Een collum in het NRC van Youp van het Hek, het tweede deel haakt in op de gebeurtenissen van vorige week.
Waar ligt de grens?Dus de gestruikelde staatssecretaris Co Verdaas was voor 1% mede-eigenaar van een pand van een Nijmeegs vriendje. Dan is alleen het fonteintje in de plee van jou. En dat allemaal om met je reiskosten te kunnen sjoemelen. Aandoenlijke krabbelaar. Hoe is de lieverd afgelopen donderdag na zijn ingediende ontslag naar huis gegaan? Wat zijn de regels? Brengt de chauffeur je voor de laatste keer of heeft Co een kleine drie kwartier kleumend op een vertraagd treintje moeten wachten? Ik hoop natuurlijk dat laatste.
En gaat hij dat treinkaartje nog declareren? Is het een enkeltje naar Zwolle of naar Nijmegen? Co Verdaas: droeve provinciekniesoor die een sportje hoger op de ladder wilde en schitterend op zijn bek ging. Hoe moet die man verder? Als ik zijn groenteboer was zou ik bij elk onsje prei op treitertoon tegen hem zeggen: „Bonnetje zeker?” Heerlijk zo’n lieverd die waarschijnlijk zijn sinterklaascadeautjes nog op de een of andere manier aftrekt.
Ik werd vrolijk van Cootje. Net als dat ik met volle teugen genoot van het interview met de gevallen baas van Amarantis, ene Bertje Molenkamp in Het Parool. Wat een aandoenlijke droeftoeter. Hij gaf het interview in het bijzijn van een reputatiedeskundige. Een wat? Een reputatiedeskundige!
Bertje vertelde vooral over Bertje. Hoe Bertje een pand van de zaak had gekocht en daar zes ton winst op had gemaakt, hoe Bertje een aanzienlijke afkoopsom voor Bertje had geregeld, hoe Bertje een vriendje had laten adviseren, enzovoort. Bertje dreigt naar de rechter te stappen en ik hoop dat Bertje dat doet. Dan gaan er tenminste wat beerputten open. Mijn advies aan Bertje: lekker naast de voormalige baas van Vestia op Boniare gaan wonen. Die man kan je qua graaien nog een hele hoop leren. Dat is echt maffia met een grote M.
Ik werd blij van dit nieuws. Vrolijk van dat droeve gekrabbel van die types. En ik kon wel wat afleiding gebruiken. En ik niet alleen. Het hele land wel. Want we hangen met zijn allen toch aardig uit onze voegen na de dood van Richard Nieuwenhuizen, de vader van drie zonen, die na een potje pubervoetbal door een paar jongens is doodgeschopt. Totale verwarring beheerst iedereen. Terecht? Ja en nee. Ja omdat het natuurlijk niet kan. Dit is totale gekte. Een meneer die het leven laat na een gelijkspelletje van tweeëntwintig mannetjes. Een vader die in het bijzijn van zijn zoontje vermoord wordt. Vermoord om een potje foebal!
En nee omdat iedereen toch al jaren ziet wat er op en rond de voetbalvelden gebeurt? Idiote ouders, gefrustreerde elftalleiders, opgefokte spelertjes. Iedere maandagochtend ontploffen de kranten van de massale vechtpartijen, de in elkaar gebeukte scheidsen, de invalide getrapte amateurs, de doorgedraaide supporters en de gestaakte wedstrijden. Totaal oververhitte idioten. Buiten zinnen door een potje foebal! En elke week dacht ik: er vallen een keer dooien. En dan is iedereen verbaasd.
Dit weekend wordt er bij de amateurs niet gevoetbald. Ze gaan bezinnen. Nadenken. Heropvoeden! Maandag wordt er afscheid genomen van de heer Nieuwenhuizen. De media zullen er massaal bij stilstaan. Honderden camera’s zullen het droeve afscheid registeren, duizenden pennen zullen het proberen te beschrijven en iedereen zal zeggen dat het buitenproportioneel is. En volgend weekend zal het voetbal anders gaan. Voorzichtiger. Vriendelijker. En de week daarna misschien ook nog.
En dan? Dan is de wereld volgens de Mayakalender vergaan. Dan is onze beschaving geëindigd met een door kinderen dood geschopte grensrechter. Symbolisch einde! Maar als dat niet gebeurt, als de wereld doordraait, wat dan? Blijven we dan sportief voetballen? Doen we dan weer normaal? Mijn voorstel is: de komende jaren moeten alle grensrechters vlaggen met hun vlaggetje halfstok. Overal ter wereld. Ter herinnering aan die aardige vader uit Almere. Ter herinnering aan de tijd dat we volledig krankjorum waren. Waar ligt de grens? Op het kerkhof. Het is om te huilen. Heel hard en heel hevig.
http://www.nrc.nl/youp/2012/12/08/waar-ligt-de-grens/?utm_campaign=rss&utm_source=syndication