Lieve help, dan heb je wel engeltjes op je schouders gehad. Dit was potentieel levensgevaarlijk.
Ga NOOIT een tank (= besloten ruimte) in zonder een aantal basale veiligheidsmaatregelen:
- controleer de atmosfeer op zuurstofgehalte, aanwezigheid van brandbare en/of giftige gassen (niet alleen vooraf, maar ook tijdens de inzet)
- ventileer zonodig de ruimte
- draag bij voorkeur een veiligheidsharnas, zodat je zonodig naar buiten kunt worden getakeld (driepoot), en indien nodig adembescherming
- stationeer buiten een veiligheidsman/vrouw die zonodig de hulpdiensten kan waarschuwen en een takelpoging kan doen
Bij bedrijven mogen zulke werkzaamheden eigenlijk alleen worden gedaan met een werkvergunning, waarin is vastgelegd aan welke eisen moet zijn voldaan om veilig te kunnen werken.
Nou...het was toen ''heel normaal''. En dan heb ik het niet eens over lang geleden, een jaar of zes a tien jaar geleden. Op een of andere manier krijgt de arbo maar moeizaam voet aan boord. Ik heb regelmatig meegemaakt dat ik met dit soort klusjes aan de gang was, en dat ik moest opgeven omdat ik het braken niet meer kon ophouden. (met name met het ''sweepen'' van tanks bij 70 graden of meer) Dan ging ik terug aan dek, dronk wat, collega naar beneden, en weer wisselen. Maar goed, ik was een jaar of 17. Het verdiende goed en niemand stelde vragen. Op een gegeven moment vond ik het aantal misstanden te veel worden en ben ik met knallende ruzie van boord gestapt. (werkweken van 120 uur in 5 dagen, geen uitzondering)
Wat ik hiermee wil zeggen is dat er nog steeds (waarschijnlijk) veel gebeurt aan boord van schepen wat niet door de beugel kan. Deadline's zijn belangrijker; morgen laden in Duitsland, z.s.m. lossen in België, z.s.m. weer naar Europoort om te laden voor Basel. Noem maar op. Tijd is geld, dus je gaat eerder die tank in dan gezond voor je is.
Ik denk dat er nog weinig veranderd is, in de scheepvaart, of het nou binnenvaart of zeevaart is. Maar ik kan er naast zitten.
Waar ik altijd het meest tegen ageerde, was het feit dat we te snel ''naar beneden'' gingen om restvocht-en olie op te ruimen. Er werd gebruikt gemaakt van ''jet-machines''. Dit zijn apparaten die je aansluit op de schoonmaakleidingen en die met zeer hoge druk de tanks schoon ''jetten'', om vervolgens ander product te kunnen laden.
Je moet je voorstellen dat de schoonmaaktanks altijd tegen de 100 graden werden gehouden, maar hoe meer restproduct (olie) er in de schoonmaaktanks zat, des te heter kon je dat spul opstoken. Het was dus geen uitzondering dat wij ''jetten'' met een mix van water en olie, van rond de 110 graden. Zodra zo'n tank (b.v. 500m2 tank) was schoongedraaid, moesten we z.s.m. naar beneden om de laatste restjes en plasjes op te dweilen / sweepen.
Regelmatig, als wij de nieuwe laadplek aan het naderen waren, werd de tijdsdruk steeds groter. Je moest tenslotte ''schoon'' zijn, zodra je afmeerde op de nieuwe laadplek. Want, er kwam altijd een controleur aan boord, en die scheen met een zaklamp in je tanks, en als hij een plasje o.i.d. zag liggen, waren de rapen gaar. Gevolg was dat wij bij schrikbarende temperaturen naar beneden moesten, met poetslappen om ons hoofd, mond nek (over-all atijd aan +laarzen). Alleen de ogen lieten we een spleetje vrij. Het is te vergelijken met een sauna, maar dan 10 keer erger. Je deed het gewoon, want iedereen deed het, als je weigerde, had je gelijk ''een naam'' binnen de vloot. Arbo? Het leek wel of die niet bestond. En tien jaar geleden vind ik kort.
Dit verhaaltje heeft weinig met het topic te maken, maar wou e.e.a. toch ff kwijt.
