Ik ben het met NikonDirk eens. Het is heel moeilijk om te bepalen waar je een kind heen stuurt of niet.
Op het moment dat de pieper gaat, weet ik ook 100% van de gevallen niet wat de situatie ter plekke is. Iedere melding waar ik op rijd is in principe een gok...
Toen ik nog die leeftijd had, probeerden mijn ouders mij ook te beschermen door me nog niet naar de ernstige zaken te laten gaan. Maar toch kwam het wel eens voor dat ik er stond, omdat de situatie vantevoren onduidelijk was, of omdat ik er toevallig in de buurt was (en nog niet met me ouders kon communiceren of ik wel/niet daarheen mocht).
Kortom, ik denk dat het een verantwoording is van de ouders, en dat wij als volwassenen ons daar niet teveel over uit moeten laten. Het is en blijft toch een zaak waar alleen de ouders het beste over kunnen beslissen.