Als ik voor aanvang van een reanimatie een niet reanimeren penning aantref (duidelijk zichtbaar, ik ga geen kettingen en dergelijke volgen of er misschien een in je nek hangt) of in geval van de bewuste dame een dergelijke tattoo, dan zal ik geen reanimatie starten. Heeft mijns inziens niets te maken met ethiek of het wel of niet strafbaar zijn maar alles met respect voor het SO. Tref ik (wat de hemel verhoede) tijdens de gestarte reanimatie om welke reden dan ook alsnog een penning aan (de tattoo valt direct op) dan zal ik het staken van de reanimatie over aan de ambu.
Ik vind daar op zich weinig psychische ellende aan immers wordt aan de dragers ook geadviseerd om de penning duidelijk zichtbaar te dragen. Nu systemen als Hartslag steeds meer en geavanceerdere voet aan wal krijgen denk ik ook dat er een taak is weggelegd voor de Huisarts om zijn patiënten er over te informeren als deze bijvoorbeeld in een risico groep zou vallen, denk aan mensen met hartproblemen of op leeftijd.
Als ik zo de reacties van de afgelopen dagen lees dan is er bij alle groepen nog een hoop te winnen op het gebied van reanimeren of misschien beter te zeggen op het gebied van niet c.q. onwenselijk reanimeren. Het strafbaar zijn of stellen van een (leken) hulpverlener die tegen een wilsbeschikking handelt is in mijn optiek een brug te ver daarvoor zijn er te veel factoren die je beslissing kunnen beinvloeden (bijvoorbeeld de eerder aangehaalde niet direct zichtbare niet reanimeren penning)
Precies een voorbeeld van een SO dat bij juiste draagwijze in elk geval door mij niet was gereanimeerd maar in het gestelde verhaal naar alle waarschijnlijkheid wel.....
Bovenstaande geeft een van de vele meningen weer. Die heb ik ook, zie mijn voetnoot.
De een start wel, de ander niet. So be it. Lang leve de verschillende interpretaties van de o zo overduidelijke gelijkgezinde voorlichting van onze reanimatiepartners.
Zodra er duidelijkheid is en wettelijk vastgelegd is voor welke doelgroepen (leken, medische hulpverleners, of leken en medische hulpverleners) een niet-reanimerenpenning/wilsverklaring bedoelt is leg ik mij neer bij deze wet en regelgeving.
Dan ga je er van uit dat de ambulance verpleegkundige nog een keuze heeft om te stoppen. Voor het zelfde geld doet de ambulance er 10 minuten over en was jij er met de AED na 3 minuten. Dan heb je al 7 minuten BLS toegepast, AED heeft terwijl de ambulance de hoek om reed zijn 3e schok gegeven en ja hoor er is weer circulatie. De professionals hebben dan weinig andere keus dan jou reanimatie poging afmaken. Ze kunnen die persoon moeilijk met een hoofdkussen smoren..... En dat terwijl jij de penning tegen kwam tijdens het aansluiten van de AED.
Uit dat voorbeeld kun je dan ook nog een mooie juridische discussie krijgen. Want heeft de ambulance de ongewenste reanimatie uitgevoerd of was het de EHBO'er? Zoals al aangegeven, de vpk kan wel aangeklaagd worden.
Dat de persoon in dit voorbeeld het dan misschien overleeft en door de Super EHBO'ER ook zonder rest schade doet er niet toe.
Iemand die zo een penning draagt kiest er ook heel bewust voor om niet succesvol gereanimeerd te worden.
Ik ga bewust in tegenstelling tot anderen, van geen enkel scenario uit. Dat heeft totaal geen zin want elke bedenkbaar scenario is toch weer net even anders dan de praktijk.
Mij gaat het erom dat starten met reanimeren door een leek ondanks de aanwezigheid van een niet-reanimerenpenning/wilsverklaring geen juridische gevolgen voor mij kan hebben omdat ik een leek ben en niet bevoegd geacht ben en geacht wordt om hierover in acute situaties te oordelen en te handelen, laat staan aansprakelijk gesteld kan worden voor EHBO handelingen op een in nood zijnde persoon. (BW)
Dat medische hulpverleners uiteindelijk alsnog gehoor geven aan een wilsverklaring is niet mijn pakkie aan als EHBO-er. Ik heb immers de eerstehulp overgedragen aan medische hulpverleners en daarmee houdt mijn verantwoordelijkheid op hoe verder gehandeld wordt door de medische hulpverleners.
Als men besluit te stoppen of juist door te gaan gebaseerd op een wilsverklaring is niet mijn beslissing maar die van de medische hulpverleners.
