Een systeemoefening, vooral bij hoge GRIP-scenario's, is een heel gebeuren. Je hebt hier bijvoorbeeld al veel mankracht voor nodig die de gehele oefening observeren. Daarnaast kost het erg veel tijd: het opstellen en beheren van het draaiboek, het (mee)schrijven aan het scenario, het (helpen) bemensen van de oefenstaf om maar eens een paar grotere onderdelen te noemen zijn aspecten die goed geregeld moeten zijn en die van groot belang zijn voor een goed verloop van de oefening.
Dit is voor de hulpverleningstak die veelal achter schermen en in kantoren zit van groot belang dat een dergelijke systeemoefening goed verloopt zodat zij weten dat in een crisissituatie ook de systemen mee kunnen draaien en dat ook dit aspect van de crisisbeheersing goed verloopt.
Dit soort topics hebben dus een meerwaarde omdat men, de burger, alleen maar hoort van de oefeningen waarbij mensen ingezet gaan worden. Hierbij worden scenario's geoefend waar burger en hulpverlener hun meerwaarde uit kunnen halen. Maar hoe wil een crisisorganisatie werken zonder een systeem dat de hoofdstructuur biedt van een crisissituatie? Je kunt je wel altijd focussen op eenheden, manschappen etc. maar het is van groot belang om ook de systemen achter de schermen niet te vergeten.
En een burger hoort misschien nooit meer iets over deze oefening, maar er worden rapporten geschreven met bevindingen, conclusies en aanbevelingen die intern uitgebreid behandelt worden en meegenomen worden naar een volgende oefening.
