GRIP 3 VOS 6 Crash vliegtuig Turkish Airlines (9 overledenen, 86 gewonden) - Schiphol 25-02-2009

Auteur Topic: GRIP 3 VOS 6 Crash vliegtuig Turkish Airlines (9 overledenen, 86 gewonden) - Schiphol 25-02-2009  (gelezen 235941 keer)

0 gebruikers (en 13 gasten bekijken dit topic.

Tha-Nose

  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 488
HAARLEM -  'De ramp na de ramp'. Zo omschrijft commissaris Ben van Mierlo van de politie Kennemerland het optreden van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid na de crash van het Turkish Airlinestoestel. Hij verwijt de raad zich te hebben willen 'profileren'. Dat schrijft Van Mierlo in het aprilnummer van het bondsblad van de Vereniging van Middelbare en Hogere Politieambtenaren.

Commissaris Van Mierlo is hoofd rampenbestrijding van politie Kennemerland en zat in het beleidsteam dat de hulpverlening na de crash op 25 februari coördineerde. Van Mierlo uit forse kritiek op de werkwijze van de raad. Zo waren volgens hem niet alleen hulpverleners en journalisten snel aanwezig, maar ook de Onderzoeksraad. 'De Onderzoeksraad spoedde zich ter plaatse en terwijl de lichamen nog in het vliegtuig zaten, werd de zwarte doos al gevonden. Soms is de drang om zich te profileren zo sterk aanwezig dat het de schaamte voorbij is', schrijft Van Mierlo.

Overhand

'Het vliegtuig ligt er nog en we zijn volop in de operatie of er worden al interviews georganiseerd. Zelfs daarbij gaat het er om voor het oog van de vaderlandse nieuwsgierigheid de eerste te zijn. Ook hier weer een fantastische rol van de Onderzoeksraad. Vlug, vlug en snel, snel want stel je eens voor dat een ander eerst is. Dat kost kijkcijfers. Machtswoorden, eisen en dwang lijken de overhand te nemen'.

Over de evaluatie van de crash schrijft Van Mierlo: 'Allemaal willen we het straks nog beter doen, maar de centrale opgave zal vooral zijn om het fatsoen en realisme weer terug te krijgen in de rampenbestrijding (...) De essentie moet blijven dat we het voor de slachtoffers van de ramp zo goed mogelijk willen doen en de meest professionele zorg willen verlenen'. In een toelichting wijt Van Mierlo het gesteggel met de onderzoekers aan gebrekkige communicatie. 'Een ramp maken we niet dagelijks mee. Vertel wie je bent, wat je bevoegdheden zijn en wat je komt doen. Dat voorkomt een hoop gedoe', aldus de commissaris. 'En doe het werk in de juiste volgorde. Eerst de slachtoffers, dan de rest'. Van Mierlo benadrukt dat het artikel in het vakbondsblad op persoonlijke titel is geschreven voor collega's om er lering uit te trekken voor de toekomst. De Onderzoeksraad Voor Veiligheid wil niet inhoudelijk reageren. "Het is best mogelijk dat niet iedere politieman of hulpverlener weet wat de bevoegdheden van de Onderzoeksraad zijn. De uitspraken zijn voor rekening van de schrijver. Het is verstandig om daar niets van te vinden", aldus een zegsman van de raad.

Bij de ramp kwamen negen van de 135 passagiers om het leven en raakten er 86 gewond. Op korte termijn publiceert de Onderzoeksraad de uitkomsten van het onderzoek naar de oorzaak van de crash.


bron: TELEGRAAF.NL


Shave

  • Beroepsbrandweerman
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 6,355


Dinges

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 5,168
'Militair geheim VS in gecrasht Turks toestel'

Krijg iets van een deja-vu gevoel...
Herbergen alle burgervluchten militaire geheimpjes ofzo?  ::)


Rene112

  • Gast
In het vorige week verschenen april nummer van de "Noordwester", het tijdschrift van de Veiligheidsregio Noord-Holland Noord, staan interviews met een aantal hulpverleners uit NHN die zijn ingezet bij de vliegtuigcrash.

Naar mijn mening interviews die voor iedereen interessant kunnen zijn. Daarom plaats ik hieronder de tekst uit de digitale (pdf) versie van de "Noordwester".

groeten,
René de Caluwé


Hulpverleners blikken terug op vliegtuigcrash Schiphol
“Dit staat niet in de boekjes”

De beelden staan nog helder op ieders netvlies: tientallen hulpverleners, verzameld rond een in de akkers bij Schiphol neergestorte Boeing 737 van Turkish Airlines. Om hen heen honderden brokstukken. Bij de crash kwamen negen van de 135 inzittenden om het leven, ruim vijftig mensen raakten gewond. Hulpverleners reden van heinde en verre aan, ook vanuit Noord-Holland Noord. Hieronder het relaas van een aantal van hen.

Willem de Vries en Nelleke de Jong zijn ambulancemedewerkers. Zij rijden in de buurt als het vliegtuig van Turkish Airlines crasht.
Het is woensdag 25 februari iets na half elf ’s ochtends als Willem de Vries en Nelleke de Jong van Ambulancezorg West na een ritje naar het AMC ‘leeg’ terugrijden naar Den Helder. Op de A9 stroopt op dat moment ineens het verkeer op. Auto’s stoppen op de vluchtstrook, mensen stappen uit. Uit het raam is te zien hoe een uiteengereten vliegtuig van Turkish Airlines in het akkerlandschap langs de snelweg ligt. “We zochten direct contact met de CPA, maar die wist nog van niets”, aldus Nelleke. “Toen ons werd gevraagd om het nummer van de dichtstbijzijnde hectometerpaal, stapte Willem uit om te gaan kijken. Buiten hoorde hij van een vrouw dat het ongeluk net was gebeurd. We zijn toen van de snelweg afgereden en troffen beneden bij een afrit een onopvallende politieauto. Die zijn we achterna gereden. Uiteindelijk waren we de tweede ambulance die arriveerde.”

Het is amper acht minuten na de eerste filevorming op de A9 als Nelleke en Willem uitstappen. Ze zien slachtoffers die de ramp hebben overleefd door het weiland ploeteren en lopen zelf naar het vliegtuig toe. Daar zijn op dat moment alleen wat brandweermensen en omstanders. Er is geen brand en geen rook. Het ruikt niet naar kerosine. De brandweer zegt dat het ‘vermoedelijk veilig’ is. Om hen heen liggen en zitten slachtoffers in het weiland. “We zagen acht mensen liggen”, zegt Willem. “Ze hadden allemaal wel iemand bij zich. Het waren ofwel medepassagiers, ofwel omstanders die te hulp waren geschoten. We hebben een eerste inventarisatie voor de triage gedaan en mensen instructies gegeven. Omstanders hebben we bewust niet weggestuurd, maar verteld wat ze moesten doen om slachtoffers te helpen. Na een minuut of vijf zag je de hulpverlening op gang komen. Het weiland werd overspoeld met collega’s.”

Gewond
Naar goed gebruik trekken Willem en Nelleke groene hesjes aan en werpen zij zich op als coördinatoren – in afwachting van de Officier van dienst Geneeskundig (OvDG). Willem gaat via de voorste deur het vliegtuig in. Net achter de cockpitdeur ziet hij een stewardess gewond op de grond liggen. Samen met collega’s draagt hij haar op een stuk van de vleugel naar buiten. Daarna keert hij terug. Door de ravage kan hij niet verder dan een meter het vliegtuig in. Hij schijnt rond met zijn zaklamp en ziet zeven slachtoffers, van wie vermoedelijk een aantal overleden. Hij kan geen hulp geven. Hij kan niet bij de mensen komen. Willem: “Ik ben naar buiten gegaan, waarna de brandweer aan de slag ging met het openknippen van het vliegtuig. Daarna heb ik de meldkamer via de portofoon gevraagd om
zoveel mogelijk traumaheli’s. Die van het VU medisch centrum was er als eerste. Die heeft meteen rechtsomkeert gemaakt om een tweede traumateam in te vliegen. Daarna volgden in hoog tempo ook de andere traumaheli’s, uit Rotterdam en Nijmegen.”

Willem en Nelleke leggen zich toe op de coördinatie. Ze wijzen hulpverleners toe aan de slachtoffers. Als er een tekort aan materiaal is, vragen ze een boer om met zijn tractor te assisteren. Iedereen is aan het werk. Iedereen helpt. De samenwerking verloopt voorbeeldig, bijna beter dan tijdens een oefening. Er is geen of slechte communicatie met de kant van de weg. Maar dat nadeel ontpopt zich als een voordeel. Alle aandacht gaat naar de activiteiten op het veld. Willem en Nelleke zetten hulpverleningsteams klaar voor de slachtoffers die nu uit het vliegtuig worden gehaald. “Bij een grootschalig incident weet je: als ik er als eerste ben, dan treed ik op als coördinator tot de OvDG er is”, aldus Nelleke. “Die neemt dan de taak over. Maar toen de OvDG na een tijdje kwam, vroeg hij ons de coördinerende rol te blijven vervullen, zodat hij zelf naar een andere plek kon gaan. We zijn de coördinatie derhalve blijven doen tot het moment dat het laatste
slachtoffer uit het vliegtuig was gehaald, met uitzondering van de piloten. Toen zijn we ook gestopt met ons werk. Onze taak zat er op.”

Raar
Het is rond 13.00 uur als Nelleke en Willem hun taak neerleggen. Het verloopt raar. Er is niets geregeld voor de hulpverleners die van het veld afkomen. Een debriefing of eerste evaluatie is niet aan de orde, zo vernemen ze. Ze nemen contact op met de collega’s van de meldkamer in Alkmaar, die uiteindelijk voor de eerste opvang zorgen voor alle hulpverleners uit Noord-Holland Noord die hebben geassisteerd. Een kop koffie, een broodje en een praatje. “Op de plaats van het ongeluk zelf was er helemaal niets”, zegt Willem. “Op een gegeven moment kregen we het koud en hadden we best trek in een bakje koffie. Maar het enige wat we vonden, waren twee lege thermoskannen. Op zo’n moment voelt dat heel triest.”

Willem en Nelleke kunnen in Alkmaar hun ei kwijt. Bij een interview door de Onderzoeksraad voor de Veiligheid vernemen ze dat uit een evaluatie is gebleken dat de
eerste ambulance het goed heeft gedaan. Willem en Nelleke zijn een stel. Ze wonen samen en praten veel over het incident. Collega’s tonen betrokkenheid, sturen e-mails. “Het is een groot voordeel dat we er onderling in het begin veel over konden praten”, zegt Nelleke. “Het was een heftige ervaring. Het duurt even voordat zoiets een plek heeft. De dag zelf zaten we allebei tot laat in de avond vol met adrenaline. Het heeft ons veel bezig gehouden, al is het niet zo dat we er slechter
van hebben geslapen of er persoonlijk veel last van hebben gehad. Maar we beseffen allebei wel heel goed dat we die dag iets bijzonders hebben meegemaakt.”

bron : Noordwester, april 2009, Veiligheidsregio Noord-Holland Noord


Rene112

  • Gast
en de volgende :

Ron Kooij is hoofd geneeskundige eenheid Sigma-teams en materieelbeheerder van de geneeskundige combinatie.
Hij wordt kort na het vliegtuigongeval gealarmeerd en ingezet bij de slachtofferopvang in Badhoevedorp.

Het is woensdag 25 februari rond kwart voor elf ’s ochtends als Ron Kooij in zijn functie van materieelbeheerder van de geneeskundige combinatie een seintje krijgt uit de meldkamer: er komt een VOS 6-melding binnen. Ron is in Alkmaar en net bezig met het wisselen van brandblussers in verband met een technische keuring. Hij denkt in eerste instantie aan een grapje. “VOS 6 is een Vliegtuig Ongeval Schiphol met de een na zwaarste classificatie”, zegt hij. “Ik nam het aanvankelijk niet serieus. Maar de collega riep me naar boven en toen ik daar aankwam, zag ik de melding op zijn scherm staan. Vlak daarop belde Dennis Overgaauw van het bureau GHOR. Hij zei dat hij een geneeskundige combinatie wilde alarmeren voor het aanbieden van interregionale ondersteuning.”

Colonne
Ron gaat aan de slag. De OvDG wordt opgeroepen, net als vier ambulancebroeders, acht SIGMA-vrijwilligers en andere collega’s. Rond kwart over twaalf vertrekt de vijftien man sterke geneeskundige combinatie in colonne vanaf de kazerne aan het Nollenoor naar verkeersplein Kooimeer. Daar staan twee motoragenten klaar om de hulpdiensten te escorteren naar Halfweg. “Toen we aankwamen, werden we in eerste instantie bedankt voor onze komst, omdat het werk op de plaats van het incident zelf eigenlijk al achter de rug was”, zegt Ron. “We bereidden ons voor op onze terugkeer, toen we te horen kregen dat we naar sporthal Wildenborg in
Badhoevedorp konden vertrekken. Daar zouden wij de opvang verzorgen van alle T3-slachtoffers. Dat is de groep die in principe naar huis kan.”

Kort na aankomst in de buurt van Halfweg rijdt de geneeskundige combinatie uit Noord-Holland Noord door naar Badhoevedorp, om zich daar een weg te banen door een cordon van verslaggevers, fotografen en cameraploegen. De NOS meldt dat er “een leger aan hulpverleners” arriveert. De beveiliging is streng. De verzorgers hebben vijf minuten om zich voor te bereiden. Ze besluiten van het ergste uit te gaan en de slachtoffers aan een uitgebreide medische check te onderwerpen.

Zenuwtrek
Ron: “In totaal hebben we die middag 35 mensen in de sporthal ontvangen. De eerste groep bestond uit vijftien mensen. Onder hen bevonden zich mensen met bekkenbreuken, gebroken enkels, centrale wervelkolomletsel en stomp thoraxtrauma. Die liepen daar op adrenaline. Onder hen was een Amerikaan, die lachend vertelde dat hij het vliegtuig hoorde kraken, de romp zag openscheuren en zo het weiland kon inlopen. Hij lachte erbij, maar dat was puur een zenuwtrek. Die man had de dood in de ogen gekeken, maar besefte dat nog niet.”

Het medische team onderwerpt alle 35 slachtoffers aan een medische controle. Al snel, na een aantal slachtoffers, blijkt tijdens de triage dat de verwondingen zo ernstig zijn dat vervoer naar het ziekenhuis noodzakelijk is. Gezamenlijk wordt besloten álle slachtoffers te vervoeren. OvDG Erna Verbeek bestelt via de meldkamer
35 ambulances. Rond de klok van 16.00 uur is de sporthal opeens leeg. Het gewondennest wordt opgeruimd, de terugtocht aanvaard. In rustig tempo rijdt de colonne naar Alkmaar. “We hebben ons gemeld in Alkmaar en daar een debriefing gekregen”, zegt Ron. “Een kop koffie en een praatje. Super. Daarna begon langzaam meer behoefte aan beeldvorming te ontstaan. ’s Avonds en de dag erna wilde ik vooral steeds het nieuws zien, informatie vergaren, op de hoogte blijven. Tegelijkertijd wilde ik mijn ervaringen delen met collega’s. Eén van hen zei tijdens de debriefing: het was net alsof we aan het oefenen waren. In die opmerking zit
alles. Het betekent dat we in de afgelopen jaren zoveel hebben geleerd dat we het in de praktijk kunnen waarmaken.”

bron : Noordwester, april 2009, Veiligheidsregio Noord-Holland Noord


Rene112

  • Gast
en de laatste :

Erna Verbeek is OvDG. Ze voert na de vliegtuigramp de Geneeskundige combinatie aan die in Badhoevedorp zorgt voor de slachtofferopvang.

Erna Verbeek is 25 februari OvDG en voert de geneeskundige combinatie aan die zich in Badhoevedorp over de 35 gewonden ontfermt. Ze neemt, gestuurd door onwetendheid van de hectiek in het werkveld, het besluit de slachtoffers aan een zorgvuldige medische controle te onderwerpen. Eigenlijk komen de gewonden
naar de sporthal om te worden herenigd met hun familie. In geen van de 35 gevallen komt het ervan.

“Ik wilde zeker weten dat het goed met de mensen was”, zegt ze. “We wisten dat het ging om mensen die allemaal nog konden lopen. Maar we wisten dat ze een enorme klap hadden gemaakt en we weten ook wat adrenaline met een lichaam kan doen. Toen ze aankwamen, was de crash zelf ruim een uur geleden. Dat was ook het moment dat mensen voor het eerst pijn begonnen te voelen. Uiteindelijk hadden ze allemaal lichamelijke klachten. Soms hadden ze ook serieus letsel.
Ze hadden het alleen niet door.” Erna vraagt het SIGMA-team een gewondennest in te richten. Logistiek loopt de operatie gesmeerd. De 35 gewonden arriveren verspreid in drie groepen. In het gewondennest worden meerdere mensen tegelijkertijd gecheckt. In de grote sporthal heeft het team alle ruimte en kan het in alle rust werken. Toch zijn er ook problemen. Zo klapt het C-2000 systeem eruit. Overbelast. Erna kan niet communiceren met de meldkamer in Haarlem. Alleen met die
in Alkmaar.

Heftig
“De problemen met de communicatie zorgden er mede voor dat het een heftige dag werd”, zegt ze. “Dat had niet veel te maken met het leed dat wij zagen. Aan de meeste mensen was aan de buitenkant weinig te zien. Maar er gebeurde in korte tijd heel veel, ik moest aan talloze dingen tegelijkertijd denken en ik kon geen contact leggen. Al die dingen staan niet ergens in een boekje. Als dan ook het hoofd van de sectie GHOR vaak in bespreking is, dan ben je erg op jezelf aangewezen. Gelukkig kon ik nog met de meldkamer in Alkmaar communiceren. Daar heb ik veel baat bij gehad.” Erna coördineert de gang van zaken in de sporthal tot rond de klok van 16.00 uur. Dan is het laatste slachtoffer vertrokken naar het ziekenhuis. Terug in Alkmaar is er een debriefing. Korte tijd later is er een bijeenkomst van de SIGMA-groepen. Beide bijeenkomsten zijn nuttig. De SIGMA’s zijn vrijwilligers. Zij willen hun ei graag kwijt.

Over en weer worden ervaringen uitgewisseld, in afwachting van de grote nabespreking, die nog moet komen. Erna: “De vliegtuigcrash heeft diepe indruk op mij gemaakt. Al in Badhoevedorp bekroop mij het idee dat we allemaal met iets heel bijzonders bezig waren. Iedereen is geoefend en weet daardoor precies wat hij moet doen, maar zo’n gebeurtenis doet wat met je. Het houdt me nog steeds bezig. Heb ik mijn taak goed vervuld? Heb ik de juiste keuzes gemaakt?
Inderdaad: het zijn allemaal vragen die de professionele kant betreffen. Emotioneel heb ik geen last gehad. Ik heb er niet minder om geslapen. Maar ik kan het me voorstellen als mensen die in het veld hebben gewerkt hier anders in zitten.”

bron : Noordwester, april 2009, Veiligheidsregio Noord-Holland Noord


Maarten

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 8,543
    • Hulpverleningsforum
Groeten, Maarten  
Als je snel vooruit wilt, ga dan alleen. Als je ver wilt komen, ga dan s


Brandpreventist

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 18,993
http://www.volkskrant.nl/economie/article1200715.ece/Winst_mag_niet_het_hoogste_doel_zijn

‘Winst mag niet het hoogste doel zijn’

INTERVIEW, Door Michiel Haighton, Kim van Keken
gepubliceerd op 19 mei 2009 07:28, bijgewerkt op 19 mei 2009 09:58

SCHIPHOL - De nieuwe directeur wil werk maken van de maatschappelijke functie van Schiphol. Daarbij hoort geen beursgang.
Schiphol-directeur Jos Nijhuis

Zijn voorganger Gerlach Cerfontaine wees hem tijdens de overdracht op het Rampenplan. ‘Lees dat als eerste, en ga snel bij de brandweer langs. Daar werken belangrijke mensen.’

Een wijs advies, want Jos Nijhuis was amper twee maanden directeur van Schiphol toen op 25 februari een toestel van Turkish Airlines neerstortte. Vijf passagiers en vier bemanningsleden kwamen om.

Nijhuis (51) blikt niet terug op een makkelijk begin bij Schiphol. Hij kreeg een zware recessie voor de kiezen, waardoor de luchthaven voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog fors moet krimpen. Het schoonmaakpersoneel staakte. En toen kwam dat ongeluk.

Schipholcrash
Over de crash zegt Nijhuis dat het ‘prima’ is dat hij het heeft meegemaakt. ‘Ik kijk uiteraard niet met een prettig gevoel terug op de crash. Maar het is voor mij als bestuurder natuurlijk heel leerzaam om die ervaring gehad te hebben.’

Datzelfde geldt volgens Nijhuis voor de uitzending van undercoverjournalist Alberto Stegeman van SBS 6. Daarin zou worden aangetoond dat de beveiliging van Schiphol makkelijk is te omzeilen. ‘Op de zondagavond van de uitzending hebben we op het hoofdkantoor met dertig man rond een tv-toestel naar de uitzending gekeken. We moesten direct met een antwoord komen. Op zulke momenten leer je je managementteam goed kennen.

(...)


Brandpreventist

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 18,993
http://www.telegraaf.nl/binnenland/3975525/__Boosheid_over_opslag_vliegtuigwrak__.html?p=2,1

wo 20 mei 2009, 18:47  | 46 reacties | lees voor
Haarlemmermeer boos over opslag vliegtuigwrak

HAARLEMMERMEER -  Burgemeester Theo Weterings van Haarlemmermeer is woedend op Turkish Airlines omdat de luchtvaartmaatschappij wrakstukken van de in februari verongelukte Boeing in een loods in Hoofddorp-Noord heeft opgeslagen zonder de gemeente hiervan op de hoogte te stellen.

De opslag kwam aan het licht toen bezoekers van een naast de loods gelegen sportschool door kerosinedamp last kregen van hoofdpijn en luchtwegen. De klachten verdwenen zodra de sporters frisse lucht konden inademen. De brandweer constateerde dat het om zeer lage concentraties gaat.

Haarlemmermeer, waar Hoofddorp onder valt, heeft een onderzoek ingesteld naar de opslag. De gemeente neemt dinsdag een besluit.

In de loods worden op korte termijn ventilatoren aangebracht. De sportschool is geadviseerd extra te luchten. De gemeente heeft Turkish Airlines van een en ander op de hoogte gesteld. De woordvoerder van Weterings zei woensdag dat over de kwestie voorlopig geen nadere informatie wordt verstrekt.

De Boeing 737 van de Turkse maatschappij crashte op 25 februari in een weiland vlak voor de landing op Schiphol. Negen mensen kwamen om het leven, tientallen raakten gewond.


VRK Fotografen

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,355
    • Brandweer Kennemerland VRK
Mike Berghoeffs - District Noord Jan Kol jr. - District Midden George Bakker - District Zuid Jeffrey Koper - District Zuid  (Coördinator Brandweerfoto