opinie-stukje uit
Volkskrant.nl vandaag....
Ambulancebroeders, kom in actie! Als de patiënt tevreden is, neemt de agressieve houding naar het personeel af09-09-2008 12:19 Volkskrant.nlZes weken geleden brak mijn vader zijn heup. Hij was van zijn fiets gevallen. Creperend van de pijn heeft hij zelf de ambulance gebeld.
Hij vertelde waar hij lag, wat er gebeurd was, en door zijn medische achtergrond kon hij hen meedelen dat hij hoogstwaarschijnlijk zijn heup had gebroken. Een schamel lachje klonk aan de andere kant van de lijn: ‘Heeft u een röntgenapparaat bij u ofzo, dat u dat weet?’.
Zijn woede inslikkend vroeg hij de ambulance vriendelijk zo snel mogelijk te komen want hij lag midden op de weg in de stromende regen. Omstanders legden behulpzaam hun jassen over hem heen en belden om de beurt naar de ambulance om te vragen waar ze in vredesnaam bleven, er was al een kwartier verstreken.
Na precies 29 minuten arriveerde de ambulance. De overwegend autochtone omstanders waren woedend op het ambulance personeel. Hoe kon het zo schandalig lang hebben geduurd? Als meneer een hartaanval had gehad was hij nu zekerste weten dood geweest en dan was het hun schuld! Het ambulance personeel voelde zich aangevallen en ging de discussie aan met de boze omstanders, terwijl mijn vader nog steeds op de grond lag.
Door het lint
Toen Abdullah zijn 15-jarige broertje neergestoken op de grond zag liggen in een plas bloed, ging hij door het lint omdat hij van het ambulancepersoneel afstand moest houden van zijn broertje. In zijn woede riep hij dat als zijn broertje dood zou gaan, de ambulancebroeders ook dood zouden gaan.
Zorgwekkend is niet alleen de vermeende groeiende agressie jegens ambulancepersoneel, maar ook de politieke reactie hier op.
Dat stadsdeelvoorzitter Marcouch dit incident uitlegt als een cultureel probleem van Marokkanen is krankzinnig. Zijn argument hiervoor is dat in Marokko ambulancebroeders ook vaak klappen krijgen. Ik zal de verschillen tussen de Marokkaanse en Nederlandse ambulancediensten achterwege laten, maar één ding kan ik u vertellen; als je in Marokko een ambulance nodig hebt mag je van geluk spreken als deze komt en moet je betalen voor de brandstof als je vervoerd wordt. Als je daar terplekke als hulpbehoevende zieke niet handje contantje voor kan betalen heb je gewoon dikke pech.
Als de patiënt tevreden is, neemt de agressieve houding naar het personeel afIk denk dat in zo’n situatie zelfs Marcouch agressief zou worden.
De agressieve bejegening van zorgpersoneel is een groeiend Nederlands probleem waar menig zorgverlener mee te maken heeft. Het is logisch dat ambulancebroeders vaker te maken krijgen met dit probleem dan andere zorgverleners omdat ze optreden in crisissituaties waarin de excessen van emotie aanwezig zijn.
Leven of dood
Waar sommige mensen stilletjes verdrietig zijn bij het zien van een gewond familielid, zal de ander moord en brand schreeuwen. Het gaat vaak om situaties van leven of dood, en elke minuut dat een ambulance te laat is kan reden zijn voor mensen om te ontploffen. Dit geldt voor autochtonen en allochtonen. Er zijn uiteraard grenzen in de bejegening van zorgpersoneel, en als deze grenzen worden overschreden is aangifte noodzakelijk. Maar vóórdat dit probleem in de schoot van de politiek wordt gegooid zou er eens gekeken moeten worden naar de redenen waaróm er zo vaak agressief wordt gereageerd en hoe het ambulancepersoneel zélf dit soort gedrag kan voorkomen.
Een mooi voorbeeld van hoe effectief zorg te verlenen in probleemwijken is de Spoedeisende Hulp van het MESOS ziekenhuis in de beruchte Utrechtse wijk Kanaleneiland. Om de agressie jegens hun personeel te verminderen hebben ze de communicatie, informatievoorziening, en de medische competenties van hun personeel geheel herzien en aangepast om de zorg voor lastige patiënten uit de wijk te optimaliseren.
Waar de afdeling in 2006 een 3 kreeg van hun patiënten, scoort de afdeling na de structurele veranderingen een 8. Als de patiënt tevreden is, neemt de agressieve houding naar het personeel af, zo blijkt uit hun ervaring. En daar zouden onze Amsterdamse ambulancebroeders wat van kunnen leren. Een veilige omgeving creëren voor zorgpersoneel betekent niet dat ze geëscorteerd moeten worden door politie, maar dat de patiënt zich ook veilig voelt bij de zorgverlener doordat deze uitstekende zorg biedt.
zie ook de
reacties.
