Hallo,
Er kunnen sommige zaken inderdaad wat onduidelijk overkomen, maar ik kan hier nu wel moeilijk heel het verhaal uit de doeken gaan doen.
Ten eerste over de harde aanpak waar ik het over had; één van de agenten heeft tot 4 of 5 keer toe gevraagd welke drugs hij genomen had terwijl hij geen drugs genomen had. Hij heeft hem dan wat uitgedaagd tot mijn zoon zelf voorgesteld heeft om een ademtest af te leggen. Die avond, heeft de oudere agent de jongste een eerste x moeten aanmanen tot kalmte.
Ten tweede;
Er werd door de agenten beweerd dat ze de achtervolging stop gezet hebben wegens gevaar voor andere weggebruikers.
Het is toen voor een tweede x dat de oudere agent de jongere heeft aangemaand tot kalmte.
Dus wij begrijpen niet, als ze de achtervolging niet stop gezet hebben, waarom ze dan het tegendeel beweren.
Ten derde, de bewijzen.
Het gaat hier over bandensporen, de politie van de éné zone steekt het op de politie van een andere zone. Dus onduidelijkheid over de sporen en de schets die de politie gemaakt heeft zou zeer onduidelijk zijn en lijkt meer op een kindertekening.
Ten vierde.
Hij was WEL een brave jongen, mijn kinderen zijn goed opgevoed, hij werkte bij mij, er was niet veel dat ik niet wist van mijn zoon.
Ik vermoed dat het wat macho gedrag was van beide kanten. Mijn zoon heeft misschien gedacht; dat zijn die van gisteren weer, wat denken die wel en de agenten hebben waarschijnlijk hetzelfde gedacht; dat is die gast van gisteren, wat denkt hij wel. De achtervolging is begonnen door roekeloos rijgedrag van mijn zoon.
Maar zoals ik al eerder zei; ik kan hem niet vragen waarom hij niet gestopt is, maar ik zeg met volle 100 % overtuiging dat hij een normale brave jongen was, met ADHD weliswaar en dat kan misschien zijn reactie verklaren. En niet 100 % braaf, moet je daarvoor sterven???
Ten vijfde.
Contact zoeken met de agenten, zie ik niet zitten, ik weet niet hoe ik ga reageren als ik ze in werkelijkheid zou zien. Het gaat tenslotte over mijn bloedeigen zoon, die het met zijn leven moeten bekopen heeft.
En ik wil graag dat u mijn zoon niet veroordeeld, ik veroordeel ook niemand, doet u dat dan ook niet aub.
Ik zeg gewoon de feiten zoals ze zijn.
Mvg,
Carine