0 gebruikers (en 2 gasten bekijken dit topic.
maandag 16 september 2013Cowboys zijn het! Hulpverlening moet in je bloed zitten. En hulpverleners kiezen inderdaad zelf voor dit vak. Immers actie, stress, presteren onder druk, slagkracht en hulpvaardigheid zijn dé woorden voor hulpverleners. Met als ideaal een “happy end”.Maar helaas voor hulpverleners gaat het zo niet altijd en kan het eindigen met een kater. Op een vroege donderdagochtend kregen we een melding van een ongeval met letsel ergens in de regio Rotterdam. Om herkenning door familie te voorkomen heb ik bewust details weggelaten. Het gaat om de strekking van het verhaal en de on(begrijpelijke) reacties van burgers.
Op deze site staan een paar mooie verhalen uit het dagelijkse politie leven. Met name het eerste verhaal "Cowboys zijn het!" gaf mij toch wel een brok in de keel. Voor een ieder lees, geniet en leer dat het leven van een agent niet als een robot geregeld word
ROTTERDAM - Een Rotterdamse motoragent heeft op internet een boekje opengedaan over de stuitende botheid van sommige burgers. De diender beschrijft hoe hij onlangs een vader en een moeder langs een file leidde zodat zij afscheid konden nemen van hun kind dat levensgevaarlijk gewond was geraakt bij een ongeluk. De verwensingen die de agent en de ouders vervolgens naar hun hoofd kregen geslingerd voor gefrustreerde weggebruikers, gingen alle perken te buiten.,,Het medisch noodteam, dat ook ter plaatse was, was bang dat na de bevrijding van het slachtoffer deze direct zou komen te overlijden. Aangezien ik op de motor ter plaatse was en er zo gigantisch veel file inmiddels stond dat de wegen ervoor verstopt waren, werd mij de opdracht gegeven om met spoed de familie op te halen in dorp X, 15 kilometer voor het ongeval”, zo schrijft brigadier Piet Kats op zijn blog.Als hij de familie even later in hun auto veilig langs de file probeert te loodsen, krijgen zij een ware stortvloed van verwensingen over zich heen. ,,Een kerende automobilist stapte uit zijn auto en wilde even zijn ongerief uiten over de lange file en dat de politie helemaal niets deed. Ik had helemaal geen zin en tijd om de discussie aan te gaan en sommeerde hem onmiddellijk zijn voertuig weg te halen, zodat wij erlangs konden. Hij weigerde in eerste instantie, omdat hij eerst wilde weten waarom dat voertuig mij wel mocht volgen en of dat soms familie van mij was die ik dan op deze manier wel even voorbij de file kon loodsen. Of zij dan meer recht hadden dan hij." Ook veel andere automobilisten maakten hun ongerief duidelijk kenbaar. ,,De woorden die erbij gebruikt werden, waren ver beneden peil.”Eenmaal aangekomen op de plaats van het ongeluk volgde een hartverscheurend tafereel. ,,Wat voor schrijnende toestand ik toen gehoord en gezien heb vergeet ik mijn hele leven niet meer. Er werd door de vader en moeder afscheid genomen van hun kind. Deze was nog goed aanspreekbaar, maar ze wisten dat het na bevrijding afgelopen was.” Het slachtoffer overleed korte tijd na aankomst in het ziekenhuis.Kats hoopt dat mensen door zijn verhaal aan het denken worden gezet en voortaan twee keer nadenken voordat ze de goede bedoelingen van hulpverleners in twijfel trekken. ,,Ik denk dat die zeurende mensen, als ze dit geweten hadden, spijt hadden gehad van hun commentaar.”
Deze agent heeft ook een leuk boek geschreven met de titel; "De belevenissen van een Agent" door Jacco van Bezuijen. Een aanrader om te lezen!
