Goed, weer helemaal bij de les
.
We hebben dus van alles gaande. De auto buiten wordt geknipt. Onder de Fentanyl is het voor het slachtoffer uit te houden. Deze bevrijding verloopt dus zonder al teveel problemen.
De oude man is inmiddels volledig geimmobiliseerd geleidend onder A1 afgevoerd naar het traumacentrum.
Er zijn nog 2 ambulances gearriveerd, dus nog 4 aanrijdend. De MMT-arts staat klaar om de triage in de woning te gaan doen, samen met een ambupleeg.
De trap ziet er redelijk stabiel uit, dus er is een brandweerman naar boven gegaan om daar te verkennen. De kamer van de baby gaat hij niet in. Het bedje staat vrij ver achterin bij het raam. De schade in de kamer is gering en de baby lijkt in orde, huilt nog wel. Het lijkt hem beter met de hoogwerker via het raam bij het bedje te komen.
De kamer van het zoontje aan de achterzijde kan hij wel betreden. Het bedje staat gewoon overeind, er is niet direct schade aan de kamer te ontdekken, de slaapkamerdeur stond open en het bedje is onbeslapen. Het ventje is dus ofwel aan de wandel, of eveneens bij de klap betrokken geraakt.
Gaan we naar een beeldvorming van de situatie in de woonkamer.
De moeder ligt voor de auto, om haar heen brokken puin, bloedend uit een wond in het voorhoofd en niet reagerend op aanspreken. Haar linkeronderbeen ligt onder de auto vast. Van het zoontje ontbreekt vooralsnog ieder spoor, maar de vele speelgoedauto's tussen het puin doen het ergste vermoeden.
Het dak van de auto is zoals eerder vermeld ingedrukt aan de voorzijde, de auto is een 3-deurs. De dame rechts achterin kon er daarom dus inderdaad niet uit komen. Nu ze ziet dat er eindelijk mensen de auto naderen begint ze opnieuw te roepen dat ze er nu toch echt wel uit wil en doet een nieuwe verwoede poging om door de kapotte achterruit te klimmen.
De vriendin reageert wel op het aanspreken van de arts, maar is niet echt alert. De ademweg is vrij, ze heeft een ietwat versnelde ademhaling, heeft een normale kleur, bloed fors uit een wond in het voorhoofd, een goed voelbare, wat snelle pols en klaagt op de vraag waar ze pijn heeft voornamelijk over de vreselijke pijn in haar benen.
De bestuurder van de auto is van de zijkant af moeilijker te benaderen. Het portier aan zijn kant is behoorlijk in elkaar gedrukt, zijn stoel is naar achteren geslagen en het dak is ingeknikt tot op het stuur.
Hij kreunt voortdurend, er is een lichte rochel hoorbaar, ademhaling is snel en oppervlakkig en hij geeft fluisterend aan dat hij niet kan bewegen omdat er "iets" in zijn zij prikt.
De bijrijder zit fors bekneld, met het hoofd opzij gedraaid naar het raam toe. De dame achterin kon hem dus vanaf haar plaats niet goed zien, maar de arts kan hem goed benaderen. Het ingeknikte dak heeft hem tegen de stoel aan gedrukt, hij heeft behoorlijk wat glasverwondingen in het gezicht en hij heeft pijn in zijn nek. De ademweg is nog vrij, maar hij heeft veel bloed in de mond. Dat werkt hij er tot nu toe steeds nog zelf uit, maar hij is er behoorlijk misselijk van. Hij heeft een wat versnelde ademhaling die oppervlakkig is, doordat de dakrand tegen zijn borst drukt.
Zijn pols is slechts te voelen aan de carotis, omdat dat het enige bereikbare stukje is vanaf de zijkant. Hij heeft nog wel gevoel in zijn armen en benen, maar het begint zo langzamerhand wel wat te tintelen, omdat alles 'vast' zit.
Nou, tot zover dan de beschrijving van de eerste triage. Ik hoop dat het een beetje helder beschreven is, zodat je een beeld kunt vormen van hoe het er daar uit ziet.
Succes maar weer.
