Eerst wil ik beginnen met HBO-v vs. MBO-v. De grootste verschillen zijn terug te vinden op de regiefunctie, dus het plannen en delegeren van zorgtaken en het begeleiden/ ondersteunen van de werknemers aan wie je de zorgtaken hebt gedelegeerd. Hierbij speelt de vragenbakfunctie die je als HBO-ver hebt een gote rol. Daarnaast werkt de HBO-ver mee aan kwaliteitsverbetering en innovatie van de zorg.
Zorginhoudelijk zijn de bevoegd- en bekwaamheden van niveau 4 en niveau 5 hetzelfde. In praktijk blijkt dat de gemiddelde HBO-ver een hoger werk, kennis en denkniveau heeft wat logisch is.
Het probleem hierbij is, dat er in praktijk slechts een beperkt aantal functies ervoor zorgen dat jij geschaald en beloond wordt voor deze twee neventaken als HBO-ver. Denk hierbij aan Zoco, kwaliteitsfunctionaris e.d.
Met MBO-v kun je namelijk ook PA, MANP, AVP worden.... Het probleem voor HBO-vers is dat er nooit echt een goed duidelijk domein in de zorginstellingen is gemaakt. MBO-vers krijgen vaak dezelfde salarissen en doorstroom mogelijkheden. Hierdoor creeer je verborgen know how en overopgeleide mensen die niet hun volledige competentieniveau in de praktijk benutten. Dit is erg zonde en is deels de schuld van de mensen zelf, maar ook deels de schuld van zorginstellingen en wetgeving.
HBO-v + specialisatie vs BMH. Ik ben persoonlijk niet een tegenstander van de opleiding. Ik vind ook dat er gerichter opgeleid kan worden tot bepaalde spoedeisende taken. Alleen met gerichtere zorginhoudelijke scholingen bereik je geen HBO niveau. Ook is kennis en vaardigheid niet genoeg om dit op een juiste manier te hanteren. Dit kost ervaring en klinische beeldvorming. Ik blijf erbij dat dit een kwestie is van oefening en levens-/ werkervaring. Ik heb de mazzel af te mogen studeren bij een ambulancedienst en ik kan vertellen dat ik juist op deze punten te kort schiet. Het is namelijk verdomde moeilijk af en toe om de ernst van een situatie in te schatten...of zoals ik het zelf altijd mooi zeg: zit er nou rommel op de ruiten, of stof op m'n oog?
Kortom, met een bachelor medische hulpverlening kun je toekomstig AVP's gerichter scholen, mits er rekening wordt gehouden met de andere HBO competenties die de wet heeft vastgelegd. Maar het is geen oplossing van het arbeidstekort. Ook deze BMH's zullen een specialisatie moeten doen en ervaring opbouwen.
Daarnaast gaat de breedte van de HBO-er achteruit. BIJVOORBEELD: Zo ben ik in een verzorgingshuis begonnen, daar was ik een soort lopende waserette. Maar ik heb nog elke dienst op de ambulance profeit hiervan tiltechnieken, gesprekstechnieken, observatietechnieken en empathisch vermogen en nog belangrijker door oefening beheers ik het om deze 4 technieken tegelijkertijd uit te kunnen voeren. Daarnaast ben ik gewend om te gaan met de geriatrische gezondheidsproblematiek die zij hebben en de uitingen hiervan. Vergeet niet dat deze mensen 70% van onze doelgroep zijn.
Een ambulanceverpleegkundige is meer dan een beroep met veel kennis en vaardigheid in de trucjes. Het is een totaalpakket wat zorgt voor kwaliteit van zorg, juiste diagnostisering, behandeling en klanttevredenheid dit ontwikkelen kost tijd, als mens en als beroepsbeoefenaar.
Mijn mening: BMH gaat geen meerwaarde worden qua tijdswinst in de aanloop naar Ambulancewerk, dit heeft nou eenmaal een bepaalde standaard en je tot die standaard te ontwikkelen kost tijd. Hier kun je niet om heen. Dit kan alleen als je bevoegdheden gaat afnemen van de hulpverleners. Wat zich uit in lagere kwaliteit van zorg binnen de ambulancezorg en grotere werkdruk in de ziekenhuizen (SEH, CCU & IC) Wel zou het een goeie motivator kunnen zijn voor gerichtere scholing en domeinbepaling van de HBO-er binnen de zorg.
