Onderstaand stukje schreef ik spontaan nadat we afgelopen week te horen kregen dat we als SIGMA teams definitief ophouden te bestaan.
We kwamen bij elkaar als een groep vreemden.
Samen volgden we destijds een opleiding van ruim een half jaar met daarin een aantal toetsingsmomenten.
De opleiding was best streng en ik kan stellen ook best pittig 1x herhalen als je dan niet slaagde kon je vertrekken.
We leerden samenwerken praktijk en theorie en vormden een hechte groep je moest het immers samen tot een goed einde brengen en dat kon alleen als je voor 110% samenwerkte.
De geslaagden kregen een pieper, nu waren we klaar voor het echte werk dachten we.
Na de opleiding ging iedereen naar zijn regio en kwamen we terecht bij de ervaren fanatiekelingen.
Weer moesten we leren om een hechte groep te worden maar we pasten ons snel aan we wisten immers wat we moesten doen dat hadden we immers in de opleiding tot in den treure geoefend.
Het oefenen ging door iedere maand weer en tussendoor nog oefeningen, demonstraties en accredietatieavonden en stages.
Iedere 2 jaar prof check, weer aantonen dat je nog capabel bent om er bij te horen.
Juist het niet halen van de prof check was verschrikkelijk wat je deed deed je immers vrijwillig en met passie.
Soms stopte er iemand of viel er iemand af die de prof check niet haalde. Waren er te weinig leden in het team dan werd er een nieuwe opleiding gestart om de teams weer compleet te maken.
Toen kwam het moment waar we voor opgeleid waren, de pieper ging af.
Adrenalinepeil omhoog, wat zou ons te wachten staan, we gingen als 1 team er werden geen vragen gesteld iedereen wist wat hij moest doen.
Nu na jaren van oefenen en trainen waarin we, volgens mij, ons bestaansrecht hebben bewezen is besloten dat het anders moet.
Ons is niets gevraagd ervaring wordt overboord gezet en het wiel gaat opnieuw uitgevonden worden. Je kan mee of je haakt af, het lijkt erop dat het ze niets doet.
De tijd zal leren of ze gelijk hebben.
Eerlijk gezegd ik hoop dat ze gelijk hebben!
1 ding is zeker ik ben er trots op dat ik deel heb uit mogen maken van een geweldige groep vrijwilligers die dag en nacht jaar in jaar uit klaar stonden om mensen in noodsituaties te helpen.
Die groep vrijwilligers waren SIGMA leden onzichtbaar maar getraind om in geval van een grootschalig incident hulp te verlenen aan iedereen die het nodig had.
