Een infantiele benadering is zelfs op de plaats als het gaat om rokers.
En dit is dus geen betutteling?
Als men op die manier naar rokers kijkt en hen dan ook nog maar eens blijft lastigvallen met altijd opnieuw die afgezaagde campagnes, kan je toch onmogelijk verwachten dat je die mensen gaat kunnen
aanspreken? Uit al de communicatie hier en in andere media komt altijd opnieuw dezelfde gedachte naar voor: "
Wij weten het beter en die rokers zijn eigenlijk domme, potverterende profiteurs die moeten worden beteugeld." Los van de vraag of dit nu werkelijk zo is, is dit toch tactisch gezien slechte communicatie om je boodschap verkocht te krijgen? Het is dan toch normaal dat je geen gehoor krijgt? Men zou toch al lang moeten weten dat iemand iets door de strot willen rammen gewoonweg niet werkt? Ik vraag mij dan ook af of het die antirooklobby wel te doen is om die rokers en de zieltjes die moeten worden gered. Ik merk immers weinig empathie naar hen toe. Mij lijkt het eerder dat men het als een soort roeping aanvoelt om tegen het roken van leer te trekken. Alsof je pas een ernstige gezondheidswerker bent als je je duit in het zakje hebt gedaan. Wellicht niets mis mee maar kan men dat dan gewoon niet in de spiegel doen, zo elke avond voor het slapengaan?
In Nederland blijkt uit statistieken dat de meeste rokers afkomstig zijn uit de laagste sociale klasse. Als belastingbetaler heb ik daar problemen mee. Als uitkeringtrekkers nog de dure rookwaren kunnen kopen zijn de uitkeringen veel te hoog. Dezelfde groep maakt ook nog eens meer gebruik van de zorg. Ik wil best betalen voor mensen die het financieel slechter hebben, echter verwacht ik dat zij ook afzien van ongezonde hobbies zoals roken en niet onnodig gebruik maken van de zorg, zeker niet als ze het zelf (deels) kunnen voorkomen.
Misschien verhoogt het roken (op korte termijn) hun welzijn? Misschien is die sigaret één van de weinige "betaalbare" zaken waar men in die klasse nog plezier aan kan beleven in een verder troosteloos leven? Misschien wordt men hier in onze o zo stresserende westerse maatschappij sneller richting sigaret geduwd (snel, oppervlakkig genot als ontspanning)? Ik vind het trouwens iets te kort door de bocht om enkel dat roken te viseren. Vaak zijn deze mensen ook slecht gehuisvest (slechte kwaliteit van woningen, vlak bij grote invalswegen) waardoor ze ook al te lijden hebben onder een slechte luchtkwaliteit. Dat is natuurlijk een extra reden om te stoppen met roken maar ik hoor nooit artsen van leer trekken tegen dat huisvestingsprobleem. Nochtans raakt ook dit de niet-rokers. Probleem niet simplistisch genoeg? Te moeilijke 'vijand'? Niet 'sexy' genoeg?
Als chirurg heb ik ook grote problemen met rokers. In Nederland moet je als arts goed presteren. Waarom hoeven patienten nooit te presteren door bijvoorbeeld te zorgen voor een gezonde levenstijl (in casu: stoppen met roken).
Tja, waar ga je de grens leggen? Wat gaat dan nog mogen? Alcohol: één glas per dag? Twee? Wat met sporten? De meer risicovolle sporten verbieden? Autorijden ook? Naar Egypte gaan idem? Allemaal te gevaarlijk? Het zou nogal saai worden hé
In Nederland is men al jaren van mening dat een ziekenhuisbed duur is. Het is schrijnend als een hoogbejaarde vrouw met een gebroken arm midden in de nacht in haar nachthemd in de taxi naar huis wordt gezet omdat er geen bed vrij is, terwijl we voor een rokende patient die komt voor een nieuwe heup (electief) gewoon een weekje extra een bedje vrijmaken. De wondgenezing van rokende patienten is beroerd.
Ligt dat probleem bij die roker (die medisch gesproken dat bed weldegelijk nodig heeft) of aan de maatschappij die blijkbaar uit noodzaak keuzes moet maken die eigenlijk niet zouden mogen worden gemaakt?
Waarom mag je als arts niets vinden terwijl we het normaal vinden dat een hartchirurg een roker helpt als zijn kransslagaderen een paar omleidingen nodig hebben en de patient daarna stug door blijft roken. Je kunt stellen als de patient het niets kan schelen waarom zou het mij dan iets moeten kunnen schelen.
Omdat het je job is misschien? Net zoals een sociaal werkster haar persoonlijke mening over tienermoeders aan kant schuift en toch die mensen tijdens de werkuren zo goed mogelijk probeert te helpen. Professionalisme, heet dat. En uiteraard heeft iedereen recht op een mening (ook artsen) maar het is in mijn ogen elitair als je dan de link maakt naar de gedachte dat je per definitie in alle contexten gelijk hebt en dat iedereen die het niet zo ziet maar moet inboeten aan recht op gezondheidszorg.
De voortuitgang van de geneeskunde dient men niet te gebruiken om door te kunnen gaan met een slechte levensstijl.
Dat vind ik een vreemde uitspraak want mij lijkt het dat de geneeskunde net leeft bij de gratie van die ongezonde levensstijl en er ook veel aan te danken heeft (vooruitgang door wetenschappelijk onderzoek omdat dit op op zijn beurt weer geld opbrengt omdat de aandoening/ziekte een maatschappelijk probleem is geworden door een algehele slechte levensstijl). Trouwens, waar trek je hier de grens? In hoeverre worden kanker of ALS bijvoorbeeld veroorzaakt door onze slechte levensstijl (pesticiden, slechte voeding, vervuiling, etc)? Gaan we die mensen op straat laten staan? Daar bedank ik persoonlijk voor.
Als het gaat om het aantal verkooppunten voor tabak te reduceren en de prijs van tabak nog hoger te maken behoort iedereen precies hetzelfde te vinden.
Ik vermoed dat ook dit niet elitair bedoeld is?
Het zijn maatregelen die nuttig zijn om te voorkomen dat jeugd gaat beginnen met roken. Dat de huidige generatie niet wil stoppen zegt niet dat we ook moeten zorgen dat de toekomstige generatie moet gaan roken.
Of je licht de jeugd terdege in, met rationele en eerlijke argumenten en je laat hen uiteindelijk hun eigen leven leven?
