Het blijft een lastig onderwerp. Ik hoop eigenlijk ook gewoon voor de mensen die de keuze hebben moeten maken om zo een penning te dragen dat ze ook gewoon op een vredige manier thuis kunnen heengaan en niet ergens in een publiek evenement.
Maar je kunt ze op zo'n evenement best tegen komen....
Als ik het mag toelichten met mijn eigen situatie: ik hoorde in september 2008 dat mijn tumor onbehandelbaar was en dat ik er rekening mee moest houden dat ik binnen een jaar zou sterven. Gelukkig blijkt mij achteraf een langer leven beschoren te zijn, maar op dat moment heb ik de keuze gemaakt dat ik geen levensverlengende behandelingen meer wilde die een grote kans op verslechtering van mijn conditie zouden hebben. Kortgezegd: liever een kortere periode in 'goede gezondheid' kunnen genieten van het leven, dan een langere periode van ziek zijn. Bij die bewuste keuze hoorde ook het aanvragen van de penning.
Maar vanaf dat moment ben ik ook, voor zover de conditie het toeliet, gaan genieten van het leven, ben ik er op uit gegaan en heb ik onder andere evenementen bezocht.
Je kunt dus op evenementen best dragers tegenkomen!
En ik ben van mening dat je in het publiek je behandeling wel degelijk kunt aanpassen.
In eerdere bijdragen werd het 'een toneelstukje opvoeren' genoemd. maar in mijn optiek is het zonder meer 'behandelen': het slachtoffer rustig houden, comfortabel maken en zo snel mogelijk afvoeren. Het publiek ziet dat je bezig bent en reken maar dat de begeleider van het slachtoffer echt geen rel gaat schoppen.
Juridisch is er niets aan de hand als je "vreemde" eerstehulpverlener wel gaat reanimeren.
Zelfs al zou er aangifte worden gedaan door een slachtoffer die door toedoen van een eerstehulpverlener overleefd, dan is het maar de vraag of er sprake is van een strafbaar feit. Je handelt immers uit het standpunt van "samaritaan".
Hoe de uitkomst ook mogen zijn, je kan niet vervolgd of veroordeeld worden op basis voor acute eerstehulp aan een slachtoffer. (excessen daargelaten natuurlijk).
Het procederen wordt altijd meteen in het strafrechtelijke getrokken.
Mee eens, strafrechtelijk loopje geen enkel gevaar.
Maar een slachtoffer kan wel de civiele rechter inschakelen.
Een procedure om vergoeding van de door het, ondanks de aanwezigheid van de penning toch reanimeren, ontstane leed en de kosten voor extra hulp en verpleging.
Op zo'n moment wordt beoordeeld of jou redelijkerwijze kan worden verweten dat het slachtoffer in de verslechterde situatie terecht is gekomen. Ik zou het een geweldig interessante case vinden, maar ik kan mij zomaar allerlei redenen bedenken dat je er als opgeleid (leken)hulpverlener niet zonder kleerscheuren afkomt.
In die gevallen is de professionele hulpverlener gedekt door zijn werkgever en/of via een beroepsaansprakelijkheids verzekering. Maar de lekenhulpverlener heeft zo'n verzekering niet.
