Ikzelf werk niet in de zorg of de hulpverlening, maar heb het wel van nabij meegemaakt.
Voornamelijk oudere mensen, minder mobiel, die met z'n 2en op een kamer liggen, waar 9 kamers op een gang zijn, en waar 2 gangen per vleugel zijn. (36 personen dus).
Voor die mensen is er dan 1 nachtverpleegkundige, en 1 "vliegende keep". (soms met een vervoermiddel) waarmee die zich in de instelling kan verplaatsen en altijd "boven de sterkte" aanwezig is. (bijvoorbeeld bij het verschonen van een bed, een zorgvrager die gedoucht moet worden, etc.)
Zolang alles goed gaat, kan die nachtverpleegkundige alle zorgvragen afhandelen, maar in geval van brand is het gewoon onmogelijk om zowel te alarmeren, blussen, redden, gidsen en opvangen.
Daarom wordt er in de meeste zorginstellingen uitgegaan van "dichte deur=veilig".
Als er brand ontstaat in een kamer, zal na ontdekking (alarmering) die kamer 1x benaderd worden, (redding), daarna wordt de deur afgesloten en gaat men evacueren.
De overige zorgvragenden worden indien mogelijk verzameld op een centrale plaats, (terras, balkon, pleintje in de instelling), waar de overige BHV'ers ze gerust kunnen stellen en opvangen.
Zolang de brandende ruimte gesloten blijft, kan de brand wel groter worden, maar doordat eerst de dichtstbijzijnde kamers ontruimt worden, is de kans op slachtoffers (naast die van de brandruimte?) kleiner.
De brandweer mag dan bij aankomst de blussing doen, en de GGD opvang slachtoffer(s).
Daar komt de taak van de aanwezige personen in de instelling in het kort op neer.
Wat ik als "buurtbewoner" daarbij zou kunnen doen, is op verzoek van de hulpdiensten, de ontruimden opvangen, gerust stellen, van dekens of eten/drinken voorzien, (wat de hulpdiensten verstrekken).
Maar verwacht van mij als buurtbewoner niet, dat ik een zorgvrager door een brandende /rokende ruimte naar buiten ga begeleiden.
Daarvoor zou ik bijna zeggen, is het slogan "ikke ikke ikke, en de rest...." (foei)
