Hoe neem jij een patient onder dwang mee? (IBS en RM)

[Frank.]

De wet BOPZ spreekt over de sterke arm die voor de uitvoering verantwoordelijk is. Zij kan zich zondig doen vergezellen door medici.

Hieronder het betreffende artikel:

4. Het ten uitvoer leggen van een krachtens het eerste lid gegeven beschikking draagt de burgemeester op aan een of meer ambtenaren van politie, aangesteld voor de uitvoering van de politietaak, die zich voorzien van de bijstand van een of meer personen met kennis van de zorg voor personen die gestoord zijn in hun geestvermogens. De bedoelde ambtenaren kunnen daartoe elke plaats betreden waar de op te nemen persoon zich bevindt, voor zover dat redelijkerwijs voor de vervulling van hun taak nodig is.

[DiNozzo]

Het probleem ligt mijn inziens niet bij de politie of bij de ambulance maar meer bij de crisisdienst. De crisisdienst is ook overbelast en soms werken ook daar net zoals bij elke andere organisatie mensen waarbij ik ernstig mijn twijfels heb of zij geschikt zijn voor het vak.

Het zou veel beter zijn om het gros van de beoordelingen thuis te laten plaats vinden. Ik heb daar ook een aantal maal voor gekozen en elke keer is er sprake geweest van een dwangmatige opname. Het verschilt kennelijk enorm als je daadwerkelijk de puinzooi in de woonkamer, samen met de kapot gemaakte deuren en de strop die bij de trap klaar hangt, in persoon laat zien dan als je deze al dan niet met een foto uitlegt aan de beoordelaar.

Het probleem is alleen dat de crisisdienst regelmatig 2 tot 3 uur en soms zelfs pas na 6 uur komt opdagen bij een beoordeling. Zowel thuis als op het politiebureau. In het geval dat je hem overgebracht hebt, heb je met een uur de handen weer vrij en de auto weer op de weg. Dat is voor ons belangrijk omdat wij meestal de enige auto op 300 vierkante kilometer zijn. Daarom worden er keuzes gemaakt die niet ideaal zijn. En of wij hem vervoeren of de ambulance, meestal moeten we toch mee. Dat maakt dan ook niet meer uit!

[Nachtbroeder]

Het probleem ligt mijn inziens niet bij de politie of bij de ambulance maar meer bij de crisisdienst. De crisisdienst is ook overbelast en soms werken ook daar net zoals bij elke andere organisatie mensen waarbij ik ernstig mijn twijfels heb of zij geschikt zijn voor het vak.

Je kan je ook afvragen of dit probleem wat dieper geworteld is dan hier wordt geschetst. Door alle bezuinigingen en bureaucratisch geneuzel is het voor mensen steeds vaker onmogelijk om de ondersteuning of (psychiatrische-)zorg te krijgen die ze gewoon nodig hebben. Vervolgens ontstaan er uiteenlopende problemen... (No shit sherlock )

Als deze problemen op welk vlak dan ook uit de hand lopen komen de betreffende personen in het vizier van de politie, ambulance of bijvoorbeeld ziekenhuizen. Dan komen we er achter dat we er eigenlijk weinig mee kunnen, maar wel willen helpen om de bovengenoemde problemen te beperken... Dus dan laten we de patiënt beoordelen door de psychiater, met een indicatie hebben we immers een 'label' in handen waar we wat mee kunnen. De psych ziet geen medische indicatie, vaak terecht, en weten we nog steeds niet wat we met de persoon aanmoeten. Dan is de psychiater vervolgens wel een vervelende vent, eigenlijk omdat hij zijn werk secuur uitvoert en niet 'zomaar' een label aan iemand hangt.

[Gelderland]

Bovendien is er nog e uitsluitingsgrond overmacht.

Je kunt je op die uitsluitingsgrond beroepen voor het gedwongen meenemen, niet voor het toegepaste geweld.

[DiNozzo]

Je kan je ook afvragen of dit probleem wat dieper geworteld is dan hier wordt geschetst. Door alle bezuinigingen en bureaucratisch geneuzel is het voor mensen steeds vaker onmogelijk om de ondersteuning of (psychiatrische-)zorg te krijgen die ze gewoon nodig hebben. Vervolgens ontstaan er uiteenlopende problemen... (No shit sherlock )

Ik ben een tegenstander van labels plakken (enkele doelgroepen daar gelaten). Geen patient is hetzelfde en met zijn allen willen we heel veel maar we zijn gebonden aan de regels. Ik begrijp ook dat er bepaalde bezuinigingen zijn maar doordat de politie en ambulancedienst dat probleem nu met een pleistertje dicht plakken wordt het probleem zelf nooit zichtbaar.

Ik heb ook ervaren dat mensen met een geestelijk probleem absoluut niet gedwongen opgenomen hoeven te worden. Gelukkig maar want dan zet een best wel groot deel van de samenleving in een kliniek. Ik heb alleen veel te veel gevallen gezien waarbij mensen hun eigen familie of hulpverleners te lijf gaan, sneller in en uit psychoses schieten dan dat ik mijn veter strik en vervolgens voor de psychiater een gewenst antwoord geven en weer weg gestuurd worden. Of iemand die van het balkon van een portiekflat getrokken wordt met het touw al om zijn nek, maar nadat zo iemand 4 uur in een cel op de psychiater heeft zitten wachten zich wel bedacht heeft op het antwoord wat hij moest geven. En voor je het weet staat zo iemand weer buiten, waarna ik na een paar dagen zijn resten onder de trein vandaan kan schrapen.

Dit is echt niet een probleem dat alleen bij de crisisdienst speelt. Ook politie en ambulance laten hier vaker steken vallen. Ik begrijp ook heus wel dat de weg naar en diagnose van een psychisch probleem lastig is en dat niet in 5 minuten door de crisisdienst ingeschat kan worden. Echter tot mijn, en vaak die ook van familieleden, frustratie kan iemand met een paar gewenste antwoorden zich uit de hulpverlening kletsen terwijl het huis een puinzooi is en iedereen om hem of haar heen aangevlogen wordt bij het minste of geringste. Zo iemand is wel degelijk een gevaar voor zichzelf of voor anderen, maar men gaat te veel uit van de antwoorden van de patient zelf.

[Joffry Ambu-Vpk]

Hieronder het betreffende artikel:

Medici worden niet genoemd in de wetstekst, wel terzake deskundigen,  wijkverpleegkundige mag dus ook ;-)

[Joffry Ambu-Vpk]

Dit is echt niet een probleem dat alleen bij de crisisdienst speelt. Ook politie en ambulance laten hier vaker steken vallen. Ik begrijp ook heus wel dat de weg naar en diagnose van een psychisch probleem lastig is en dat niet in 5 minuten door de crisisdienst ingeschat kan worden. Echter tot mijn, en vaak die ook van familieleden, frustratie kan iemand met een paar gewenste antwoorden zich uit de hulpverlening kletsen terwijl het huis een puinzooi is en iedereen om hem of haar heen aangevlogen wordt bij het minste of geringste. Zo iemand is wel degelijk een gevaar voor zichzelf of voor anderen, maar men gaat te veel uit van de antwoorden van de patient zelf.

  Kun je aangeven in welke zin de ambulancezorg steken laat vallen mbt suïcidale patienten?

[Red]

Recentelijk voor het eerst zaken mogen doen met de psycholance, en dat beviel heel goed!  

Al vraag ik me wel af of ze het met 1 psycholance af kunnen in de toekomst... Eentje extra zou niet tzt misstaan in ieder geval.

[Nachtbroeder]

Even wat vraagjes omtrent dit interessante concept

In hoeverre is de bemanning van deze auto bevoegd/bekwaam om buiten het vervoer en een praatje in te grijpen bij acute psychiatrische situaties?  

Hebben ze medicatie bij zich en zo ja moeten ze dan eerst een psychiater consulteren of mogen zij zelfstandig (protocollair) toedienen?

Is er kennis, kunde en materiaal aanwezig om bij bijvoorbeeld een lichte sedatie de vitale functies te monitoren en zo nodig corrigerend op te treden?

[JH]

Ik ben zelf SPV (sociaal psychiatrisch verpleegkundige) op de pilot "Psycholance" te Amsterdam, en werk bijna 20 jaar met mensen met een psychiatrische aandoening en of verslavingsproblematiek.
Laten we voorop stellen dat mensen met een psychiatrische ziektebeeld ziek zijn, net zoals een patiënt met een CVA of andere somatische aandoening.
Betreffende vervoer van deze patiënten -volgens IGZ- ; spreken we over patiënten en deze behoren niet door politie ambtenaren vervoerd te worden, maar door terzake doende deskundigen.
Vanwege meerdere argumenten en beleid van IGZ is er sinds april 2014 een pilot "Psycholance" gestart in Amsterdam. De Psycholance is een ambulance met een dedicated team van zeer ervaren SPV'en. Wij vervoeren alle patiënten die ook maar enigszins verward of onrustig zijn, vanaf politiebureau, straat, kliniek etc.
Wij mogen sederen (vlg. LPA 8.0, protocol onrust) en fixeren indien nodig. Dit mag de SPV zelf inschatten en hoeft hier geen overleg over te voeren. Daarnaast kunnen wij de vitale functies controleren (wel minimaal; O2 en RR, hebben geen monitor aan boord) en corrigeren indien nodig. Bijvoorbeeld bij een ademdepressie O2 toedienen.
Daarnaast krijgen wij altijd ondersteuning van de politie collega's bij zeer onrustige of agressieve patiënten (indien wij dit nodig achten) en/of van ALS collega's bij verdenking van een somatisch probleem.
Tevens hebben wij regelmatig bijscholing betreffende fysieke afweervormen, klinische lessen etc. om onze kennis en kunde goed bij te houden.