Tijdens de receptie t.g.v. het zestigjarig jubileum van de afd Veghel van het Rode Kruis Veghel besteedde de voorzitter bijzondere aandacht aan de vele hulpverleners binnen het Rode Kruis die hun werk doen in de schaduw van de anonimiteit.
Hij had het over de mensen van de telefooncirkels, de welfare en de mensen die op bezoek gaan bij mensen die in een sociaal isolement dreigen te raken of steun en hulp nodig hebben om hun ziekte te kunnen dragen.
In tegenstelling tot de meeste hulpverleners die op dit forum actief zijn, vallen zij niet op en ze kunnen hun hulp ook alleen bieden als zij niet opvallen.
Hoewel je weet wat ze doen en dat het belangrijk werk is wat ze doen, komt het heel dichtbij als een tipje van de sluier wordt opgelicht.
Een hulpverleenster kwam vijf minuten te laat en kreeg de wind van voren, omdat ze te laat was De volgende keer was ze vijf minuten te vroeg, en kreeg ze de wind van voren omdat ze veel te vroeg was. Toen ze precies op tijd was, kreeg ze verwijtend te horen dat het maar net op tijd was.
Het was diezelfde client die een half uur later een schouder van diezelfde hulpverleenster vond, waarop ze uit kon huilen omdat haar leven de afgelopen maanden op zijn kop gezet was.
Een deel van het image van de welfare wordt bepaald door het beeld van de babysokjes en truitjes, haakwerkjes en noem al die dingen maar op die bij tijd en wijle verkocht worden voor het Rode Kruis.
Dan zie je even de de begeleidsters van de welfare opvallend naar buiten komen. Bedenk dan dat het hun niet gaat om de opbrengst van die produkten, maar dat ze op deze manier de vrijwilligers, die de producten met liefde gemaakt hebben, weer een zin aan hun leven kunnen geven, dat ze weer sociale contacten kunnen opbouwen, dat ze zich weer nuttig kunnen maken.
De vrijwilligers die de telfooncircels morgens opstarten weten na een uur de circel gesloten is.
En elke dag kan het gebeuren dat de circel breekt en een telefoontje eerder komt, omdat mevrouw janssen de telefoon niet opneemt.....
Samen met de contactpersoon of de politie gaan ze dan kijken waarom ze niet opnam.
Nee, je redt er geen mensenlevens mee, maar je geeft de deelnemers het veilige gevoel dat ze niet dagenlang dood in huis liggen, zonder dat iemand het merkt.
Het zijn geen hulpverleners die hier een klankbord zou willen, en als er een catagorie voor hun gemaakt zou worden, dan zou hij vermoedelijk ongebruikt blijven.
Toch wil ik pleiten voor de catagorie "anonieme hulpverleners" niet alleen van het Rode Kruis, maar ook voor de mensen van slachtofferhulp, de buddy projecten en alle anderen die om wat voor reden deze vormen van hulpverlening verlenen.
Niet omdat, ik denk dat deze gebruikt zou gaan worden. maar omdat ik vind dat zij een ereplaats in onze gelederen verdienen.
