Mening t.a.v. event hulpverlening

[Delta]

...
5. Als er nu leken zijn, zoals bij evenementen hulpverlening die wel risicovolle handelingen verrichten dan zijn wij daar geen voorstander van, maar als blijkt dat ze dat, of wij dit nu leuk vinden of niet, toch doen, dan denken wij dat wij als beroepsgroep daar beter sturing aan kunnen geven dan alleen vanaf de zijlijn te schreeuwen dat we het niet willen hebben dat ze dit doen. Want ze mogen het doen, daar kunnen wij als beroepsgroep niets aan veranderen.
Laten we het dan als beroepsgroep controleren en certificeren. Als wij als beroepsgroep ons verenigen binnen NedCert, dan kunnen we een certificaat maken en zorgen dat deze leken dit certificaat moeten hebben om deze risicovolle handelingen te mogen verrichten. Dit garandeert voor deze evenementen hulpverleners zelf trouwens ook meer kwaliteit in hun werk en kan alleen maar positief voor iedereen uitpakken. Dat is ons voorstel.
...

Nee... Gewoon: Nee.
Het is de verantwoordelijkheid van van de EHBO-er om zich aan zijn kunnen te houden. Als professional kun je het niet maken om leken (ja, daar gaat de term weer) te coachen en te sturen in het verrichten van gevaarlijke handelingen omdat ze het toch wel doen: Hun fout, hun verantwoordelijkheid. En niet die van de professional. In het ergste geval wordt je daar namelijk wel op aangesproken, en wie wil dat? Ik niet in ieder geval.

Daarbij: die certificaten hebben geen enkele wettelijke basis om gevaarlijke handelingen te mogen verrichten. We hebben de wet BIG voor de profs en het civiel en strafrecht voor de leken. Als je als leek een fout begaat met een gevaarlijke handeling dan maakt het geen fluit uit of je dat papiertje hebt of niet. Het zegt echt helemaal niets...
_{Met name het slachtoffer niet.}

[SEH zustertje]

Zie het binnen de ziekenhuizen met NIAZ. Je kunt alle accreditaties krijgen, terwijl de patiënt wellicht de hele dag in de poep ligt.

(even off topic)
..... Wat een duidelijke omschrijving, kwaliteit op papier (ehh....digitaal tegenwoordig) is hartstikke goed, maar de zorg rondom de patient lijkt(=is) minder geworden ( dat is iets om mooi te onderzoeken, hoe kan dit?   (denkende dat de werkvloer hier zeker het antwoord wel op weet )

Richtlijnen kun je ontwikkelen, maar wie doet dit, en welke maatstaaf gebruik je?

http://www.regieraad.nl/
Een richtlijn hoeft, mede met het oog op de praktische hanteerbaarheid ervan, niet te vermelden wat artsen op grond van hun vakkennis al zouden moeten weten (Hoge Raad, 1 april 2005, LJN: AS6006).

De richtlijn moet zorgvuldig zijn opgesteld en medisch-wetenschappelijk houdbaar zijn. Civielrechtelijke aansprakelijkheid van de opstellers is niet uitgesloten, maar wordt niet snel aangenomen (Rechtbank Utrecht, 3 november 1994; TvGR 1995/39).
bron: http://www.hematologienederland.nl/juridisch
Hier wordt duidelijk uitleg gegeven

dus om op het onderwerp terug komende:
Wanneer bijvoorbeeld binnen een beroepsvereniging vereniging (Heelkunde, anesthesie, SEH, gespecialiseerde verpleegkundigen, anesthesie medewerker enz. enz)een richtlijn is gemaakt waarin staat dat het beademen op de kap alleen mag worden uitgevoerd door die medewerkers van die beroepsgroep, die een kap beademing uitvoert, in geval van schade, aansprakelijk worden gesteld op basis van die richtlijn.
Hier draait het dus om: de "leken" hulpverlener behoort niet tot die groep, is vaak niet op de hoogte van die richtlijn en om binnen een richtlijn werkzaam te zijn, behoor je kennis van zaken te hebben. M.a.w. het daar voor geldende diploma als bewijs.
De vraag is dan, zijn al die diploma's dan transparant voor de te geven kwaliteit van zorg?
Het antwoord voor de des betreffende beroepsgroep is duidelijk, daar moet het antwoord ja zijn, omdat zij opgeleid zijn binnen de geldende richtlijnen.

PS: het betreft een voorbeeld

[Willem D.]

Elke Nederlander dient de wet te kennen. Dat weten we allemaal.
Als leken eerstehulpverlener is men niet-medisch geschoold en dus niet op de formeel hoogte van branche of beroepsrichtlijnen.
Vaak zijn dit afgeschermde richtlijnen en normen en vaak niet toegankelijk voor het "publiek"
Denk daarbij aan de NEN normen waar ik uitsluitend toegang toe heb als ik flink wat geldt neerleg, of het LPA dat zorgvuldig wordt afgeschermd en formeel alleen binnen en rondom de ambulancesector wordt verspreid.
Als iets afgeschermd wordt kan ik niet officieel kennisnemen van deze richtlijnen.
Dus valt mij als leken eerstehulpverlener niets of nauwelijks iets te verwijten als zogenaamd branche richtlijnen worden overschreden.

Moet ik mij dus als leken eerstehulpverlener wel aan branchrichtlijnen houden.
NEE, ik werk niet in de die branche en ben dan ook niet aangesloten. Zo simpel is dat.
Bovendien is aansluiting vrijwillig en is er geen wettelijke basis voor om mij verplicht aan te sluiten.
Iedereen kan eigen branche richtlijnen (dus ook eigen EHBO richtlijnen) maken.

Accreditering en certificering is met name de laatste tien jaar een succes verhaal geworden uitsluitend voor de certificerende instanties. Er loopt namelijk veel geld binnen.
Certificeren is zijn doel ruim voorbij gestreefd. Certificeringen om de kleinste dagelijkse werkzaamheden is gemeen goed geworden. Dat kan dus niet goed gaan.
Accreditatie en certificatie, het zijn heilige huisjes geworden.

[VpkAgz]

Hoorde onlangs dat verschillende zorginstellingen al van accreditaties/certificering af gaan stappen.
Zeer hoge kosten, kost veel tijd, levert buiten een certificaat niks op.
En er gaat geen zorgvrager meer of minder naar jouw instelling als je geen accreditatie/certificering hebt.

Er zijn genoeg grote instellingen zonder certificering en accreditatie.

Maar goed, on topic maar weer?
 

Ik blijf vinden dat hulpverlenende organisaties prima zelf kunnen bepalen wat goed is om wel of niet aan handelingen aan te leren, te toetsen, enz.
Het bestuur is de verantwoordelijke partij die voor goede randvoorwaarden moet zorgen en duidelijke afspraken moet maken met de hulpverleners.
Inbreng vanuit de professionals (ambulancedienst en ziekenhuizen) kan ik alleen maar aanbevelen omdat deze mensen de bekwaamheden en alle achterliggende informatie kunnen overbrengen en wellicht mee kunnen denken aan protocollen.

[Lunatum]

Ik blijf vinden dat hulpverlenende organisaties prima zelf kunnen bepalen wat goed is om wel of niet aan handelingen aan te leren, te toetsen, enz.
Het bestuur is de verantwoordelijke partij die voor goede randvoorwaarden moet zorgen en duidelijke afspraken moet maken met de hulpverleners.
Inbreng vanuit de professionals (ambulancedienst en ziekenhuizen) kan ik alleen maar aanbevelen omdat deze mensen de bekwaamheden en alle achterliggende informatie kunnen overbrengen en wellicht mee kunnen denken aan protocollen.

Ook in die besturen is de benodigde kennis over en ervaring met de risicovolle handelingen vaak niet of nauwelijks aanwezig. Ze hebben lang niet altijd inbreng vanuit de professionele disciplines. Jammer, maar dat is helaas realiteit. Gelukkig zullen veel organisaties zich niet wagen aan risicovolle handelingen, maar soms zitten de eerder genoemde 'projectielen' ook in het bestuur.

De enige manier om dit goed te reguleren is omdat vanuit een wettelijke basis te doen. Het probleem is namelijk dat de EHBO in het algemeen een diverse groep is, met verschillende organisaties van verschillend niveau, maar ook nog eens veel individuele hulpverleners die niet aangesloten zijn bij een vereniging of club en zelfstandig hulpverlenen.

Vrijheid - blijheid is leuk, maar niet als het om mensen(levens) gaat.

[Lunatum]

De hier genoemde accreditatie is een nobel project, waar in ik zeker wat voordelen zie. Helaas is het vrijblijvend (het is niet verplicht je te certificeren) en daarmee kan je het niet gemakkelijk gebruiken om de kwaliteit in de gehele groep te verhogen. Het is ook commercieel, want de drempel hoger maakt.

In het licht van deze discussie is het ook de vraag wat je er mee wil: certificeren voor risicovolle handelingen? Tja, ik zie liever niet dat die toch worden aangeleerd geaccrediteerd onder EHBO'ers. Een certificaat verbetert ongetwijfeld de uitvoering, maar ze horen wat mij betreft liever in het pakket van de professionele, bevoegde en bekwame hulpverlener.

Een richtlijn werkt niet, daarvoor is de EHBO te divers en te individueel. Het kan beter van bovenaf komen, vanaf de wetgever. Helaas is dat nog een lange weg...

[Joffry Ambu-Vpk]

Ook in die besturen is de benodigde kennis over en ervaring met de risicovolle handelingen vaak niet of nauwelijks aanwezig. Ze hebben lang niet altijd inbreng vanuit de professionele disciplines. Jammer, maar dat is helaas realiteit. Gelukkig zullen veel organisaties zich niet wagen aan risicovolle handelingen, maar soms zitten de eerder genoemde 'projectielen' ook in het bestuur.

De enige manier om dit goed te reguleren is omdat vanuit een wettelijke basis te doen. Het probleem is namelijk dat de EHBO in het algemeen een diverse groep is, met verschillende organisaties van verschillend niveau, maar ook nog eens veel individuele hulpverleners die niet aangesloten zijn bij een vereniging of club en zelfstandig hulpverlenen.

Vrijheid - blijheid is leuk, maar niet als het om mensen(levens) gaat.

 Helemaal mee eens lunatum

[Rescue]

De wetgever is niet van plan om hier iets tegen te doen.. Ook van uit VWS zijn er voorlopig geen beleidsregels te verwachten, niet meer dan dat er al is...  
En deze bestaan al een tijdje en voldoen ook al een flinke tijd...

Met deze spelregels kan IGZ, de patient, de opdrachtgevers, en diverse clubs, dat gene doen wat nodig is.. Meer wettelijke spelregels zullen er niet komen..  

Met meer dan 100 evenementen per week, met jaarlijks nagenoeg geen geregistreerde incidenten waarbij de patient extra schade is berokkend..  dus is er wel een groot probleem waar de wetgever wat mee moet ?.  
Is dat probleem ergens gedocumenteerd ?

[Lunatum]

...
Met deze spelregels kan IGZ, de patient, de opdrachtgevers, en diverse clubs, dat gene doen wat nodig is.. Meer wettelijke spelregels zullen er niet komen..  
...

Dat gene doen wat nodig is? Volgens mij zijn er wat betreft risicovolle handelingen geen spelregels voor de niet-BIG-geregistreerden. Die spelregels zouden er juist wel moeten zijn, om in ieder geval het kader aan te geven. Alleen verwijzen naar civiel- of strafrecht is niet voldoende.

...
Met meer dan 100 evenementen per week, met jaarlijks nagenoeg geen geregistreerde incidenten waarbij de patient extra schade is berokkend..  dus is er wel een groot probleem waar de wetgever wat mee moet ?.  
Is dat probleem ergens gedocumenteerd ?

100 per week in het algemeen of in jouw stichting?
Het feit dat er geen geregistreerde incidenten zijn zegt niet alles. Bij lang niet alle verenigingen en organisaties wordt goed geregistreerd. Daarnaast zal ook door de ambulance die overneemt niet alles vastgelegd worden, zeker niet als de complicaties niet bij de overname direct zichtbaar zijn. Dat het niet gedocumenteerd is zegt niet dat het niet bestaat.

[Rescue]

Er zijn ongeveer 100 evenementen per week, over heel nederland, waar diverse organisatie's bij betrokken zijn..

maar hoe groot is nu het probleem dan wel ?.. Is de patientveiligheid wel zo enorm in gevaar...
Misschien kan er iemand een keer een echte studie naar doen...