Misschien zit je toch vast in dat gevoel. Sterker.., ik herken ook. Ik ben trost op Nederlands model en ik vind een verpleegkundige achtergrond voor het werk echt heel belangrijk. Echter, we moeten ook met een open invalshoek naar de problematiek kijken. Zo is er momenteel een ernstig tekort aan ambulanceverpleegkundigen en het ziet er niet naar uit dat het probleem op heel korte termijn wordt opgelost. Er zijn namelijk overal verpleegkundigen nodig. De druk op het rooster is enorm. De eisen voor de zorg worden steeds strenger en de vooral de zorgzwaarte is toenemend complex van aard.
Er zijn natuurlijk ook landen, zoals het Verenigd Koninkrijk en Qatar, waar pre-hospitale zorg wordt geleverd op heel goed niveau door collega's die we 'paramedic' noemen. Als het gaat om acute zorg zal het niveau van een Nederlandse ambulanceverpleegkundige en paramedic elkaar niet heel erg veel ontlopen. We moeten echter óók vaststellen dat een groot deel van de ritten bestaat uit minder urgent werk dat net zo belangrijk is. Daar heeft een verpleegkundige een enorme voorsprong!
'
Ja dat is denk ik wel een beetje wat er speelt. Ik heb mijzelf nooit zo bedreigd gevoeld omdat ik er vertrouwen in heb dat de voorkeur ligt en blijft liggen bij "de oude vertrouwde" route. Ik denk ook niet dat de huidige functie van ambulance verpleegkundige gaat verdwijnen. Ik denk wel dat de combinatie van de door jou beschreven problemen en het blijven leuren met de BMH er toe gaat leiden dat er iets gecreeërd gaat worden waardoor de BMH ook pre-hospitaal "iets" gaat doen. Ik denk echter ook dat dat in de huidige vorm gaat floppen maar dat zal de toekomst uit moeten wijzen.
Ik denk ondertussen: laten we maar gewoon zien hoe het gaat lopen. Flopt het, dan flopt het, werkt het met een bepaalde construcite? Ook prima. De zorg blijft veranderen en ook deze verandering zal werkbaar worden. Ik ben blij met mijn opleidingsplek en ga voorlopig genieten van het feit dat ik het op de oude vertrouwde manier heb gedaan en verwacht dat dat ook wel zo zal blijven voor een flink aantal jaren
Overigens kan ik me de frustratie daarin bij bijvoorbeeld sensei en anderen wel voorstellen. Als je zo hard werkt om het op de in vele ogen juiste manier te doen maar de kans niet krijgt, en een stel doet de route die iedereen verfoeit en die krijgen wel de kans is dat natuurlijk wel een hard gelach.
