Ik neem je niets kwalijk hoor, Jacques, ik heb deze discussie al zo vaak gehad.., gelukkig heeft de ERC en NRR dit verhaal wel overgenomen...
Laten we voorop stellen dat de uitkomst v an een reanimatiepoging altijd positief is.., Want er zijn mensen buiten zichzelf treden, en hulpverlenen.
I. Bij bepaalde fouten in de reanimatie is kans op complicaties groter, denk hierbij bijvoorbeeld aan aspiratie van de maaginhoud.
Wanneer deze complicaties optreden zal de lange termijn overleving zeker nadelig beinvloed worden t.o.v. die zelfde overleving bij iemand bij wie die complicaties niet optreden omdat er wel technisch juist gereanimeerd is.
Als iemand na een reanimatie een longonsteking oploopt, dan leeft tie weer.., en dat met een overlevingskans van 12%, erg knap.. En hoe goed je technieken ook toepast, aspireren kan altijd voorkomen.. Dus dat is niet fout.. natuurlijk leren we mensen het goed en maken we ze niet bang om fouten te maken..
II bij andere fouten zoals het niet voldoende diep indrukkenvan de borstkas evt in combinatie met het veel te hoog plaatsen van de handen zal de circulatie beduidend minder zijn vergeleken met de circulatie bij een technisch goed uitgevoerde thoraxcompressie.
Dat hierdoor hersen schade eerder al optreden mag duidelijk zijn, het zelfde geldt wanneer er bijvoorbeeld te lang gepauzeerd wordt tussen beademing en thoraxcompressie,, ook dit is een "fout"
Als je niet drukt, om dat je bang verkeerd te drukken, en dat gaat iemand zowie zo fout.. Trouwens gek he, dat de meeste mensen te laag op het borstbeen drukken.. Midden op het borstbeen is ook goed.. hoor.
Een beetje didacticus, weet dat je mensen moet postitief moet motiveren om ze iets goed aan te leren en niet ze bang maken om iets fout te doen.. De overlevingskans word aanzienlijke groter hoe eerder men begint... en dat gebeurd niet als je mensen bang maakt voor het starten met reanimeren...
