Wel of niet reanimeren? (erkenning van de niet-reanimerenpenning e.a.)

[Mattijs]

Maar je kunt ze op zo'n evenement best tegen komen....
Als ik het mag toelichten met mijn eigen situatie: ik hoorde in september 2008 dat mijn tumor onbehandelbaar was en dat ik er rekening mee moest houden dat ik binnen een jaar zou sterven. Gelukkig blijkt mij achteraf een langer leven beschoren te zijn, maar op dat moment heb ik de keuze gemaakt dat ik geen levensverlengende behandelingen meer wilde die een grote kans op verslechtering van mijn conditie zouden hebben. Kortgezegd: liever een kortere periode in 'goede gezondheid' kunnen genieten van het leven, dan een langere periode van ziek zijn. Bij die bewuste keuze hoorde ook het aanvragen van de penning.
Maar vanaf dat moment ben ik ook, voor zover de conditie het toeliet, gaan genieten van het leven, ben ik er op uit gegaan en heb ik onder andere evenementen bezocht.

Je kunt dus op evenementen best dragers tegenkomen!
En ik ben van mening dat je in het publiek je behandeling wel degelijk kunt aanpassen.
In eerdere bijdragen werd het 'een toneelstukje opvoeren' genoemd. maar in mijn optiek is het zonder meer 'behandelen': het slachtoffer rustig houden, comfortabel maken en zo snel mogelijk afvoeren. Het publiek ziet dat je bezig bent en reken maar dat de begeleider van het slachtoffer echt geen rel gaat schoppen.

Het procederen wordt altijd meteen in het strafrechtelijke getrokken.
Mee eens, strafrechtelijk loopje geen enkel gevaar.

Maar een slachtoffer kan wel de civiele rechter inschakelen.
Een procedure om vergoeding van de door het, ondanks de aanwezigheid van de penning toch reanimeren, ontstane leed en de kosten voor extra hulp en verpleging.

Op zo'n moment wordt beoordeeld of jou redelijkerwijze kan worden verweten dat het slachtoffer in de verslechterde situatie terecht is gekomen. Ik zou het een geweldig interessante case vinden, maar ik kan mij zomaar allerlei redenen bedenken dat je er als opgeleid (leken)hulpverlener niet zonder kleerscheuren afkomt.
In die gevallen is de professionele hulpverlener gedekt door zijn werkgever en/of via een beroepsaansprakelijkheids verzekering. Maar de lekenhulpverlener heeft zo'n verzekering niet.

Nu de hypothetische situatie dat iemand met NR-penning zonder begeleiding ergens is, onwel wordt en er wordt  een rea gestart. Er is geen AED voorhande en dus ook niet meteen een noodzaak om de bortst te ontbloten waardoor de penning niet gevonden wordt. De ambu komt en vind deze (natuurlijk) wel. De rea slaagt, met de mededeling mede dankzij de snelle inzet door de EHBO-er. In hoeverre zou de EHBO-er er dan niet zonder kleerscheuren vanaf komen?

Het is door anderen ook al aangehaald, maar de beslissing niet te starten of te stoppen met de rea is denk het best te maken door de profs. Mocht een EHBO/BHV-er deze keuze kunnen en willen maken is dat prima, de status van de penning is immers daar.

Even voor mijn beeldvorming, iemand met een NR-penning, zouden die doorgaans iemand mee hebben ter begeleiding?

[lidia]

Nee niet iedereen met een penning heeft altijd een begeleider bij zich.
Mijn lichamelijke situatie maakt dat ik wel altijd iemand bij me heb.
Mijn dochter gaat wel alleen de straat op evenals mijn 91 jarige vader allebei wel penning dragers.
Vertelde mijn vader maandag telefonisch over deze site en welke discussie ik hier had aangezet.
Reactie van mijn vader, "ik zou dus eigenlijk niet meer alleen de straat op moeten om ongewenst reanimeren te voorkomen!"
Eigenlijk te triest voor woorden als je bedenkt dat voor veel penning dragers dit zelfde geldt.
Zoals al eerder in dit topic is opgemerkt, bedenk dat hulpverlenen ook kan betekenen iemand in vrede te laten sterven.

[HBm]

Nu de hypothetische situatie dat iemand met NR-penning zonder begeleiding ergens is, onwel wordt en er wordt  een rea gestart. Er is geen AED voorhande en dus ook niet meteen een noodzaak om de bortst te ontbloten waardoor de penning niet gevonden wordt. De ambu komt en vind deze (natuurlijk) wel. De rea slaagt, met de mededeling mede dankzij de snelle inzet door de EHBO-er. In hoeverre zou de EHBO-er er dan niet zonder kleerscheuren vanaf komen?

Vooropgesteld, ikzelf zal een dergelijke procedure niet zo snel starten, maar ingaande op jou case.

Om een procedure te beginnen is er slechts een partij nodig.
Je gaat naar een advocaat, die stelt een mooie notitie op en deze wordt door een deurwaarder bij je thuis bezorgd. Compleet met de datum van de rolzitting van de rechtbank waarop jij je antwoord mag inleveren. Daar doe je niets tegen, dat overkomt je gewoon.

Vervolgens zal er een procedure komen waarin de rechter de voors en tegens van beide partijen afweegt. De patiënt zal inbrengen: de status van de penning, de voor hem kwalijke gevolgen van de reanimatie, het feit dat de EHBO-er een opleiding heeft genoten en daardoor met de gevolgen bekend moest zijn.
De advocaat van de EHBO-er zal aangeven: het feit dat de penning niet zichtbaar was en dat er niemand was om hem te informeren, de richtlijnen en de omstandigheden.
En dan gaat de rechter wikken en wegen...

Even voor mijn beeldvorming, iemand met een NR-penning, zouden die doorgaans iemand mee hebben ter begeleiding?

Ik denk dat een penningdrager vrijwel altijd iemand bij zich zal hebben die op de hoogte is

[Willem D.]

Een niet-reanimerenpenning is een eigen wilsverkklaring, opgemaakt zonder bekrachting door een advocaat of notaris.
En welke juridische status en rechtsgeldigheid heeft een dergelijke niet-reanimerenpenning dan wel?
Dat de niet-reanimerenpenning of pasje door de NVVE wordt aangemaakt is op zich niet relevant, iedereen kan zelf een dergelijk pas aanmaken.

[HBm]

Een niet-reanimerenpenning is een eigen wilsverkklaring, opgemaakt zonder bekrachting door een advocaat of notaris.
En welke juridische status en rechtsgeldigheid heeft een dergelijke niet-reanimerenpenning dan wel?
Dat de niet-reanimerenpenning of pasje door de NVVE wordt aangemaakt is op zich niet relevant, iedereen kan zelf een dergelijk pas aanmaken.

Tja, Willem, van identiteitekaarten zijn goedgelijkende vervalsingen in omloop....
Wat voor een wilsverklaring van belang is, is de persoon, de wil en een handtekening.
De persoon kun je vaststellen aan de hand van de foto en de handtekening staat erbij. Dat is dus voldoende. De status van de penning wordt al uitgebreid beschreven in eerdere posts. Daar is dus, lijkt mij, geen discussie meer over.

[Nachtbroeder1978]

De niet-reanimerenpenning heeft wel degelijk waarde.
Het is alleen niet aan de eerstehulpverlener in het openbaar om daar iets mee te doen.
Ambulancepersoneel en SEH/CCU personeel zijn op dat soort beslisssingen voorbereid en getraind en kunnen wel de niet-reanimerenpenning respecteren in overleg met betrokkenen.

En daar zit m dus de kneep, het is weldegelijk aan een EHV-er om er iets mee te doen in de openbare ruimte, namelijk als je de penning aantreft VOOR het starten van een reanimatie gewoon niet reanimeren, al of niet openbare ruimte.
Doe je dit wel terwijl je bekend bent met de niet reanimeren wens / de aanwezigheid van de rechtsgeldige NRR-penning dan
zou je inderdaad achteraf wel eens een probleem kunnen hebben.

De ruimte in de richtlijn zit hem er in dat als je de penning aantreft TERWIJL je al aan het reanimeren bent, JIJ als EHV-er niet de beslissing HOEFT te nemen om te stoppen met de reanimatiepoging, maar dit MAG overlaten aan getrainde professionals. Als je deze beslissing wel kan maken is dat alleen maar bewonderenswaardig. Bijkomstigheid is dat er van jou als EHV-er ook niet verwacht wordt dat je ACTIEF op zoek gaat naar een penning.

Dus starten in het openbaar met reanimeren en val a.u.b de (leken) eerstehulpverlener niet en nooit lastig bij trainingen met ethische, morele en juridische beslissingen die in een paar seconden moeten worden genomen.
Dat neemt de bereidheid om te helpen af en levert, indien er toch of juist niet wordt gereanimeerd, gigantische persoonlijke ellende op bij de eerstehulpverlener.

Zoals eerder gezegd, altijd starten met een reanimatie, behalve als je WEET dat er een niet reanimeren wens is, bij voorkeur duidelijk gemaakt met een NRR-penning.

GreetZ,
Nachtbroeder1978

[HBm]

En welke juridische status en rechtsgeldigheid heeft een dergelijke niet-reanimerenpenning dan wel?

Heb het even voor je opgezocht op de site van NVVE:

Waarom een niet-reanimerenpenning respecteren?
Op 21 september 2010 reageerde de toenmalige minster van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Ab Klink, op de motie-Schermers (CDA). In deze motie werd de regering gevraagd duidelijkheid te geven over de eisen die worden gesteld aan een rechtsgeldige niet-renimerenpenning en over de juridische status van de penning. De minister antwoordde dat de niet-reanimerenpenning te beschouwen is als een schriftelijke wilsverklaring. De juridische status van de penning is dus identiek aan die van de papieren verklaring. Met andere woorden, de penning is een rechtsgeldige wilsverklaring volgens de regels van het Burgerlijk Wetboek, waarin de WGBo* is opgenomen, (artikel 450 lid 1 en 3, boek 7). Artikel 450 houdt in dat voor medische behandeling toestemming nodig is van de patiënt. Zonder toestemming mag een hulpverlener niets doen (lid 1). Iedere wilsbekwame persoon van boven de 16 jaar mag in een schriftelijke verklaring aangeven toestemming te weigeren voor medische behandeling (lid 3). Iedereen die BIG geregistreerd is dient zich aan de WGBo te houden. Overtredingen worden afgehandeld conform het tuchtrecht.
Ook leken dienen op basis van artikel 11 van de Grondwet (iedereen heeft recht op onaantastbaarheid van het lichaam) de penning te respecteren. Overtredingen worden afgehandeld conform het civiel recht.

[Nachtbroeder1978]

Het is door anderen ook al aangehaald, maar de beslissing niet te starten of te stoppen met de rea is denk het best te maken door de profs. Mocht een EHBO/BHV-er deze keuze kunnen en willen maken is dat prima, de status van de penning is immers daar.

Het lijkt me vrij duidelijk dat er ruimte is in de reanimatie richtlijn, maar deze is alleen van toepassing in een situatie dat je al aan het reanimeren bent. Dan MAG je als EHBO/BHV/EHV doorgaan tot de ambulancedienst er is en deze het van je overnemen. Het is dan aan hen om de niet reanimeren wens te respecteren.

Als je de NRR-penning aantreft VOOR je wil starten met reanimeren dus gewoon niet starten. Die keus is al voor je gemaakt.

GreetZ,
Nachtbroeder1978

[Lunatum]

De niet-reanimerenpenning heeft wel degelijk waarde.
Het is alleen niet aan de eerstehulpverlener in het openbaar om daar iets mee te doen.
Ambulancepersoneel en SEH/CCU personeel zijn op dat soort beslisssingen voorbereid en getraind en kunnen wel de niet-reanimerenpenning respecteren in overleg met betrokkenen.

Dus starten in het openbaar met reanimeren en val a.u.b de (leken) eerstehulpverlener niet en nooit lastig bij trainingen met ethische, morele en juridische beslissingen die in een paar seconden moeten worden genomen.
Dat neemt de bereidheid om te helpen af en levert, indien er toch of juist niet wordt gereanimeerd, gigantische persoonlijke ellende op bij de eerstehulpverlener.

Tja, Willem, ofschoon ik me deels kan vinden in het tweede deel van je post (daarom ben ik blij met de nuance van de NRR over het staken), vind ik dat je daarmee de NRR richtlijn ernstig tekort doet. Jij roept dan meteen dat het een private aangelegenheid is en geen wettelijke status heeft. Juridisch gezien is dat ongetwijfeld waar, even waar als het feit dat de penning wettelijk bindend is voor de professionele hulpverleners (WGBO) en daarmee niet voor de lekenhulpverlener.

Maar klakkeloos de penning negeren, dat gaat er bij mij niet in. De NRR heeft een richtlijn voor lekenhulpverleners opgesteld, die heel duidelijk is over de penning. De richtlijn hoor je in principe te volgen, tenzij je er incidenteel goed gemotiveerd vanaf wijkt.

Een niet-reanimerenpenning is een eigen wilsverkklaring, opgemaakt zonder bekrachting door een advocaat of notaris.
En welke juridische status en rechtsgeldigheid heeft een dergelijke niet-reanimerenpenning dan wel?
Dat de niet-reanimerenpenning of pasje door de NVVE wordt aangemaakt is op zich niet relevant, iedereen kan zelf een dergelijk pas aanmaken.

De penning is door de minister erkend en heeft daarmee de juridische status van een wettelijk erkende wilsverklaring. Voor de professional is die bindend, voor de leek ligt dat gecompliceerder omdat die niet onder de wet WGBO valt.

[erdebee]

In die gevallen is de professionele hulpverlener gedekt door zijn werkgever en/of via een beroepsaansprakelijkheids verzekering. Maar de lekenhulpverlener heeft zo'n verzekering niet.

Diegenen die een geldig Oranje Kruis diploma hebben, hebben zo'n vezekering wél:

Met ingang van 1 oktober 2004 zijn alle houders van een geldig Diploma Eerste Hulp/EHBO-diploma zonder extra kosten verzekerd tegen aansprakelijkheid voor schade aan zaken of personen wanneer zij eerste hulp verlenen. Het Oranje Kruis heeft deze verzekering afgesloten om de eerstehulpverleners rugdekking te geven. Het Oranje Kruis vindt het belangrijk dat de eerstehulpverleners als het nodig is zonder angst hun werk kunnen doen.

Vanaf 1 oktober 2011 zijn ook alle houders van een geldig certificaat Eerste Hulp aan kinderen hiertegen verzekerd.

Veel EHBO’ers voelen zich onzeker wanneer ze onverwacht hulp moeten verlenen. Wat gebeurt er als ze iets fout doen? Kunnen ze dan een enorme schadeclaim verwachten? In Nederland valt het gelukkig wat dat betreft erg mee, maar een hulpverlener kan aansprakelijk worden gesteld voor door hem aangerichte schade: een kapotte bril, een verdwenen horloge of lichamelijke schade als gevolg van zijn handelen.

Bron: http://www.ehbo.nl/aansprakelijkheidis.htm