Van sommige klasgenoten hoor ik dat ze van elke dienst een reflectieverslag moeten schrijven. Er zijn er ook bij die nog nooit een reflectieverslag hebben moeten schrijven. Heel bijzonder. Maar beter teveel dan te weinig m.i. Reflectiemomenten zijn namelijk erg leerzaam merk ik zelf. En dan vooral reflectie die je van anderen krijgt.
Dus óf allemaal wel, of allemaal niet. 1 lijn erin trekken.
Een reflectieverslag schrijven op zich is geen straf. Je eerste bekeuring, je eerste aanhouding, je eerste woninginbraak, je eerste lijk... Het zijn allemaal moment waar je mooi op terug kan kijken doormiddel van een reflectieverslag. In de laatste stages vroeg mijn trajectbegeleider slechts om een reflectieverslag als ik wat bijzonders had mee gemaakt. Dat resulteerde in 2 of 3 reflectieverslagen in 4 maanden maar wel verslagen die er toe deden, waarin ik terug keek op mijn handelen en vooruit keek hoe ik het de volgende keer zou doen. Niet op 8 verslagen waar ik terug kijk op iets wat ik al tientallen keren heb meegemaakt.
En daar ben ik het dan weer niet mee eens. 
Als ik het schriftelijke werk van collega's af en toe zie... Dan kan het geen kwaad om daar zo nu en dan aandacht aan te besteden. Al was het maar door verslagen te schrijven.
Aan Nederlands moet absoluut meer aandacht besteed worden. Op mijn bureau zijn een aantal collega's bezig met verkeer. Deze collega's werken al heel wat langer bij de baas dan mij. Ze staan regelmatig te laseren, schrijven genoeg bonnetjes en de baas is blij met ze. Als ik echter een verbaal van ze door lees gaat hij meestal met heel wat strepen terug omdat de zinnen niet kloppen of veel te ruim interpreteerbaar zijn. En dan heb ik het niet over je aanhoudingsverbaal aan het einde van je nachtdienst. Helaas worden die collega's desondanks toch beloond door op de motor gezet te worden, want ze zijn zo lekker bezig. Geef ze in plaats van die opleiding eens een bijscholing in (juridisch) Nederlands.
Middels mijn verslagen, werkstukken etc die ik in de opleiding gemaakt heb kan je niet afleiden of ik een goed aanhoudingsverbaal kan tikken. Die heb ik maar 1 keer laten toetsen, vaker hoefde niet. Hoogstens keek de coach er eens naar maar ook lang niet altijd omdat de zaken direct door gingen naar de recherche. De ene coach is fanatiek genoeg om alles daarna alsnog even na te lezen in de systemen, de ander leest puur alleen wat je inlevert. Daar zou veel meer controle en druk op moeten zitten.
