Het afschermen met zeilen

[Kanarie]

Mogelijk komt e.e.a. voort uit het feit dat medische hulpverleners gewend zijn om de privacy van patiënten te respecteren. In een ziekenhuis is het vrij normaal om even een gordijntje dicht te trekken als er iets met/bij/aan een patiënt moet gebeuren. Patiënt heeft recht op privacy, patiënt mag best decorumverlies bespaard worden.

Ik draai al een tijdje mee in de hulpverleningswereld, en wat ik zeg is in feite al gezegd, maar ik heb nog nooit een hulpverlener horen zeggen:"zo laten we eens lekker die pers treiteren en ze het werk onmogelijk maken....". Vrijwel altijd zijn er valide redenen om een patiënt af te schermen. Dat kan al heel simpel op medische gronden zijn, namelijk om patiënten te beschermen tegen de elementen (regen / wind) en dus tegen afkoeling/onderkoeling. En vaak nemen hulpverleners ook de verantwoording om omstanders te beschermen tegen hele lelijke beelden. Jij als fotograaf kan er misschien wel goed tegen dat er iemand met een afgerukt been ernstig bloeden op straat ligt, maar er zijn ook genoeg andere mensen die een levenslang trauma kunnen oplopen door de aanblik van zoiets. Tot slot heeft een patiënt ook recht op privacy, zelfs als hij op de openbare weg ligt.

Weet niet of het al genoemd is, maar misschien moet je als pers ook vooral eens naar jezelf kijken? Ik heb niets tegen de pers en respecteer de persvrijheid, maar bij het eerste het beste ongelukje waarbij iemand een schaafwond heeft staan er tegenwoordig 35 puistige pubers foto's te maken van iets waarvan ik vind dat het geen enkele nieuwswaarde heeft. Dat zal er ongetwijfeld toe leiden dat bij het meewegen van ieders belangen de balans tegenwoordig meer in het voordeel van slachtoffers doorslaat, dan naar de pers.

Je haalt me de woorden uit de mond!

Ik kan het niet beter verwoorden en word nogal cynisch van de discussie.  

Ik zie het helemaal voor me in vergelijkbare situaties: kleedhokjes bij het zwembad overbodig, luxaflex bij de huisarts overbodig, deuren en gordijnen van patiëntenkamers overbodig. Je mag er immers toch vanuit gaan dat passerende mensen en/of fotografen heel goed kunnen bepalen wat ze publiceren? Wat maakt het nou uit dat die tientallen mensen je eerst in een onprettige situatie hebben gezien met z'n allen en lekker erop los hebben gekiekt?
Als ze het maar respectvol publiceren!

[silque]

Kanarie, verwacht je een serieuze reactie? Want zo bestempel ik jouw bericht namelijk niet. Of meen je het serieus dat je het verschil tussen de openbare weg en de behandelkamer van de dokter niet erkent. Of iemand die poedelnaakt in een kleedhokje staat (met tal van onzedelijke mogelijkheden) t.o.v. iemand die geplankt wordt achter 6 meter zeil? Jij noemt dit immers 'vergelijkbare situaties'

Je geeft bovendien aan dat je cynisch wordt van de discussie, volgensmij snap je de essentie hiervan dan ook niet en denk je alleen vanuit je eigen koker. Dit is gewoon makkelijk proberen te scoren......
Heb je eigenlijk alles wel gelezen?

[silque]

Overigens, voor anderen die reageren, doel ik niet alleen op slachtoffers die in beeld worden gebracht. Er zijn ook genoeg voorbeelden van bijvoorbeeld politieoptreden dat (onnodig) wordt afgeschermd voor de pers.
Ik vraag dan ook niet om een doorslaande balans naar de pers, maar ik probeer de discussie op gang te brengen dat we in algemene zin wat meer in balans kunnen komen.

Openbaar als het kan, gesloten als het moet. Ik heb nu het idee dat gesloten meer regel dan uitzondering is.

[Kanarie]

Ik ben al verrast met je serieuze reactie. Als ik de discussie zo lees, zijn namelijk de meeste gezichtspunten al voorbij gekomen en ik heb ook niet de illusie dat ik inhoudelijk iets toevoeg aan de discussie, maar ik kon het niet laten om ook mijn mening te ventileren.

Mensen in een kwetsbare positie moeten beschermd worden.
Dat is de onderliggende stelling van mijn vorige reactie.

Ik betrek het maar even op mezelf. Als ik ziek ben of een nare verwonding oploop in een "normale situatie", dan heb ik geen behoefte aan ander gezelschap dan mijn naasten en mijn directe behandelaar/hulpverlener en ik wil al helemaal niet met dit oncharmante uiterlijk over straat of ermee worden gefotografeerd terwijl ik ook nog eens geen invloed heb op het gebruik van de foto's. (Wildvreemde fotografen kunnen wel integer en betrouwbaar zijn, maar dat weet ik niet van tevoren.) Dus ik ga zo ongezien mogelijk naar huis en ik behoud mijn waardigheid en privacy.
Als ik vast zou zitten in een autowrak met deze verwonding of ziekte, heb ik dezelfde wens. Waarom zou het feit dat ik (gedwongen) mij op de openbare weg bevind, mij het recht op privacy ontnemen?

Hulpverleners hebben geleerd om een situatie te creëren waarin een hulpbehoevend iemand zich veilig voelt. Ik vind dat het creëren van een besloten ruimte, al is het met een zeil, daar zeker bij kan horen.

[Stefan Verkerk]

Als ik vast zou zitten in een autowrak met deze verwonding of ziekte, heb ik dezelfde wens. Waarom zou het feit dat ik (gedwongen) mij op de openbare weg bevind, mij het recht op privacy ontnemen?

Omdat de pers over het algemeen hele andere belangen heeft dan 'even lekker jouw privacy' aan te tasten. Als er hier op de snelweg een auto zich in de vangrail boort en vervolgens wordt de gehele snelweg afgesloten, dan levert dat een volledig verkeersinfarct op van een gehele stad. Het feit dat zoiets gebeurd, is nieuwswaardig. Mensen willen weten wat er speelt. Een gemiddelde fotograaf / cameraman heeft over het algemeen wel meer dan twee hersencellen in zijn hoofd en weet dus ook dat er zoiets bestaat als privacy en zal daar ook naar gaan handelen (zoals ik al eerder heb geschreven). Op het moment dat een politieagent vervolgens zonder hele goede redenen (sporen, gevaar) de pers op ruime afstand gaat zetten om zo 'schijn privacy' te creëren, dan loop je niet alleen jezelf voor de gek te houden als agent, maar ben je mijn inziens ook nog eens je tijd aan het verdoen. En nogmaals, een zeiltje voor een slachtoffer houden als er honderd man staat te kijken... ik zal er echt niet wakker van liggen. Maar wanneer hulpverleners zoals Peen al eerder schreef kinderachtig gaan doen, dan zorg je er zelf toch ook voor dat er minder begrip komt vanuit de pers? Toon toch eens dat stukje vertrouwen in die fotografen / cameramensen die wél hun best doen. En zit er eens een rotte appel tussen, ga dan eens een goed gesprek aan. Zo moeilijk is dat toch niet? Of past dat dan opeens niet meer in het takenpakket van de agent? Zeker als het niet-profs zijn met ALDI camera's dan doet een stevig woordje spreken echt wel wonderen!

[Mattijs]

....

Hulpverleners hebben geleerd om een situatie te creëren waarin een hulpbehoevend iemand zich veilig voelt. Ik vind dat het creëren van een besloten ruimte, al is het met een zeil, daar zeker bij kan horen.

Hier kan ik me prima in vinden. In een ziekenhuis, behandelkamer van de HA en ook op je ziekbed in je eigen huis, heb je recht op privacy. Ik geloof dat niemand hier iets tegen in heeft te brengen. Op het moment dat een AVP (of andere hulpverlener) jou behandeld bij een ongeluk op straat, is wat mij betreft de directe omgeving waar deze behandeling plaats vind, niets anders dan een behandelkamer in een ziekenhuis. Als daar dus handelingen plaats vinden die onprettig zijn voor de patient, zoals uit de kleren knippen, of ander ernstig (uitwendig) letstel, zie ik geen enkel bezwaar om de omgeving af te schermen. Als de patient bij kennis is en zelf aangeeft afgeschermd te willen worden, een nog grotere reden om snel alles af te schermen.

Er zit m.i. net zoveel nieuwswaarde in een foto van het open geknipte wrak, nadat de patient is afgevoerd. Dit geeft prima aan wat voor soort ongeluk het betrof en op wat voor locatie iets heeft plaats gevonden.

[Red]

Bij deze het dringende verzoek om weer terug te keren naar het oorspronkelijke onderwerp:

"Het afschermen met zeilen"

De discussie verplaatst zich nu weer naar een "fotografen vs hulpverleners" discussie, en die discussie wordt/is op andere plekken al veelvuldig gevoerd. Het gaat hier niet om andere gevallen waarin fotografen gehinderd zijn in hun werk, die discussie kan op de andere lokaties.

Waarvoor dank.

[Kanarie]

Met dank aan dit forum kijk ik uit nieuwsgierigheid af en toe eens buiten "mijn" witte kolom. In andere discussies ben ik daardoor het een en ander te weten gekomen over de insteek en motivatie van persfotografen en ik heb inmiddels mijn mening bijgesteld dat de meesten geen sensatiezoekers zijn op de bloederigheidsschaal. Dus ik heb de afgelopen jaren zeker wat geleerd.

Desalniettemin is privacy een heel belangrijk goed voor mij. Dat komt door zowel mijn karakter als mijn beroep.

Dus ook al is het helemaal niet de bedoeling van de fotograaf om als thema van de foto mij als slachtoffer te nemen, toch sta ik mooi in de schijnwerpers van de omstanders (in elk mens schuilt wel een beetje ramptoerist). Al zou er niemand foto's maken. Ik houd er niet van als mensen naar me staan te kijken als ik daar in dat autowrak me belabberd zit te voelen. Dat zeil zou voor mij de stress van de situatie verminderen. Misschien vorm ik een minderheid; dat kan natuurlijk.
Of misschien is nieuwswaarde belangrijker dan het comfort van het slachtoffer. Dat kan vast ook.

[Red]

Oke, hoe denken de fotografen dan over het volgende:

Een slachtoffer bij een aanrijding vraagt de hulpverleners om alstublieft een zeiltje omhoog te houden omdat hij het niet prettig vind als hij door iedereen bekeken en/of gefotografeerd wordt. Vinden jullie dan dat de hulpverleners aan dit verzoek moeten/mogen voldoen? Of gaat de persvrijheid voor de behoefte/vraag van de patiënt in kwestie.

[Azijnzeikerd]

Oke, hoe denken de fotografen dan over het volgende:

Een slachtoffer bij een aanrijding vraagt de hulpverleners om alstublieft een zeiltje omhoog te houden omdat hij het niet prettig vind als hij door iedereen bekeken en/of gefotografeerd wordt. Vinden jullie dan dat de hulpverleners aan dit verzoek moeten/mogen voldoen? Of gaat de persvrijheid voor de behoefte/vraag van de patiënt in kwestie.

Ja, hulpverleners moeten en mogen aan dit verzoek voldoen. Ook hier geldt weer dat er in feite dezelfde situatie is als in de behandelkamer in een ziekenhuis of een andere zorginstelling. Als de patiënt / cliënt eens wens heeft, zal daar over het algemeen gehoor aan gegeven worden. Ik vind het ook een hele logische, legitieme vraag van een slachtoffer.

Je hebt al 1001 zaken waar je mee bezig bent bij een hulpverlening. Het zou wat zijn als je dan ook nog eens moet gaan afwegen of het belang van de persfotograaf zwaarder weegt dan het belang van een slachtoffer. Dat gaat mij echt een stap te ver.

Overigens heb ik mij dan weer wel te laten fotograferen door als die fotograafjes. Dat mogen ze wel en dat heb ik maar te accepteren.