Grote brand (rietgedekte woning) Kalenbergerpad - Kalenberg 27-10-2014

[Leek]

Mieters, wat een vuur. Ben ik als leek even stil van, hoewel ik hier toch best wat hevige fikkies langs zie komen. Sterkte voor de bewoners! Hopelijk hebben ze nogwat persoonlijke eigendommen kunnen redden. Dat je er zelf ongeschonden uit komt is fijn,maar als je huis echt letterlijk PLAT brand ....... Dat er geen overslag naar belendende percelen is geweest vind ik wel vakwerk van de brandweer.

Theo

[ColinC]

Artikel uit een lokaal krantje (betaalmuur)

Kalenberg - Diny Dolstra-ter Horst (50) en haar gezin verloren alles toen hun prachtige boerderij aan het Kalenbergerpad in de nacht van zondag op maandag afbrandde.

Zijzelf, haar man Jaap (56) en de tweeling Sander en Rick (15) bleven ongedeerd. Diny telt haar zegeningen. 'We zijn gezond en dat is het allerbelangrijkst.'

Na twee late avonden kruipen Diny en Jaap zondagavond vroeg onder de wol. Even bijtanken voor de nieuwe week. Rond één uur 's nachts wordt Diny wakker van glasgerinkel. In eerste instantie denkt ze aan een kat, die misschien wel iets ondeugends heeft uitgevreten. Dat blijkt niet het geval. Ze wordt onrustig als ze een scherpe stank waarneemt. 'We sliepen sinds vier weken beneden en we hebben altijd het slaapkamerraam een beetje openstaan. Daarom rook ik de stank zo goed.' Diny tast in het pikkedonker naar het lichtknopje. Zodra ze dat indrukt, blijft het donker. Geen stroom. Jaap gaat met een zaklampje op onderzoek uit.

De schrik slaat hem om het hart als hij de deur naar buiten opendoet. Vlammen. De schuur staat in lichterlaaie. Een zee van vuur. Een dappere poging om met de tuinslang het vuur te bestrijden, is kansloos. Jaap rent naar de slaapkamer. 'De schuur staat in de fik', roept hij. Boven slaapt de tweeling nietsvermoedend. 'Jongens, kom nu naar beneden, brand!', brult Diny naar boven. Sander en Rick komen naar beneden. Bij één gaat dat niet van harte, omdat hij sinds zaterdag op krukken loopt na een ongelukje met sporten. De vlammen hebben op dat moment de boerderij nog niet bereikt. Het gezin spoedt zich naar buiten, de frisse lucht in. Jaap ontfermt zich over de hond en grist nog snel de tas van Diny mee.

Emotionele schade

Buren hebben inmiddels de brandweer al gebeld. 'Moet ik nog wat ophalen?' vraagt Jaap, als het gezin eenmaal buiten staat. Ze worden opgevangen door de eigenaren van het naastgelegen restaurant Rietershuijs. Het is wachten op de brandweer, die met boten en brandweerauto's uitgerukt is. 'Kalenberg is moeilijk bereikbaar, maar wachten duurt natuurlijk altijd te lang', vertelt Diny. Met lede ogen zien ze hoe de vlammen aan het riet likken. Al snel rolt het vuur naar boven. Alles brandt tot de grond toe af. 'Je ziet je hele hebben en houden afbranden. Om één uur ontdek je de brand. Om zes uur is de brandweer weer weg. In vijf uur tijd is alles wat je had verdwenen.'

Het gezin verliest in één nacht het dak boven hun hoofd. De konijnen, vogeltjes en vissen overleven de brand niet. Twee katten zijn nog spoorloos. 'Eén kat is gelukkig nog teruggekomen', zegt Diny. Foto’s, persoonlijke bezittingen; de vlammen kennen geen genade. Ook alles wat in de schuur stond, is afgebrand: twee auto's, de buitenboordmotoren, fietsen. 'Alles wat je hebt, alles waaraan je gewerkt hebt; het is weg.' De geblakerde resten spreken boekdelen. 'Mijn man is geboren en getogen in Kalenberg en woont sinds 1980 in deze boerderij. En nu is er niets meer.' De emotionele schade is niet te vatten in woorden.

Draaiboek

Het leven is vergankelijk, een reis met flinke hobbels. ‘Het besef begint nu door te dringen. Je denkt: waarom wij? Toch moeten we proberen om weer aan de gang te gaan.’ Het gezin doet er alles aan om de rust te bewaren. 'We verblijven tijdelijk bij mijn zwager en schoonzus, die tegenover ons wonen. Je wordt geleefd, dus we proberen alles rustig over ons heen te laten komen.'

Er moeten duizend-en-één-dingen geregeld worden. Van de één op de andere dag begin je opnieuw. Met niets. Met alleen elkaar. ‘Het is erg jammer dat er  voor zulke gevallen geen draaiboeken zijn.’ Officiële papieren, verzekeringskwesties, maar ook allerlei materiele zaken. Alles moet geregeld worden. Dat is niet eenvoudig, geeft Diny toe. ‘We moeten alles zelf doen.’ Simpele dingen als het aanvragen van nieuwe ID-kaarten en paspoorten, bijvoorbeeld. Tijdrovende klussen. ‘Van de gemeente moet ik eerst aangifte doen bij de politie en de politie zegt gegevens van de gemeente nodig te hebben. Dan lijkt het alsof je van het kastje naar de muur gestuurd wordt.’ Die muur van onbegrip frustreert enorm.

Dan rijst nog de vraag hoe de brand heeft kunnen ontstaan. Diny moet het antwoord schuldig blijven. 'Ik heb geen idee. Als je er zelf nou iets aan kon doen, maar dat is niet het geval. We zijn onlangs niet bezig geweest met lassen of met klusjes op het dak. Niets.'

Plannen

Het gezin heeft op hun eigen terrein een vakantiehuis staan. De woning wordt tijdelijk gehuurd door een man. 'De bewoner gaat kijken of hij een tijdje ergens anders kan verblijven, zodat wij tijdelijk het vakantiehuisje kunnen betrekken.' Hoe moeilijk het ook is, de blik is gericht op de toekomst. 'We willen gewoon weer een nieuwe boerderij laten bouwen. Dus we hopen dat de gemeente een beetje meewerkt. Ik probeer er maar de humor van in te zien. We hadden geen vaatwasser en straks wel.'