Ondanks alle reacties blijf ik bij mijn standpunt dat alle eerstehulpverleners in het openbaar ethische, morele en (vermeende) juridische beslommeringen aan de kant moeten schuiven en gewoon hun ding moeten doen.
Besluitvorming en respecteren tav voortzetting of staken is m.i. niet aan de leken eerstehulpverlener.
Je schuift hiermee klakkeloos een aantal fundamentele (grond)rechten van de mens aan de kant. Dat is -ook voor lekenhulpverleners-
niet acceptabel. Het besluit om niet behandeld te willen worden is immers door het slachtoffer reeds genomen.
Dat er soms in een publieke situatie door leken of professionals wordt gekozen om even de schijn hoog te houden door toch te starten, omdat dat hun eigen veiligheid waarborgt of grote paniek voorkomt, daar kan ik inkomen. Dat is echter niet in iedere situatie van toepassing. Dat je een keer goed gemotiveerd afwijking van de (NRR) richtlijn, prima. Maar dat moet niet standaard zijn.