En ook dat de mensen waar het over gaat niet kunnen/mogen beslissen of het nieuws is, maar wel de mensen die het willen schrijven of fotograferen.
Dat is niet vreemd, maar gewoon de essentie van vrijheid van meningsuiting, en de persvrijheid die er uit voort vloeit. Overigens wil dat niet zeggen dat alles mag en kan, dat is jouw eigen invulling. Volgens mij gaat daar de discussie hier ook niet over.
Wat een mooie manier om te zeggen wat ik al schreef, de pers is nooit verantwoordelijk maar de lezer wel.
De pers is ten alle tijden verantwoordelijk voor het eigen handelen, en dat is inclusief het optreden bij incidenten en het publiceren hierover. Er zal geen journalist of fotograaf zijn die dit niet erkent.
En ja dan snap ik wel dat er maatregelen worden genomen om zonder pottenkijkers te kunnen werken.
Op het moment dat iemand de term "pottenkijkers" gaat gebruiken in de context van nieuwsgaring en publieke diensten, dan gaan er bij mij als burger alarmbellen rinkelen. Juist die houding draagt niet bij aan het vertrouwen van burgers in publieke diensten. Overigens hebben de meeste diensten hier helemaal geen problemen mee, maar lijkt het mij vooral jouw eigen aversie tegen een deel van de pers die er voor zorgt dat je alles en iedereen over 1 kam scheert.
En het opheffen van de persvrijheid als het gaat om bronvermeldingen zodat een fotograaf, verslaggever of tipgever verantwoordelijk kan worden gehouden voor zijn vermeldingen.
Dit begrijp ik niet zo goed. wat is "het opheffen van de persvrijheid als het gaat om bronvermelding" ? Een verslaggever is toch al verantwoordelijk voor datgene wat hij openbaart, inclusief de bronnen die daarvoor gebruikt worden? Maakt het voor die verantwoordelijkheid uit als we weten dat de bron, de portier van het ziekenhuis is? Of de staatssecretaris van financiën?
(Misschien wel voor de geloofwaardigheid, maar dat is een andere discussie)
En ik zou het geen slecht idee vinden als verslaggeving objectief gebeurt en niet om "nieuws" te verkopen.
Ook dit is weer gewoon de essentie van vrijheid van meningsuiting...
Het brengen van nieuws is altijd al "business" geweest, van het moment dat mensen met elkaar konden communiceren. Objectieve verslaggeving bestaat niet, het is meer de vraag hoe duidelijk een medium is in het weergeven van feiten en meningen. Gelukkig kan je zelf beslissen welke media je wel serieus neemt, en welke niet.
Ongetwijfeld vind je dan ook dat persvoorlichters van publieke diensten objectief moeten berichten, en niet om hun organisatie te "verkopen". Of doen die dan gewoon "hun werk"?
Want als er staat dat de politie een inbreker heeft opgepakt volgt er bijna altijd een opsomming van wat er fout is gegaan in het onderzoek of een verklaring waardoor het oplossen van de inbraken wordt toegeschreven aan een ander.
Blijkbaar stoor je je aan bepaalde media, is ook je goed recht. Maar in de media die ik lees/volg lees ik dit soort dingen in het algemeen niet. Misschien tijd om andere media te kiezen?
Net als dat ik elke keer komt met hoe de pers in de weg loopt kom jij met deze zelfde argumentering.
Wat mij als burger vooral opvalt in deze discussie, is dat er vooral met voorbeelden over en weer wordt geslagen. Maar volgens mijn bescheiden mening zijn dat juist de uitzonderingen.
In de meeste topics rond pers en hulpdiensten is de conclusie toch wel dat beiden over het algemeen gewoon elkaar het werk laten doen, en elkaar niet in de weg lopen. Daarom begrijp ik jouw roep om meer regels en wetten ook niet. Dat is schieten met een kanon op een mug. Realiseer je dat die regels en wetten er ook voor gaan zorgen dat de overheid, en bedrijven, op alle andere gebieden meningen en informatievoorziening gaan inperken en actief tegenwerken. Overigens zijn die rechten die je wilt inperken, jouw eigen burgerrechten, en niet rechten die exclusief aan de pers horen. Weet dus wat je zegt..
Aangezien ik geen "pers" of "hulpverlener" ben, doet mijn mening over die schermen niet zo ter zake.
Maar de vraag die Silque stelt over schermen is, voor mij, een goed voorbeeld van hoe je het beste de botsing van belangen kan oplossen. Juist door, in samenspraak tussen pers en hulpdiensten, praktische regelingen te treffen. Daar hoort het je afvragen waarom een bepaalde handeling/beperking nodig is, ook bij. Verdere wetten en regels zijn pas nodig als er echt een probleem is, of als er echt grondrechten in gevaar komen.
