Ik begrijp de aard van de meldingen wel. Ik wil alleen aangeven dat zelfs de brw vaak geen idee heeft waar het werkelijk om gaat (zelfs niet als ze al lang en breed terug op de kazerne zijn) . Dit levert extra gevaar op voor inzittenden en de hulpverleners zelf. Ik snap ook wel dat hulpverleners niet alle vliegtuigtypen kunnen kennen maar er zitten aan verschillende types levensgevaarlijke "haken en ogen" waarvan de hulpverleners in mijn ogen echt wel van de op de hoogte zouden moeten zijn.
Geloof me ik zit veel dichter bij het vuur als dat je mischien denkt.
Verder wil ik helemaal niemand tegen de borst stoten.
Als brandweer is het handig om de info te hebben, maar in de praktijk heb je de info niet, te laat of kun je er niets mee. Als ze mij zeggen dat het een cessna 1234 is dan gok ik dat het een vrij klein vliegtuigje is maar verder weet ik niets, ik heb ook geen verdere informatiebron tot mijn beschikking. Bedenk wel dat wij binnen 8 minuten na de crash ter plaatse zijn, vaak is er simpelweg geen uitgebreide info beschikbaar.
Een vliegtuigcrash benader je eigenlijk als een ongeval op een snelweg. Je weet dat er een voertuig is (dat het ding kon vliegen maakt niet heel veel uit, we weten dat het ongetwijfeld hard gegaan is), je weet dat er inzittenden bij waren en je weet dat er altijd wel brandstof, andere vloeistoffen en mogelijk lading bij betrokken is.
Eenmaal ter plaatse proberen we een plaatje te krijgen net als bij elk ander ongeval:
- Kunnen we bij het ongeval komen?
- Zijn er overlevenden zichtbaar?
- Is er brand zichtbaar?
- Ruik je iets bijzonders op grotere afstand? Kerosine of diesel zijn bijvoorbeeld herkenbare geuren
Zo pellen we het ongeval af tot de kernproblemen en pakken het grootste gevaar als eerste aan, net zo lang dat er geen gevaren meer zijn. Soms gaat dat nogal lomp, ik pak het liever wat rustiger aan.
Samenvattend: merk en type is "nice to know" niet "need to know"
