Dan heb je niet goed gelezen wat ik schreef, ik doelde ook al op het feit dat het in dit geval een gevangenen betreft die in vergelijking met Nederland een TBS heeft gekregen. Dit soort gevangenen wordt psychiatrisch behandelt. In Belgie gebeurt dat niet in het gevak van de gevangene die euthansasie heeft aangevraagd.
Voor ik mijn antwoord schreef heb ik meerdere artikelen gelezen over deze gevangene, en daarin komt duidelijk naar voor dat er wel behandeling wordt toegepast. Echter is de gedachte van de gevangene dusdanig dat de behandeling niets uithaalt en hij niet kan leven met de gedachte dat hij straks weer wordt vrijgelaten en hetzelfde nogmaals pleegt van die aard dat het een psychisch lijden oplevert. Ook TBS artsen hier in Nederland hebben verklaringen afgelegd geen juiste behandeling te hebben.
1) In Nederland is euthanasie bij TBS volgens mijn info geen rechtsgrond voor euthanasie, omdat er psychiatrische en psyhologische begeleiding is voor langdurig gestraften . 2) Het zou van de gekke zijn als een rechter door een straf op te leggen indirect een euthanasie aanvraag zou veroorzaken en wanneer een gevangene hierdoor zijn straf niet uit zou zitten.
Hier gaan twee dingen door elkaar.
1) Er is geen uitsluitingsgrond voor Euthanasie voor gedetineerden. Op geen enkele rechtsgrond, derhalve ook gewoon mogelijk. Alleen zal dit ook via de rechter lopen om een ontloping van straf te voorkomen.
2) De werkelijke straf die normaal voor zijn vergrijp staat heeft deze man uitgezeten ( door de rechter meegewogen in zijn beslissing als ik de artikelen goed lees ). Ook levenslang kent een einde. Een behandeling is ook door de rechter geconstateerd niet mogelijk, niet binnen en niet buiten de op dit moment bekende psychiatrie. Dan moet je kijken naar de menselijkheid van het bestaan, dagen behandelen terwijl de patiënt alleen maar meer in problemen komt omdat er een datum komt dat hij vrij komt. Waarbij de patiënt alleen nog maar denkt dat hij weer gaat doen waarvoor hij is veroordeeld.
In het Belgische geval is er m.i. sprake van falende penitentiair-psyhologische zorg.
Waar baseer je dat op? Ik bedoel, je kan nog zo goed behandelen maar als de geest toch niet wil/kan veranderen dan heeft elke zorg gefaald. Dan nog hoeft dat niet te liggen aan de gegeven zorg.
Ik ben met je eens dat we moeten waken dat het niet een ontsnapping moet kunnen worden aan strafoplegging, maar ik ben er wel voor dat als het onmenselijk wordt om met die overtuiging te leven er wel een mogelijkheid moet bestaan. En laten we eerlijk zijn, als na 30 jaar deze man dezelfde overtuiging nog steeds heeft ( overigens heeft ie deze overtuiging ook voor zijn proefverlof kenbaar gemaakt ) het wel kan worden aangemerkt voor ondragelijk lijden.
