Vuurwapens en psychologische keuring

[Henk]

Alsof de psychologie een exacte wetenschap is waarmee je zo kan bepalen of iemand al dan niet zulke zaken gaat doen.  

Beetje realisme, aub.

 

Nee, maar ondermeer met dat doel wordt er wel getest, om te voorkomen dat dit soort ongevallen gebeuren. Het kan geen kwaad te bezien of de test wel voldoet als blijkt dat er labiele figuren tussendoor glippen. Je kan ook je schouders ophalen natuurlijk, dat is een keuze.

[specialagent112]

De psychologische test is enkel een moment opname, daarna kunnen nog veel ingrijpende gebeurtenissen plaats vinden die een agent of agente compleet van de baan ketst. (overigens geld dit ook bij andere beroepen)

Wat betreft het meenemen van vuurwapens naar huis. Ik vind dat het korps zijn studenten en medewerkers moet kunnen vertrouwen, een beperking van het dienstwapen vind ik daarom geen optie.

Wellicht dat de psychologische test wel wat uitgebreider kan.

[.G illes]

Je kan ook je schouders ophalen natuurlijk, dat is een keuze.

Ik haal mijn schouders niet op, maar ik verzet me wel tegen de idee dat velen hebben dat 'de psycholoog' het allemaal wel weet en het allemaal wel kan inschatten. Dat is een stelling dat ze nooit kunnen waarmaken en dat vuurt ook ook onherroepelijk terug: als er iets gebeurt, dan is het plots weer de schuld van de psychologie.

Zeer labiele elementen kan je er als psycholoog wel uitfilteren, maar zoals reeds gezegd zo'n gesprek is een momentopname. Mensen kunnen ook acteren en zaken in scene zetten. Om maar te zwijgen van verkeerde opvattingen door de 'alwetende psycholoog', die even de rest van het leven van de kandidaat gaat evalueren.

Dan zit daar 'n 30er die even snel 'gekeurd' gaat worden door 'n psychologe van 23, juist van de uni afgestudeerd. Dit is niet enkel zo bij de politie, maar ook in het bedrijfsleven. Men bedeelt die psychologen een soort van 'alwetendheid' of 'inschattingsvermogen' dat ze niet hebben, en dat geven ze binnen de psychologie ook toe.

De ijsberg en het topje.

Daarmee pleit ik niet om de psychologische testen af te schaffen, maar af en toe 'n beetje kritisch kijken kan nooit kwaad.

[Red]

Nee, maar ondermeer met dat doel wordt er wel getest, om te voorkomen dat dit soort ongevallen gebeuren. Het kan geen kwaad te bezien of de test wel voldoet als blijkt dat er labiele figuren tussendoor glippen. Je kan ook je schouders ophalen natuurlijk, dat is een keuze.

Is dat zo? Volgens mij wordt men getest om te kijken of men geschikt is voor de functie waar je voor solliciteert. Het kan inderdaad geen kwaad om dit soort dingen constant te evalueren maar je zal nooit een 100% score halen, dat is zoals Gilles al zegt gewoon niet mogelijk. De website kombijdepolitie zegt trouwens het volgende over de procedure:

Het psychologisch interview
Dit gesprek met een psycholoog duurt ongeveer een uur. Tijdens het gesprek komen allerlei persoonlijke ervaringen uit je verleden aan de orde. De psycholoog bekijkt in dit gesprek of jij beschikt over competenties die voor het politiewerk van belang zijn. Zoals inlevingsvermogen, stressbestendigheid en integriteit.

Het kan geen kwaad te bezien of de test wel voldoet als blijkt dat er labiele figuren tussendoor glippen.

Je geeft het zelf al aan: "als blijkt".
Vooralsnog blijkt er helemaal niets, dat zal dus onderzocht moeten worden. Volgens mij wil niemand hier zijn schouders ophalen en verder gaan, maar het streven naar een perfecte psychologische screening is gewoonweg onmogelijk.

[Henk]

De psychologische test is enkel een moment opname, daarna kunnen nog veel ingrijpende gebeurtenissen plaats vinden die een agent of agente compleet van de baan ketst. (overigens geld dit ook bij andere beroepen)

Wat betreft het meenemen van vuurwapens naar huis. Ik vind dat het korps zijn studenten en medewerkers moet kunnen vertrouwen, een beperking van het dienstwapen vind ik daarom geen optie.

Wellicht dat de psychologische test wel wat uitgebreider kan.

Als je test, mag je er enige nut en waarde aan hechten. Omdat je vindt dat "het korps zijn studenten en medewerkers moet kunnen vertrouwen" is dat een reden te meer uit te vinden wat voor vlees je in de kuip hebt. Je "moet er op kunnen vertrouwen" dat ze evenwichtig genoeg zijn om met een dergelijke verantwoordelijkheid om te gaan, en dat lukt niet door iemand even diep in de ogen te kijken en daarom is meer dan dat en een gesprekje van een uur misschien wel wat mager. (Roy Martina: "als je je prtemonne op tafel laat liggen bij je verslaafde neefje, kun je er op "vertrouwen" dat ie 'm jat". Vertrouwen is iets dat jij denkt, verwacht, het heeft veel meer te maken met jezelf dan met de ander..)  

Ik haal mijn schouders niet op, maar ik verzet me wel tegen de idee dat velen hebben dat 'de psycholoog' het allemaal wel weet en het allemaal wel kan inschatten. Dat is een stelling dat ze nooit kunnen waarmaken en dat vuurt ook ook onherroepelijk terug: als er iets gebeurt, dan is het plots weer de schuld van de psychologie.

Zeer labiele elementen kan je er als psycholoog wel uitfilteren, maar zoals reeds gezegd zo'n gesprek is een momentopname. Mensen kunnen ook acteren en zaken in scene zetten. Om maar te zwijgen van verkeerde opvattingen door de 'alwetende psycholoog', die even de rest van het leven van de kandidaat gaat evalueren.

Dan zit daar 'n 30er die even snel 'gekeurd' gaat worden door 'n psychologe van 23, juist van de uni afgestudeerd. Dit is niet enkel zo bij de politie, maar ook in het bedrijfsleven. Men bedeelt die psychologen een soort van 'alwetendheid' of 'inschattingsvermogen' dat ze niet hebben, en dat geven ze binnen de psychologie ook toe.

De ijsberg en het topje.

Daarmee pleit ik niet om de psychologische testen af te schaffen, maar af en toe 'n beetje kritisch kijken kan nooit kwaad.

"ik verzet me wel tegen de idee dat velen hebben dat 'de psycholoog' het allemaal wel weet en het allemaal wel kan inschatten. Dat is een stelling dat ze nooit kunnen waarmaken en dat vuurt ook ook onherroepelijk terug: als er iets gebeurt, dan is het plots weer de schuld van de psychologie."

Wat stel je dan voor, wie moet er dan anders naar kijken dan een psygoloog.  Alles is mogelijk, er zijn zeer geavanceerde testen waar bijna alles in naar voren komt, ik denk alleen dat er dan te veel kandidaten af zullen vallen en het kost wat. Labiele ruimtevaarders zijn er niet. Het gaat ookniet om de moment opname, maar om aanleg.

Is dat zo? Volgens mij wordt men getest om te kijken of men geschikt is voor de functie waar je voor solliciteert. Het kan inderdaad geen kwaad om dit soort dingen constant te evalueren maar je zal nooit een 100% score halen, dat is zoals Gilles al zegt gewoon niet mogelijk. De website kombijdepolitie zegt trouwens het volgende over de procedure:Je geeft het zelf al aan: "als blijkt".
Vooralsnog blijkt er helemaal niets, dat zal dus onderzocht moeten worden. Volgens mij wil niemand hier zijn schouders ophalen en verder gaan, maar het streven naar een perfecte psychologische screening is gewoonweg onmogelijk.

Ik mag toch stellen dat je niet zo erg geschikt bent voor je functie als al in je opleiding, nog zonder echte stress en verantwoordelijkheid, blijkt dat je tot dergelijke daden in staat bent.

Je streven moet altijd gericht zijn op perfectie, met het onderliggend besef dat je maar een mens bent. Als je al begint met "swah, 100% haal je toch nooit", wat is dan je doel? 25%? Als ik mijn vak zo uitoefende, lag ik er al gauw uit.

[Henk]

Vooralsnog blijkt er helemaal niets, dat zal dus onderzocht moeten worden. Volgens mij wil niemand hier zijn schouders ophalen en verder gaan, maar het streven naar een perfecte psychologische screening is gewoonweg onmogelijk.

Waarom is eigenlijk "streven naar perfectie gewoonweg onmogelijk"?  Ik ben er dagelijks mee bezig en vraag dat ook van mijn medewerkers.... Of we het ooit (soms) bereiken is een tweede.

[Red]

Waarom is eigenlijk "streven naar perfectie gewoonweg onmogelijk"?

Ik zeg niet dat het streven naar perfectie onmogelijk is, maar op het gebied van psychologische screenings is het haast onmogelijk te bereiken. Juist omdat er zoveel verschillende factoren mee spelen en dit op allerlei manieren te beïnvloeden is. Ik wil alleen maar de middenweg aanduiden. Het streven naar perfectie is nobel maar haast onhaalbaar, maar je moet altijd kijken naar manieren om er dichterbij in de buurt te komen...

Ik mag toch stellen dat je niet zo erg geschikt bent voor je functie als al in je opleiding, nog zonder echte stress en verantwoordelijkheid, blijkt dat je tot dergelijke daden in staat bent.

Zou je dit punt willen verduidelijken? Heb je het hier over een actueel incident of refereer je naar het screeningsgesprek met de psycholoog.

[Diamondback]

Wat ik nou eigenlijk effe wil horen of shit happens een algemeen geaccepteerde benadering is voor deze casus.

Ik krijg namelijk steeds meer het beeld dat de agent de rotzooi opruimt, maar dat hij met de ellende blijft zitten en de werkgever geen oog heeft voor de problemen van de werkvloer.

Zomaar weer wat hits:

http://4nieuws.nl/show.php?key=53111&titel='Een%20op%20vijf%20agenten%20heeft%20psychische%20klachten'
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/06/24/onderzoek-psychische-klachten-bij-een-op-drie-agenten/
http://www.nu.nl/binnenland/2720846/psychische-klachten-agenten-genegeerd-.html

Vandaar ook mijn vraag of de agent voldoende opgeleidt wordt en of hij daarna voldoende ondersteuning heeft om dit soort klachten te voorkomen danwel te beperken.

[.G illes]

Het gaat ookniet om de moment opname, maar om aanleg.

Dat is wel 'n erg middeleeuwse en bekrompen visie, hé.

Als er één zaak is dat criminologisch en psychologisch onderzoek heeft aangetoond, is het wel dat het niet enkel om aanleg gaat. Wat is het volgende: alle criminelen zijn crimineel geboren?

Mensen zijn niet onfeilbaar. Het is een continuüm, gaande van 'zeer gevoelig' tot 'zeer tolerant'. De psycholoog kan trachten per individu die grens op te zoeken, en vervolgens oordelen of men 'voldoende tolerant is om de gebeurtenissen die een agent meemaakt te kunnen verwerken dan wel te verdragen'. Zoals ik al zei, mensen die zeer weinig tolerantie hebben zullen er ongetwijfeld uitgefilterd worden, maar zowel de psycholoog als de kandidaat zijn mensen. Mensen liegen, mensen interpreteren, mensen verdraaien zaken, mensen maken fouten, mensen acteren, mensen redeneren.

Kandidaten bereiden zich voor op de test, in de hoop de 'tolerantie' meer op te schuiven naar 'meer tolerant', psychologen hebben een beperkte tijd en krijgen uiteindelijk enkel te horen wat de respondent antwoord. Ze kunnen niet zomaar assumpties maken. Sommigen doen dat wel, maar ik kan ook een natte vinger in de lucht steken en het weer voorspellen. Maar ik zal er vast ook vaak naastzitten.

Het zwart/wit-mensbeeld moet er echt dringend uit. Ik begrijp dat 't makkelijk is om overal zwart/wit heen te kijken, maar zo zit 't nu eenmaal niet in elkaar. Als je die tolerantiegrens te hoog legt, kom je niet aan voldoende mensen. Als je 'm te laag legt, ga je mensen in het veld in sturen die er misschien niet gemaakt voor zijn. Maar de 'gemiddeld tolerante' mens, die het meestal wel aankan. Tot de moment komt dat ie breekt.

En geloof mij, praktisch alle mensen kunnen kraken. Dus niet met vingertje wijzen naar de psychologen of de politie of de maatschappij. Ondersteuning bieden, als werkgever, dat is de oplossing. Maar geen enkele institutie is foutloos, ook de politie niet. Mensen zijn geen robots. Zulke zaken zullen altijd blijven gebeuren.

Reality is a bitch. Deal with it.  

[Groenemotormuis]

Dat er tijdens de verdere loopbaan er wel iets meer begeleiding mag komen dat
juig ik zeker toe. Echter is het de vraag of dit ook voor iedereen helpt. Bijna elke
HBO of Universiteit heeft volgens mij ook een psycholoog waar je naar toe kan.
Hoevaak word hier gebruik van gemaakt? En hoeveel zouden er hier gebruik van moeten
maken? Want het feit blijft dat sommige mensen hun problemen niet onderkennen of
het een te grote drempel om er naar toe te stappen.

Wat betreft de politietest, ja ik heb daar zo mijn meningen over. Die ene keer dat je
die persoon ziet is wat mij betreft net iets te weinig om een goed beeld te vormen.
Als ik naar mezelf kijk, voor mijn huidige werk ben ik getest toen ik de opleiding in ging.
Toen ben ik niet stabiel genoeg bevonden (iets wat ook niet erg is omdat ik toch bij
de onbewapende groep kwam). Een jaar later ben ik opnieuw getest (omdat ik toen
over kon stappen naar de bewapende groep) en daar was ik wel stabiel genoeg bevonden.
En dat terwijl er niet veel is gebeurt behalve dat ik wist wat de test inhield.

Nog een ander voorbeeld van een hondegeleider. Deze werkt ook bij voor de vrijwillige brandweer
en daar had deze een stabiliteitstest ondergaan en werd daar stabiel bevonden. Echter bij de
zelfde type test bij de politie werd hij niet stabiel bevonden. Dus zeg het maar.