Beste Christian, Bianca en andere lezers,
Vandaag heb ik het een en ander even nagevraagd.
Als antwoord op de vraag van Christian kan ik het volgende zeggen:
Er is vanuit de universiteit geen psychische nazorg aan familie en vrienden van de persoon die zich ter beschikking gesteld heeft. Er wordt duidelijk aangegeven wanneer iemand zich aanmeld dat hij/zij zijn familie goed moet informeren over de gevolgen van zijn of haar aanmelding en wat dat betekend wanneer het overlijden heeft plaatsgevonden. Het is natuurlijk niet zo dat het instituut het lichaam zal opeisen, maar men benadrukt dat het de wens van de overledene is.
Als je het lichaam aan de wetenschap overdraagt, is er dan als directe familieleden psychische problemen krijgen omdat ze zo snel afscheid hebben moeten nemen of omdat ze niet hebben gezien dat het lichaam weggebracht is op de manier waarop ik het hierboven beschreef, datde universiteit ofzo hulp biedt bij de verwerking? Of zeggen ze: het is de wil van de overledene, met de psychische gesteldheid van de nabestaanden hebben we niets te maken. Dat klinkt een beetje cru, maar bedoel ik niet zo.
Het lichaam wordt over het algemeen binnen 24 uur na overlijden overgedragen aan het instituut. De familie heeft dan de tijd om afscheid te nemen. Een plechtigheid waarbij het lichaam van het slachtoffer aanwezig is, is in de praktijk vanwege deze korte tijd bijna niet te realiseren.
Het is natuurlijk niet zo dat de universiteit zich niets aantrekt van de emoties van de nabestaanden, maar zoals ik eerder zei, de persoon moet zelf zijn familie voorbereiden op wat er gaat komen. Wanneer de familie er echt hele grote moeite mee heeft en het lichaam echt liever niet wil afstaan, dan kan ook nog, maar dat is niet in overeenstemming met de wens van de overledene.
Op de vragen van Bianca heb ik de volgende dingen gehoord:
Het is in principe niet mogelijk om aan te geven waarvoor het lichaam wordt gebruikt op het instituut. Volgens de wet wordt ieder terbeschikking gesteld lichaam gebruikt ten behoeve van onderwijs en wetenschappelijk onderzoek.
Wat betreft het donor zijn; het is niet mogelijk om zowel donor te zijn, als je lichaam ter beschikking te stellen. Zoals ik eerder al zei, dit komt doordat een lichaam een intact vaatstelsel moet hebben voor de conservering.
Wanneer iemand bepaalde ziektes had tijdens zijn leven wordt daar meestal geen specifiek onderzoek naar gedaan (tenzij dit bijvoorbeeld met de behandelend arts is afgesproken). Het kan natuurlijk wel dat tijdens het onderwijs of onderzoek deze ziekten aan het licht komen en men daar wat over uitwijd.
Ik hoop dat ik nu het een en ander duidelijk gemaakt heb, mochten er nog vragen zijn, dan lees ik het wel.
Groeten,
Pim
