Wat informatie over zwavelzuur. Bron Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/ZwavelzuurZwavelzuur, of diwaterstofsulfaat heeft de molecuulformule H2SO4 en is een sterk zuur dat bij kamertemperatuur een kleurloze, licht stroperige vloeistof is (vitrioololie genoemd). Het is in alle verhoudingen met water mengbaar. Zouten van dit zuur heten sulfaten. Zwavelzuur is een van de belangrijkste universeel toegepaste grondstoffen in de chemische industrie: in 2001 werd wereldwijd bijna 165 miljoen ton geproduceerd.[3]
Gebruik Zwavelzuur is niet alleen een sterk zuur, het is ook een sterke oxidator (wanneer het wordt verhit) en bij kamertemperatuur ook een hygroscopisch (wateronttrekkend) middel. De gebruiksgebieden zijn veelzijdig:
zuiveren van ertsen;
productie van sulfaten
andere zuren (onder andere fosforzuur)
tensiden
als katalysator in talrijke organische en anorganische reacties
droogmiddel
ontstopper
als elektrolyt in loodaccu's voor auto's
als grondstof in de levensmiddelenindustrie
katalysator als Brönsted-zuur in diverse organische reacties.
In het laboratorium als droogmiddel of als reagens in redoxreacties. Ook vinden vele organische syntheses plaats onder invloed van zwavelzuur als katalysator en hygroscopisch midden om een chemisch evenwicht te verplaatsen, bijvoorbeeld bij aromatische nitrering.
Toxicologie en veiligheid
Zwavelzuur is zeer gevaarlijk. Giet nooit water over geconcentreerd zwavelzuur, maar giet het zuur over het water. Enkele ezelsbruggetjes om dit te onthouden:
Het mag nooit regenen in zuurland,
Een sterk zuur laat zich niet dopen,
Water bij zuur is bloed aan de muur of
Water bij zuur is als spelen met vuur.
Water bij zuur is duur, zuur bij water is goed voor later.
Bij toevoeging van water aan zwavelzuur is de hoeveelheid warmte die vrijkomt door het oplossingsproces groot genoeg om het mengsel te doen spatten. De grote hoeveelheden warmte ontstaan doordat het molecuul zwavelzuur ontbindt in een proton, dat zich aan een watermolecule hecht en één eenwaardig negatief waterstofsulfaation vormt. Indien ijs beschikbaar is kan voor het verdunnen van geconcentreerd zwavelzuur het zuur aan ijs worden toegevoegd. In dat geval is de smeltwarmte van het ijs ruim voldoende om de oploswarmte van het zuur te compenseren: de oplossing koelt af. Het voordeel daarvan is dat een koude oplossing waarschuwt door de condensvorming aan de buitenzijde van de fles. Een warme oplossing waarschuwt pas (tot ongeveer 70 °C komt er nog weinig damp af) als men de fles vastneemt. Het is daarom altijd aangewezen om beschermende kleding en gezichtsbescherming te dragen. Er is vaak een nevel van kleine zwavelzuurdruppeltjes die vrijkomt bij het werken met het geconcentreerde zuur. Deze vreet kleding en de huid aan, door er water aan te onttrekken en de textielvezels en huid te oxideren. Bij een acute blootstelling aan irriterende dampen met een hoge concentratie van zwavelzuur kan men het ziektebeeld RADS (Reactive Airways Dysfunction Syndrome) ontwikkelen, bij meerdere blootstellingen aan lagere concentraties IIA
