Elke dag weer verlaat je je huis, zeg je gedag tegen je familie "tot later". Met plezier stap je in de auto of op de motor, met de verwachting om weer een leuke werkdag te beleven. Je maakt natuurlijk wat minder momenten tegen, maar voornamelijk de leuke zaken want juist daarom heb je voor dit vak gekozen. Ja er zit soms wat gevaar in het werk, maar daar denk je niet aan want de kans dat het jou over komt is nihil.
Helaas was die kan vandaag niet nihil, want je zal nooit meer tegen je familie gedag zeggen. Nooit meer met hartstocht kunnen praten over hoe leuk je werk is. Je zal gemist worden door je collega's en vooral door je familie. Voor de direct betrokkenen wens ik ze heel veel steun en sterkte toe in deze zware dagen.
