Op zich een heel goede ontwikkeling, al die extra mensen en voertuigen, waardoor het maximale wordt geprobeerd en veel levens worden gered.
Ikzelf maak mij zorgen om de keerzijde.
Sinds een paar jaar is bij mij de diagnose 'dying' vastgesteld.
Men gaf mij in 2008 nog zo'n 12 maanden te gaan, maar gelukig ben ik er nog steeds.
Het gaat momenteel uitstekend met me, maar er is geen remedie meer voor mijn ziekte en het eind zal waarschijnlijk zwaar gaan worden.
Ik heb daarom, samen met mijn gezin, het besluit genomen dat ik, als mij iets overkomt, in géén geval gereanimeerd wil worden.
Al mijn behandelaars weten hier van.
Vanzelfsprekend heb ik altijd een codicil bij mij, waarop mijn wensen duidelijk vermeld staan.
Ik ben bang dat door de enorme toename van mensen die opgeleid zijn om een AED te bedienen en AED's op hulpverleningsvoertuigen en op allerlei openbare plaatsen, de kans steeds groter wordt dat ik, ondanks alles, tóch gereanimeerd zal gaan worden (als het ooit zal voorkomen).
Immers, het is een kwestie van snel handelen en er is dus eigenlijk geen tijd om eerst een codicil te gaan zoeken.
Sommigen hebben mij gekscherend gezegd dat ik dan maar met grote letters "niet reanimeren" op mijn borst moet laten tatoeëren.
Maar zonder gekheid, hoe staan jullie hier in, hoe zouden jullie hier mee om gaan??
