bagger die het management keurig onder het tapijt had geveegd weer aan de oppervlakte verschijnt zodra een van je personeelsleden begint te babbelen of iets op twitter zet.
Het ligt er wel aan hoe groot de groep is welke opgepiept is. Bestaat een korps uit 20 of 40 vrijwilligers, en is de ploeg in 2en of 3en verdeeld. Is de verdeling in ploegen altijd of alleen bij minder spoed meldingen.
Nee het ligt er niet aan hoe groot de groep is. Als je 5 man oppiept voor woningbrand hoort er 5 man te verschijnen. Als je 30 man oppiept hoort er 30 man te verschijnen.
De brandweer moet een professionele hulpverleningsdienst doen waardoor ze kan aansluiten bij haar iets volwassener zusjes de politie en ambulancedienst. Agenten en ambulanceverpleegkundigen hebben niet alleen rechten maar ook veel plichten. Plichten die ze niet kunnen en mogen verzaken omdat het anders grote consequenties voor deze professionals heeft.
Het is prima als je in je nest blijft liggen terwijl je een potje moet voetballen met je amateurvoetbalclub. Als er onvoldoende spelers komen opdagen heeft je club de wedstrijd verloren. De brandweer hoort voorbij het amateuristische stadium te zijn. Ze horen te weten dat er doden kunnen vallen als er onvoldoende vrijwilligers uit hun nest komen als ze worden opgepiept.
Agenten en verpleegkundigen weten dat ze ontzettend goed moeten nadenken wat ze wel en niet doen. Ze weten dat het niet uitgesloten is dat ze voor een tuchtrechter of een strafrechter mogen verschijnen om zich te verweren tegen 'dood door schuld'. Wat mij betreft mogen brandweermensen ook beseffen dat de tijd van hobbyisme, vrijblijvend en nergens rekenschap voor te hoeven afleggen omdat je vermoedelijk je best hebt gedaan voorbij is.
