Klopt, zo leren we het allemaal bij de reanimatielessen en ben ik het mee eens...
Klopt de bekende agonale ademhaling etc...
Maar waarom zegt het ziekenhuis dat dan? Waarom geeft het ziekenhuis aan NIET reanimeren terwijl alle hulpverleners WEL zeggen...
Het grote probleem in Nederland is dat wij zijn doorgeslagen in het opleiden van mensen met alleen BLS/AED.
De richtlijnen van de NRR voor de
leken eerstehulp verlener zijn duidelijk: bewusteloos + geen ademhaling = reanimeren. Prima, maar daarin schuilt ook het grootste gevaar.
Diverse inzet verslagen en verhalen vertellen mij dat tal van andere levensbedreigende stoornissen niet of nauwelijks worden onderkend. Deze "andere" stoornissen hebben duidelijk een andere dan reanimeren aanpak nodig!
Er zijn tal van (acute) stoornissen en ziekten aan te wijzen die een verlaagde bloeddruk, een niet voelbare hartslag en/of een niet direct zichtbare ademhaling kunnen veroorzaken.
Indien men als hulpverlener zich niet de tijd (!) gunt om echt te kijken, te voelen en te luisteren, dan komen we al snel in een ongewenste/onnodige situatie terecht waarin ten onrechte wordt gereanimeerd met alle ongewenste lichamelijke gevolgen voor het slachtoffer van dien.
Ander probleem is dat veel mensen ondanks een (recente) BLS/AED en EHBO cursus nog steeds niet in staat blijken te zijn om de luchtweg voldoende te openen en open te houden om een ademhaling te kunnen controleren.
Bij onvoldoende openen van de luchtweg -en dus geen ademhaling zichtbaar en/of hoorbaar- denkt men al snel dat men dient te reanimeren, al dan wel of niet aangemoedigd door alwetende omstanders en op "safe" spelende centralisten die geen
eigen persoonlijke (na)controle/waarneming kunnen uitvoeren op de door hun aangegeven handelingen.
Kennelijk willen meldkamers dus op "safe" spelen en bevelen aan of zelfs "dwingen" om te starten met reanimeren.
Er verschijnen op diverse forums al tal van niet-reanimatie waardige hulpverleningen waarin te lezen is dat na het starten van de reanimatie of direct daarna het slachtoffer weer zogenaamd "tot leven" kwam.
Ik beschouw een onnodige reanimatie als een te heftige en uitermate onnodige vorm van het toepassen van een pijnprikkel. Een pijnprikkel toedienen kan ook iets minder heftig en gecontroleerd.
Het is in mijn ogen een dramatisch gemis dat men geen gecontroleerde pijnprikkel meer mag toepassen van de NRR en het OK. Met een gecontroleerde pijnprikkel voorkom je echt een hoop onnodige ellende.
Zolang de pijnprikkel niet is opgenomen in de NRR en de OK richtlijnen blijf je situaties houden waarin onnodig wordt gereanimeerd met alle onnodige gevolgen van dien.