Wel of niet reanimeren? (erkenning van de niet-reanimerenpenning e.a.)

[lidia]

Mijn zoon of dochter zal nooit geweld gebruiken tegen een hulpverlener zoveel respect heb ik ze wel bijgebracht.
Maar als het wijzen op de niet reanimeren penning niet voldoende is gaan ze desnoods boven op mij liggen om zo een reanimatie te beletten.
Maar ik hoop dat het wijzen op de penning altijd genoeg zou zijn want in mijn opinie is het zo dat als je dan toch gaat reanimeren je het niet doet voor het slachtoffer maar voor jezelf!

[Rescue]

Mijn zoon of dochter zal nooit geweld gebruiken tegen een hulpverlener zoveel respect heb ik ze wel bijgebracht.
Maar als het wijzen op de niet reanimeren penning niet voldoende is gaan ze desnoods boven op mij liggen om zo een reanimatie te beletten.
Maar ik hoop dat het wijzen op de penning altijd genoeg zou zijn want in mijn opinie is het zo dat als je dan toch gaat reanimeren je het niet doet voor het slachtoffer maar voor jezelf!

Hoezeer ik je ook je wens respecteer, en dat in de praktijk ook zo goed mogelijk zal proberen, moet je als ex-verpleegkundige heel goed kunnen begrijpen, dat er omstandigheden, waarin dat niet zo maar mogelijk is.. En dat zal je dochter ook moeten begrijpen.  Als je aan hulpverleners hebt uitgelegd dat er een niet reanimatiepenning is, die eenvoudig zichtbaar is, dan zullen daar echt wel rekening mee houden, alleen ze moeten misschien om andere redenen wel even wat moeten doen.
En word er in de ambulance gestopt.  

Hoezeer ik je wens respecteer, moet ook jij kunnen snappen, dat voor velen om je heen in de publieke ruimte van de supermarkt niet zo makkelijk daar mee om kunnen gaan.. En de supermarkt keten, word dan direct verweten dat de bedrijfshulpverlening erg slecht geregeld is...

Die nuance is wat ik mis..

[Lunatum]

...
Maar hoe zit het met de mensen die op zo'n moment alleen zijn, ik weet elke seconde telt, maar hoeveel secondes kost het om als je een ketting om iemands hals ziet even te checken of er een penning aan hangt.
Ook als de penning naar de rug is gezakt zie je de ketting toch nog om de hals!
...

De NRR richtlijn is hier duidelijk over: er wordt niet gezocht naar de NVVE-penning of welke andere verklaring dan ook. Net zo duidelijk als een leek bij een reeds gestarte reanimatie eventueel mag de beslissing om de reanimatie te staken mag uitstellen tot de professionele hulpverlening ter plaatse is.

Bij een reanimatie telt iedere seconde, iedere seconde vertraging is onwenselijk en kan het slachtoffer dat wel gereanimeerd wil worden een slechtere uitkomst bezorgen.

Ik begrijp heel goed dat je het verzoek doet om toch even een blik te werpen en in de praktijk gebeurt dat mogelijk ook.

Als jullie je niet kunnen vinden in de richtlijn van de NRR, dan denk ik dat er aan dat adres geklaagd moet worden. Hier op het forum krijg ik soms de indruk dat de leek die de overweging om te stoppen eventueel uitstelt in sommige situaties een vreselijk persoon moet zijn. Bijna iedereen op het forum heeft respect voor de penning, maar wel met enige nuance. Voor die nuance, die ook de NRR heeft opgenomen in hun richtlijn, zou ik graag onder penningdragers ook enig begrip zien.

[Moon]

^ +1

[Joffry Ambu-Vpk]

Mijn zoon of dochter zal nooit geweld gebruiken tegen een hulpverlener zoveel respect heb ik ze wel bijgebracht.
Maar als het wijzen op de niet reanimeren penning niet voldoende is gaan ze desnoods boven op mij liggen om zo een reanimatie te beletten.
Maar ik hoop dat het wijzen op de penning altijd genoeg zou zijn want in mijn opinie is het zo dat als je dan toch gaat reanimeren je het niet doet voor het slachtoffer maar voor jezelf!

Lidia, het lijkt mij dat het attenderen en evt. laten zien van de penning om de hals aan een hulpverlener, of dat nu een professional of een leken eerste hulpverlener is, voldoende is om het starten van de reanimatie te voorkomen. Als dit op een normale wijze gebeurt is er weinig aan de hand.

[Willem D.]

Lidia, het lijkt mij dat het attenderen en evt. laten zien van de penning om de hals aan een hulpverlener, of dat nu een professional of een leken eerste hulpverlener is, voldoende is om het starten van de reanimatie te voorkomen. Als dit op een normale wijze gebeurt is er weinig aan de hand.

@Joffry : Begrijp ik uit deze reactie dat je als ambulanceverpleegkundige, indien er niet gestart is met reanimeren omwille van een niet-reanimerenpenning,  je bij aankomst geen medische hulpverlening opstart?
Is dat dan alleen in prive settings of ook in openbare gelegenheden?
En wat zegt jouw LPA eigenlijk over starten en staken van reanimatie?

[HBm]

Hier op het forum krijg ik soms de indruk dat de leek die de overweging om te stoppen eventueel uitstelt in sommige situaties een vreselijk persoon moet zijn. Bijna iedereen op het forum heeft respect voor de penning, maar wel met enige nuance.

In dat 'bijna iedereen' zit hem nu net de kneep, Lunatum.
Sommige bijdragen roepen van de kant van de dragers vervelende reacties op, omdat het onbegrip en de onwil er van af druipt. Dat dan vervolgens de goedwillenden zich aangesproken voelen is erg jammer....

Maar ik ben blij dat het topic weer eens op de kaart staat.
Er zijn toch diverse reacties waarin de schrijvers aangeven er over na denken en er in het vervolg meer aandacht aan te gaan besteden. Dat is in mijn optiek pure winst!

[Nachtbroeder1978]

Beste HBm, Lidia en andere forumers,

Allereerst HBm en Lidia, petje af voor jullie eerlijke en open berichten in dit topic. Ik hoop dat jullie nog zo lang mogelijk in relatief goede gezondheid onder “ons” op het forum en vooral bij jullie geliefden mogen zijn.

Hoewel ik zelf gelukkig nog niet in een situatie waarin ik heb "moeten" reanimeren ben terecht gekomen, kan ik me wel een aantal zaken hierbij voorstellen.

De beslissing om zo’n dergelijke NR penning te gaan dragen lijkt mij zeker niet licht.

Zelf heb ik een paar jaar geleden met mijn moeder de beslissing moeten nemen om  mijn vader niet meer te laten reanimeren "in geval van". Hij leed aan uitgezaaide longkanker met onderandere hersen-meta's, lag wegens spontane wegrakingen / epileptische aanvallen in het ziekenhuis, wij waren net thuis en hadden hem aan de telefoon toen hij niet meer reageerde, meteen de afdeling gebeld en die hebben hem gereanimeerd. (bizar om te horen via de telefoon hoe het reanimatie protocol op je eigen vader wordt gestart) In het gesprek daarna de beslissing moeten nemen terwijl mijn vader nog (buiten kennis) op de I.C. lag. Gelukkig is hij deze reanimatie goed doorgekomen en hebben we nog een paar redelijk goede weken met hem gehad.

 

Wat er al vaker ook door anderen is gezegd, ik denk dat alle professionele hulpverleners de penning herkend en erkend (zou) moet(en) worden.  

In een situatie dat je thuis bent, of familie / iemand die van je wens op de hoogte is in je buurt hebt en er door een ander in de publieke ruimte gereageerd word (112 bellen, willen reanimeren etc.), zou het voldoende moeten zijn om op deze penning te wijzen om de professionele hulpverlening geen reanimatie te laten starten / voortzetten.

 Bij “leken”hulpverleners zal dit lastiger zijn, er zullen genoeg (te veel) mensen zijn die niet op de hoogte zijn van deze penning en de rechtsgeldigheid daarvan. Het enige dat jou naaste op zo’n moment inderdaad kan doen is het fysiek onmogelijk maken dat jij gereanimeerd wordt. De beste manier hiervoor is dat diegene zich over jou borstkas legt. Hoe moeilijk dit ook zal zijn. Beter dan dat iemand "van je af geslagen" wordt.

Het belangrijkste is natuurlijk dat je omgeving goed op de hoogte is van wat jij wil en hoe ze moeten handelen als er iets gebeurt (geen 112 bellen bij een hartstilstand, in andere gevallen wel maar ook direct wijzen op NR penning etc.)

Op het moment dat je alleen bent kan het natuurlijk best zo zijn dat als er iets gebeurd iemand op dat moment naar zijn / haar beste kunnen zal proberen jou te reanimeren. Dat hierbij de penning over het hoofd gezien kan worden is reëel, denk bijvoorbeeld aan het dragen van een sjaal / coltrui etc. Dat er op zo’n moment niet actief gezocht zal worden naar een dergelijke penning is begrijpelijk, voor het zelfde zoek je eerst een halve minuut naar iets dat er helemaal niet is, met alle mogelijke effecten van dien.

Op het moment dat er dan “professionals” ter plaatse komen zou het mooi zijn als:
A: die het overnemen en
B: die (proberen te) checken of er geen NR penning is. Is dit wel het geval, dan alsnog stoppen indien er geen ritme is.

Is er wel een ritme, dan is het natuurlijk weer een heel ander verhaal.

Ik denk dat je iedere “leek” die probeert om het beste te doen, het niet kan/mag verwijten als hij /zij iets (de NR penning) niet gezien heeft. Blijf je natuurlijk ook zitten dat het een ieder verplicht is om aan een medemens in nood, zo goed mogelijk naar het eigen kunnen, hulp te verlenen.
(Wat is dit toch lastige materie)

Ik hoop dat als ik ooit in een dergelijke situatie terecht kom (reanimatie gestart en daarna penning ontdekken) ik sterk genoeg ben om op dat moment de reanimatie te staken ondanks dat dit waarschijnlijk tegen elk gevoel in zal gaan.

GreetZ,
Nachtbroeder1978

[lidia]

Wat dragers van een penning nog te weinig doen is behalve de naaste omgeving ook meerdere mensen op de hoogte stellen.
Toen bij mijn dochter in de wijk 3 AED werden opgehangen, zij draagt ook een penning, is ze gewoon naar de huizen die in de buurt van de AED staan gestapt, heeft haar penning laten zien en uitgelegd dat ze beslist niet gereanimeerd wil worden.
Ook bij mij in de wijk zijn heel veel mensen op de hoogte dat ik drager ben van de penning dus hier hoeft een hulpverlener mijns inziens niet bang te zijn voor  reacties van omstanders als hij/zij niet gaat reanimeren.
Ken zelf ook mensen die de AED cursus hebben gedaan als ik die mijn penning toon krijg ik vaak te horen maar ik moet je gaan reanimeren, wordt dat ze op de cursus verteld?, ik wijs ze er dan altijd op dat ze geen plicht hebben om te gaan reanimeren.
Af en toe lees ik in een antwoord op mijn berichtjes "dat zou jij als oud-verpleegkundige toch moeten begrijpen".
Ik wil hier best vertellen waarom ik de verpleging verlaten heb.
Toen ik de verpleging inging "mocht "een patient nog sterven.
Als het duidelijk was dat het einde eraan kwam maakten wij het een mens in zijn laatste levensfase zo comfortabel mogelijk.
Met het voorschrijden van de medische technieken leek het wel of kwantiteit van leven belangrijker werd dan kwaliteit van leven.
Met alle mogelijke hulpmiddelen werd geprobeerd de mens zo lang mogelijk uit de handen van magere Hein te houden, hoe de kwaliteit van die laatste levensdagen was leek helemaal geen rol meer te spelen.
Mensen werden ijskoud voorgelogen "als we U medicijn A geven en ach ook maar een neussonde zodat U genoeg voeding binnen kunt krijgen en misschien medicijn B er ook nog bij dan komt alles wel goed meneer"
C".
In die tijd bestond er echt nog geen overleg zoals heden waarin artsen verpleegkungigen en wie er verder bij de behandeling betrokken waren bespreken wat het beste is en zeker de patient had helemaal geen inspraak!
Dit is de reden geweest voor mij om de verpleging te verlaten en als privé persoon te doen wat ik kon voor mensen in mijn omgeving.
Gelukkig is het heden ten dage weer een kentering te zien, mensen krijgen inspraak in hun behandeling en worden eerlijk voorgelicht over hun vooruitzichten.
Al moeten we het daarbij vooral van de jongere generatie artsen hebben.
Mijn huisarts presteerde het om 4 dagen voor zijn overlijden tegen mijn terminale man te zeggen ik zal eens zien of ik fysiotherapie aan huis kan regelen dan krijgen we U wel weer het bed uit!
Mijn man droeg nota bene al het doden masker, iedereen die met terminaal zieken heeft gewerkt zal weten wat ik bedoel.
Jullie begrijpen zeker wel dat de huisarts buiten gehoorbereik van mijn man de windt van voren heeft gekregen.
Misschien dat jullie door het lezen van dit relaas begrijpen waarom ik altijd onvoorwaardelijk de kant kies van het slachtoffer, dus niet van de familie met andere wensen en niet van de omstanders die er helemaal niets over te zeggen hebben.
Ik viel mij niet schuldig over een omstander die getraumatiseerd kan raken als ik niets doe, die omstander is niet verplicht om te blijven kijken immers?
Maar ik zou mij vreselijk schuldig voelen als ik iemand tegen zijn wens reanimeer en dan later zou horen dat hij geen kwaliteit van leven meer heeft gehad, of een pijnlijke dood is gestorven aan een ziekte die hem/haar juist had doen besluiten deze penning te gaan dragen.
Want let wel deze penning koop je niet even in een opwelling bij de supermarkt, je moet eerst lid worden van de NVVE je moet een heleboel papieren in vullen in 3 voud en de penning aanvragen.
En dan de beslissing nemen om de penning ook daadwerkelijk te gaan dragen, met andere woorden alles is zeer goed overdacht door de drager.
Ik kan alleen maar hopen dat mijn bijdragen hier in ieder geval de lezers aan het denken zet, iedereen moet naar eigen eer en geweten handelen.
Maar al "redt" ik maar één penning drager van een ongewenste reanimatie dan heeft dit toch nut gehad.

[Kusje]

Voor wie reanimeren we
A) het slachtoffer  (incl. familie)
B) de omstanders
C) voor ons zelf

In sommige antwoorden krijg ik in de indruk dat men wil reanimeren voor B en C  en vergeet men even A.

Als een persoon een keuze heeft gemaakt door middel van een wilsverklaring (wat een Niet reanimatie penning eigenlijk is) wie zijn wij dan om daar deze beslissing te negeren?        

Ik ben van mening dat de reanimatie raad met dezelfde standpunten moet komen als voor de professionele hulpverlener.
(dus ook stoppen met reanimatie indien de Niet reanimatie penning word "gevonden")

Daarnaast moet er veel meer bekendheid worden gegeven aan het bestaan van de niet reanimatie penning.  
Het is nu aan de instructeur dit wordt behandeld bij een les.
Als ik een reanimatie-les bijwoon en het wordt niet behandelt, dan steek ik mijn hand op om hier over (bewust) vragen te stellen.