Ik neig sterk naar contra, dus niet beademen bij reanimatie, en wel hierom.
Door het onderbreken van de massages staat de circulatie vrijwel direct stil. Wanneer er goed beademd zou worden, blaas men dus lucht in een ruimte waar geen bloed stroomt om de zuurstof op te nemen. Om de circulatie weer in beweging te krijgen zijn 10-15 massages nodig.
Lucht in de longen blazen met mond-op-mond en mond-op-masker bij een slachtoffer is onvoorstelbaar moeilijk. De lucht komt vooral in de maag terecht omdat, naar men zegt, bij meer dan 15 cm. waterdruk de oesofagus (slokdarm) open gaat. Door maaginsufflatie gebeuren er een paar dingen die negatief zijn voor de overlevingskans.
1. aspireren (braken), de maaginhoud komt in de mond en vervolgens in de longen. Het maagzuur en de etensresten beschadigen de longen en belemmeren de zuurstofopname.
2. het diafragma (middenrif) wordt door de volgeblazen maag naar boven geduwd waardoor de longinhoud kleiner wordt en het beademen nog moeilijker wordt dan het al was. Menig ambulancemedewerker zal dit herkennen en bij een reanimatie beginnen met uitzuigen, evt. maagsonde en dan intuberen.
Masseren met een vrije ademweg zou tot gevolg hebben dat buitenlucht (21% O2) aangezogen wordt in de longen van het slachtoffer. Veel mensen hebben namelijk vanzelf een vrije ademweg wanneer zij op de rug liggen zonder dat er iets onder hun hoofd ligt.
Als nou ook nog iedereen leert om de AED bij de knieen van het slachtoffer te plaatsen i.p.v. bij het hoofd, dan zal het een genot zijn voor de ambulanceverpleegkundige om direct bij het hoofd een vrije werkplek te vinden en in een droge mond onmiddelijk te kunnen intuberen.
Zoals Joffry al terecht schreef;
Er zijn overigens slachtoffer die wel degelijk beademd moeten worden zoals kinderen en degene met een ademstilstand met eigen circulatie (neurologische problemen). En, zoals de AHA aangeeft, een reanimatie waarbij er na zo'n 10 minuten nog geen professionele hulp is om te intuberen.
Ergo wel leren beademen maar niet altijd doen.
