Tja Peter, je doet het weer. Het onderstaande vraag ik aan jou als hulpverlener, niet als stichtingsbestuurder:
-> Je bent als (leken)hulpverlener toch verantwoordelijk voor de door jou uitgevoerde (risicovolle) handelingen?
Ik kan niet anders dan de wetgever en de spelregels van mijn werkgever handteren.. Zoals jij al heel goed duidelijk maken, tussen verantwoordelijk voelen, en verantwoordelijkheid hebben en aansprakelijk zijn zit een groot juridisch verschil..
Ik heb een verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid jegens mijn werkgever voor alle handelingen die ik namens hem uitvoer..
Mijn werkgever heeft een verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid naar zijn klant. Dat kan zijn een patient, of de opdrachtgever.. dat is afhankelijk van de aard en type opdracht waar voor we staan..
Dat ik mij moreel verantwoordelijk voel, heeft de wetgever geen boodschap aan. Juist om die reden is er tuchtrecht in het leven geroepen voor bepaalde beroepsgroepen, zodat mensen individueel ook aan te spreken zijn door patienten..
Dit is hellaas niet van toepassing voor de leken hulpverleners... Voor dat de strafrechter in beeld komt, moet je al super exteems gedaan hebben, zoals groffe nalatigheid..., waarbij heel vaak de werkgever voor de kosten opdraait, want die had moeten voorkomen dat jij groffe nalatigheid had kunnen plegen..
Daar is al veel jurispondentie over..
Mijn angst voor patientenveiligheid zit hem daar waar lekenhulpverleners individueel werken, zonder controle van een "werkgever" of bij die organisaties die geen enkele vorm van kwaliteitsbewaking hebben, geen duidelijk dienstenstructuur, geen protocollen, geen interne opleidingen geven.. Ik heb nog veel liever een vorm van externe toezicht door een onafhankelijke organisatie op de dienstverlening (en niet alleen op training, dat is maar een klein onderdeeltje).. maar dat is hellaas nog verre toekomst muziek..
nou, daar denk ik toch anders over..
als ik een pleeg eens een nekkkraag om heb zien leggen, wil dat niet zeggen dat ik dat ook kan.
als ik het wel doe, als leek, en daardoor ernstiger letsel verzoorzaak.. heb ik wat uit te leggen.
als ik als leek een "voorbehouden handeling doe" of iets wat voor de professional al wordt gezien als "risicovolle handeling" , dan heb ik ook wat uit te leggen
en nee, niet bij de tuchtrechter, maar bij de strafrechter mag ik dat dan uitleggen....
Natuurlijk mag je er anders over denken.. echter voor dat je bij een strafrechter voor het bankje staat als individuele hulpverlener, moet je eerst AANTOONBAAR, de veroorzaker zijn van de schade die er was...
als je als leek (EHBO-er??) een pakje aantrekt met een tekst als "medic responder" (of iets dergelijks) op je rug wordt er iets van je verwacht.. en ik denk dat er dan snel de neiging is om die verwachting ook waar te maken... hoewel je het niet voldoende beheerst...
Als je als hulpverlener een pakje aantrekt, met spannende termen er op, dan moet dat dus afgestemd zijn met het werk waarvoor je staat, en de evenementenhulpverleningsorganisatie moet daar dus over nagedacht hebben, en jij als hulpverlener ook..
De evenementenhulppverleningsorganisatie is dus ook verantwoordelijk voor de verwachtingen die ze wekken, en het sturen van voldoende competente medewerkers naar incidenten..
Een nekkraag aanleggen is per definitie geen individuele vaardigheid, maar per definitie een teamvaardigheid.. en met een uurtje trainen ken je misschien een paar basis principes, maar zeker niet het toepassen in de vrije situatie, waarbij er nog veel meer variabelen meespelen..
Ik geef al een jaar of 15 les in deze materie, en ik merk dat ik steeds conservatiever wordt, in mensen dit soort dingen aanleren, als een hoop randvoorwaarden niet zijn ingevuld.. Iedereen die denkt dat in z'n eentje een nekkraag kan aanleggen, is per definitie incompetent..
Een nekkraag aanleggen, is een interventie, die start al bij situatie benaderen, ongevalsmechanisme lezen, Primaire beoordeling van patient, handmatige immobilisatie technieken, neutrale inline positie bereiken, secondaire beoordeling van de patient, en dan pas mechanische vormen van immobilisatie., en dan weet iedereen na les nr. 1, Dat een nekkraag alleen helemaal niet immobiliseert..
Dus je moet afvragen niet alleen voor bovenstaande competentie, maar voor alle competenties die beheest, ben je goed genoeg, heb je aan alle randvoorwaarden voldaan, hoeveel praktijkervaring heb je eigenlijk en snap je eigenlijk wel wat doet..
En dat leer je niet een avondje.. Misschien als je 8 uur intensief studeert, en daarna oefent, en onder begeleiding stage loopt, waarbij slachtoffers niet in een leslokaal liggen, maar er nog 100 ander dingen op je komen, zoals het weer, omstanders, zicht, bodyprotectie en kleding die in de weg zitten, andere mogelijke letsels die iemand heeft..
In die zin ben ik het eens met Lunatum, Joffrey.. Risicovolle handelingen zijn niet voorbehouden, en je hebt wel de verantwoordelijkheid als je iets doet, dat je zo goed mogelijk doet.. En als je denkt dat het een simpel truukje is en je niet bereid bent, daar flink tijd en energie in steken, om die vaardigheid te beheersen. ga dan lekker iets anders doen.. minimaal 36 tot 150 uur trainen en praktijk ervaring opdoen per jaar is nodig als dit niet je dagelijks werk is...
Daarnaast hoef je ook niet altijd eerst Arts of Ambuverpleegkundige te zijn, om die zaken te beheersen, maar dan moet je er wel wat voor doen..
Waar ik me wel zorgen over maak. is dat er instructeurs zijn, die mensen een enkelvoudige truukje nekkraag aanleggen leren, en mensen dat het gevoel geven, dat ze bekwaam zijn om dit overal maar uittevoeren..
