Grote problemen met C2000-netwerk en politieportofoons in Breda

[Senior GGP]

Al twee jaar lopen agenten en burgers gevaar in de binnenstad van Breda, omdat het communicatiesysteem van de politie (C2000) het daar vrijwel niet doet. Oorzaak is onvoldoende dekking van de huidige masten. Ook maakt de politie gebruik van verouderde portofoons die door slijtage soms uitvallen. Politievakbond ACP eist direct actie. Het ministerie komt in februari met een oplossing.

Artikel is vandaag verschenen op Omroep Brabant.

http://www.omroepbrabant.nl/?news/220048742/Grote+problemen+met+C2000-netwerk+en+politieportofoons+in+Breda.aspx

Er staat ook een filmpje bij.
http://www.youtube.com/watch?v=c2SVyPkL8WM

[tcf]

Jammer dat geld belangrijker is dan veiligheid.
Nog steeds zijn er veel plaatsen met matige tot geen dekking.
C2000 kan prima werken en dat doet het meestal ook.

[Hunter]

Tsja, ik ben geen netwerkspecialist, maar werk wel in de telecom. 3 masten in een stad als Breda vind ik best veel. Zoetermeer heeft er maar eentje, plus een net er buiten. Misschien staan ze net ongunstig en is er wellicht (te)veel hoogbouw rondom het centrum. Je zou in dergelijke steden toch wel verwachten dat er minstens 1 mast is die de gegarandeerde centrumdekking verzorgt. Met 3 eromheen sta je, in het doorgaans relatief drukkere centrum, eigenlijk teveel te schakelen tussen de masten, hetgeen ook niet bevorderlijk werkt.

Ben wel benieuwd hoe men dit denkt op te gaan lossen. Mastje erbij, bestaande aanpassen of eentje verplaatsen...

[enrico1972]

C2000: Better safe than sorry?

16 mei 2018, blogs

Door Maarten Brink, voorzitter ACP Zeeland-West-Brabant

We gaan terug naar 2009. Inmiddels negen (!) jaar geleden. We kregen klachten binnen over het functioneren van C2000. Of beter gezegd: over randapparatuur als mobilofoons en portofoons en over de beperkte dekking. Steeds vaker merkte ik dat we er ook in mijn regio problemen mee hadden. De klachten namen vanaf dat moment alleen maar toe.

Weet wel: Voor een politieagent zijn de verbindingen via de portofoon en mobilofoon de life-line met de meldkamer. In geval van nood moeten we blind kunnen vertrouwen op een vlekkeloze werking van dit netwerk en de verbindingsmiddelen die we tot onze beschikking hebben. Dat bleek niet te kunnen. Ik schets een paar waargebeurde situaties waarbij het serieus misging:

Zo werden collega’s uit mijn eigen eenheid geconfronteerd met een man welke in bezit is van een vuurwapen. In dit geval hadden zij directe assistentie nodig om deze verdachte op een veilige manier aan te kunnen houden. Maar helaas, de C2000-apparatuur en de dekking liet hen in de steek en normale communicatie was niet mogelijk. Wat zij zagen was een rood lampje op hun portofoon- dat inmiddels iedere collega wel kent. Ze zaten behoorlijk in de penarie en voelden zich absoluut ongemakkelijk en dat is een understatement. Wat als deze man besloot zijn vuurwapen te gebruiken?

Of de casus van de reanimatie van een vrouw. Een collega was bezig levensreddende handelingen te verrichten en moest dringend medische updates aan de meldkamer doorgeven. Ook hier: Het bekende rode lampje op de portofoon. Geen communicatie mogelijk. Terwijl er een leven vanaf hing.

Dan die keer dat collega’s als één groep moesten optreden bij ernstige ordeverstoringen. Vechtpartijen, gooien met stoelen: het evenement liep volledig uit de hand. Maar de aanstuurder van deze politiemensen kon zijn eenheden niet aansturen. Opnieuw dat rode lampje: Geen communicatie mogelijk.

Als laatste voorbeeld noem ik een brand waarbij dringend communicatie nodig was. Die resulteerde in het bij politiemensen bekende geluid van ‘klinken alsof je hoofd in een emmer zit’. Een bedompt geluid, dat het extreem lastig maakt om elkaar snel en goed te kunnen verstaan.

Helaas zijn er nog veel, veel meer voorbeelden te noemen van incidenten waarbij het mis ging en zelfs bijna dodelijk mis ging. De vragen die de ACP hierover stelde en bleef stellen, leidden steeds weer tot beloftes van de werkgever. Beloftes van verbetering. Maar verbetering bleef uit of werd uitgesteld. Niet met weken. Niet met maanden. Maar met jaren. Media-aandacht was regelmatig nodig om verantwoordelijken ertoe te dwingen (nood)maatregelen te nemen, bijvoorbeeld in de binnenstad van Breda en op camping Fort Oranje. In Breda werd op aandringen van de ACP een mast geplaatst.

Het waren maatregelen die slechts ten delen hielpen. Pleisters op een veel te grote, gapende wonden. Collega’s zaten inmiddels zó vaak in de problemen dat de politiek en de media onze verhalen niet konden bijbenen. Hoe ver moet het gaan? Moeten politiemensen (voor hun eigen veiligheid) gebieden maar gaan vermijden welke bekend zijn als probleemgebieden in de dekking? Wat zouden deze agenten dan zeggen?: “Sorry, wij kunnen u helaas niet komen helpen want onze verantwoordelijken hebben na bijna tien jaar klagen de verbindingsmiddelen en het netwerk nog niet op orde.” De ACP wil definitieve oplossingen zien, maar die kwamen niet.

We schrijven mei 2018…

De dekkingsgraad is nog steeds laag en veel van de apparatuur waarmee we nu werken, is inmiddels 13 jaar oud. In al die jaren waren er hoogstens wat software-matige updates en vervanging van verouderde apparatuur voor oude ‘gerenoveerde’ apparatuur.

Om het even in perspectief te plaatsen: We hebben het over digitale apparatuur uit 2005! Hoelang houdt uw digitale gsm het uit? Politiemensen worden er 24/7 mee de straat op gestuurd. Een gevaar voor hen, maar nog veel erger: een gevaar voor de burger voor wie wij dagelijks op straat zijn. Want een slechte dekking en verouderde apparatuur maakt het voor ons politiemensen vaak onmogelijk om ons werk te doen.

Het was, het is en het blijft de hoogste tijd voor definitieve oplossingen. Niet geremd of weerhouden door het gebrek aan financiële middelen. Better safe than sorry…Maar ik vrees dat we eerder ‘sorry’ zullen horen voor de gevolgen, dan een ‘safe’ door oplossingen.

Bron: https://www.acp.nl/c2000-better-safe-than-sorry/