contrasten in de zorg Nederland-India, de reanimatie

[Golly]

Om alles eens in contrast te stellen, ik zit momenteel in india.

Ik was me laatst aan het afvragen of beginnen met een reanimatie hier wel zin heeft.
Hier heb je misschien met geluk na een half uur een "ambulance". Een busje met zwaailichten (die te pas en onpas gebruikt worden en waar niemand voor opzij gaat)  dat alleen vervoeren kan en geen medische spullen/ eerste hulp spullen heeft. AED's zijn hier ook niet te vinden, op straat niet en in ambulances niet. Als je hier een hartstilstand krijgt zijn je kansen eigenlijk nihil om het te overleven. Moet je met zulke vooruitzichten nou wel beginnen, en als je dan toch begint wanneer besluit je dan dat het zinloos is.  Ik weet dat het een harde vraag is, en ik zeg niet dat ik niet zal beginnen, maar wat als de kansen dat je ook maar iets voor die persoon doet er gewoon niet zijn, niet door jou maar door het systeem? En wat als je wel begint en dan besluit te stoppen omdat het echt geen zin heeft, ben je dan aansprakelijk?

Zijn andere mensen hier in het buitenland wel eens tegenaan gelopen?

[RuudF]

Hoi Golly,

In jouw situatie daar in India (of elders is de derde wereld) zou ik me eerst twee keer bedenken, alvorens ik zou beginnen met reanimatie.
Er speelt daar zo ontzettend veel méér mee: zoals religie en de kaste waartoe iemand behoort, maar niet onbelangrijk voor jou: heel veel besmettelijke ziekten!!
Bovendien is de infrastructuur van het land dusdanig dat de slagingskans nihil is.

Ruud

[Red]

Tja, al heeft iemand 1 % kans, zou je die dan niet wagen?
Vaak weet je de oorzaak niet, dus reanimeren kan altijd succesvol zijn.
Ik zou gewoon reanimeren, zolang het veilig is door gaan en hopen op hulp. Mocht deze niet komen en iemand heeft na 15-20 minuten (Als je dit fysiek volhoud, aangezien het behoorlijk vermoeiend is) nog geen teken van leven gegeven zou ik stoppen. Voor wat betreft ziektes, van het geven van hartmassage is volgens mij nog nooit iemand ziek geworden. Je zou ervoor kunnen kiezen om niet te beademen als je het risico te groot vind.

[Golly]

Tja, inderdaad, de infectieziekten komen er ook nog bij.
Ik noem mezelf straks gelukkig als ik zonder malaria, Tb, dengue, chikungunya, filiarase, lepra, polio, waterpokken, enz, enz, thuis kom hoor, en dat al zonder eventueel te reanimeren, laat staan als je t wel doet.

Als mens zeg je, gewoon doen, deze mensen hebben net zoveel recht op jouw hulp als thuis, rationeel gezien is het een slechte keus, waarschijnlijk is het risico gewoon groot dat er iets misgaat.

Hebben wel eens andere hulpverleners in het buitenland hierover nagedacht?

[peter h]

Ik ben er in het buitenland nog nooit tegenaan gelopen.
maar ik denk dat je ook even moet bedenken hoe het in een dergelijk land juridisch in elkaar steekt.
kan jou iets verweten worden als er "iets" niet goed gaat?
en een hele andere (keiharde) vraag: MOGEN mensen nog gewoon doodgaan... in een dergelijk land?
wij zijn gewend om onze medemens in nood te helpen... hoe is het daar geregeld?

kzie je bij de4DF.

nog veel (leer-)plezier !!

[Lunatum]

Dat je altijd een poging moet of kunt wagen ben ik het mee eens. Maar realiseer je dat in veel ontwikkelingslanden de voorzieningen zo basic zijn, dat zelfs in een ziekenhuis de meeste reanimaties (op baby-reanimatie na) vrijwel altijd zinloos zijn.
Dat klinkt niet leuk, maar zo is het helaas wel.

Ik heb een aantal maanden in een ziekenhuis in Afrika gewerkt. Er is niet eens een defibrillator, laat staan de mogelijkheden om iemand na een geslaagde reanimatie op een IC te behandelen. Een beademingsmachine is er niet. Daarnaast zijn de mensen die je gaat reanimeren doorgaans zo ziek, dat je ze bijna niet kan redden. Alleen een pasgeborene met een slechte start kan in een aantal gevallen succesvol geholpen worden. Er zijn maar heel weinig gevallen waarbij reanimatie van een volwassene zinvol en succesvol is. Je moet er dan zo ongeveer naast staan en het geluk hebben dat je zonder geavanceerde middelen toch weer een circulatie krijgt. En dan maar hopen dat er geen orgaanschade is.

De andere kant is dat doodgaan veel meer geaccepteerd is. Dat is niet altijd goed, want daardoor worden soms geen pogingen ondernomen om te reanimeren, waarschijnlijk ook om dat men weet dat het weinig oplevert.

((Natuurlijk is het ook zo dat als je er nooit mee begint er ook nooit vooruitgang zal zijn))

[Golly]

Mensen gaan hier aan de kleinste dingen dood, omdat ze geen geld hebben voor de dokter. Er is een overheidssysteem, maar dat schijnt ook zeer slecht ge-equipeert te zijn, en heb je medicijnen nodig boven dat wat door de overheid wordt verstrekt moet je alsnog betalen.

Lunatum, ik bestudeer hier het gezondheidszorg stelsel, en in de private ziekenhuizen die hier meer zijn dan staatsziekenhuizen hebben ze wel varierende levels van care, maar vaak wel een defi en bij secundary and tertiary hospitals ook een IC (of sorts).

Op primary care level is alles echter basic, er is een arts, soms niet 24/7, en dan moet men naar een ander centrum en hoewel institutional delivery hier gepromoot wordt, is er soms bijna niet meer zorg mogelijk als in de thuisomgeving. Toch is de kindsterfte in deze staat laag voor India met ongeveer 10x onze kindsterfte.

Doodgaan is hier wel minder geaccepteerd heb ik het idee, komt ook omdat India hard op weg is een rijk land te worden hoor, maar vaak wordt er wel aan liefdadigheid gedaan als mensen het echt niet kunnen betalen en wel nodig hebben.

[Golly]

oh en wie geïnteresseerd is in mijn observaties, kijk op guusjegaatopreis.blogspot.com!

is wel in t engels!

[Lunatum]

Qua cultuur is India inderdaad verschillend met veel Afrikaanse culturen. In het land waar ik werkte waren enkele private hospitals en enkele universitaire centra met IC mogelijkheden. Maar die zijn vaak ver weg, er is geen ambulancesysteem en erg duur voor de gemiddelde patiënt.

In veel landen in Afrika moeten patiënten alles zelf betalen. Een 'geslaagde' reanimatie die eindigt in ernstige invaliditeit kost het slachtoffer zijn familie erg veel geld. Geld dat ze hard nodig hebben om rond te komen en de kinderen te eten te geven. Het hoort niet, maar helaas speelt ook het financiële aspect een rol bij reanimatie in deze landen.

Het contrast is inderdaad groot. Voor het geld wat  hier een gemiddelde geavanceerde chemokuur kost, kan je in Afrika een ziekenhuis een paar maanden runnen. En heel wat levens redden.

[Golly]

Als ik hier zo het zorgsysteem zie ben ik toch zeer blij dat wij in Nl iedereen zorg bieden, ongeacht financiële status of kaste.

En inderdaad, zorg kost hier zo veel minder, maar ja, de mensen verdienen ook minder.
voorbeeld: consult bij een specialist is 100 rupee, minder dan 2 euro.