Negatieve ervaring met personeel Rijkswaterstaat

[H@ns]

Allen,

Normaal gezien ben ik voornamelijk een 'lezer' op het forum, maar zou toch graag van de mogelijkheid gebruik willen maken om iets wat me al een tijdje dwars zit te bespreken.

Nu ongeveer al weer een jaar geleden reed ik van mijn werk in Capelle a/d IJssel over de A20/A16 naar huis, in de spitstijd, dus de gebruikelijke files waren zich al weer aan het vormen. Ik reed op baan 3 (van links), en moest zo invoegen naar de tweede baan van links, omdat de huidige baan doorgaat als een stuk enkel voor vrachtwagens en bussen. De file begon zich al te vormen en links naast me kwam een vrouw naar omstandigheden hard aanrijden (ik gok zo'n 60-70km per uur) terwijl het voor haar 100 meter verder op al stil stond. Ze remde niet meer op tijd en een harde klap was het gevolg. Ik heb mijn EHBO-lessen vroeger gehad en ik ging kijken of er iets was waar ik mee kon helpen.

Uiteindelijk bleek de aangereden auto met passagier er goed vanaf gekomen te zijn, deze man stond vrij snel buiten. De vrouw die de aanrijding had veroorzaakt had een uitgeklapte airbag, dus lette ik extra op eventuele lichamelijke problemen. Maar uiteindelijk stond ze redelijk snel buiten, en gaf ze op alle EHBO-vragen aan dat ze nergens pijn of iets dergelijks had. Ik hield haar in de gaten terwijl ik 112 belde, die zorgden voor afkruising van de rijbaan en zouden Rijkswaterstaat langs sturen, verder geen politie of ambulance gezien beide 'slachtoffers' het naar omstandigheden goed maakten.

De auto van de vrouw in kwestie bleek niet meer te starten en er hing een vieze brandlucht in de auto, en stond ze drie kwart op baan 2, en een kwart op baan 3. Ik parkeerde mijn auto achter haar, extra breed om te voorkomen dat er nog een aanrijding zou voordoen. Ik bleef nog even praten met de vrouw, voornamelijk om te blijven controleren of ze geen pijn in haar nek e.d. zou krijgen. Rijkswaterstaat was er relatief snel, en blokkeerden meteen de drie linkse rijkstroken. Ik stond er een beetje verloren want het duurde nogal lang voordat ze de auto's uitkwamen. Uiteindelijk kwam er een man naar mij toelopen die vroeg 'waar is de schade?'. Ik gaf aan dat ik geen schade had, maar de auto voor mij wel.

Voordat ik verder kon uitleggen waarom ik hier stond, was het enige wat deze meneer nors en kortaf kon zeggen "waarom sta je hier dan?", waarna hij zonder op antwoord te wachten doorliep naar de auto van de vrouw die niet meer wilde starten. Ik was stomverbaasd en reageerde daarom niet, iets wat ik nu nog steeds jammer vind. Ik denk iemand te kunnen helpen, ben er van overtuigd dat ik erger heb kunnen voorkomen en dan komt zo'n persoon die zonder door te vragen meteen gaat oordelen.

Dit heeft me nog wel een lange tijd 'achtervolgd', hoe klein het incident ook lijkt. Nu denk ik er bij vlagen nog wel eens over na, en elke keer is het eerste wat met hoofdletters voor de geest komt, de reactie van de RWS medewerker.

Zo, dat moest ik even kwijt. Wat vinden jullie van de situatie? Had ik goed gehandeld, had ik schijnbaar toch gewoon door moeten rijden?

[Haageneesch]

Je valt in ieder geval op door bepaald woordgebruik. Ik ben zo vrij geweest twee woorden te vervangen.

[Lt. Col. Me]

Ik ken de situatie niet precies, dus ik kan en wil geen oordeel geven over de situatie. Op het eerste oog heeft u uw burgerplicht goed gedaan, door te stoppen, hulp aan te bieden en te wachten op professionele hulp. Vervolgens komt er professionele hulp, en ontstaat er een situatie die kennelijk bij u en bij de RWS inspecteur niet naar tevredenheid verloopt. U verwacht misschien de situatie te kunnen uitleggen, de weginspecteur verwacht snel de rijbaan vrij te kunnen maken [omdat het alleen om blikschade gaat?] en daarbij de bestuurder van de auto te treffen. Dat dit even niet zo uitkomt geeft u een naar gevoel en de weginspecteur reageerde nors en kortaf (misschien was het erg druk?), ook al was dit misschien in het geheel niet zo bedoeld. In het heetst van de strijd gaan dingen als dit soms langs elkaar heen. Nu twijfelt u of u wel moet stoppen, en dus twijfelt u of u wel hulp moet verlenen. Volgens mij kan het niet de bedoeling zijn dat een oude situatie zou moeten leiden tot twijfel over het al of niet verlenen van hulp aan de medemens: als dat veilig kan, dan zou iedereen dat immers moeten doen. Het lijkt me dus dat dit nare gevoel weg zou moeten, en als u er mee zit, dan is het aan u om daar iets mee te doen.

Mijn advies: bel naar Rijkswaterstaat (0800-8002), leg de situatie uit, geef aan dat u een naar gevoel overgehouden heeft aan de situatie en dat u twijfelt over het verlenen van hulp in het vervolg. Vraag eventueel of u een praatje mag maken op het betreffende steunpunt van Rijkswaterstaat, om het er eens over te hebben. Niet om mensen af te branden (het voorval is toch niet terug te draaien), maar om voor uzelf het nare gevoel en de twijfel weg te krijgen.