Volgens mij zijn die dingen best goed geregeld. Hartslag nu zorgt voor nazorg, iedere ehbo of rodekruis vereniging waar ik geweest ben heeft er regelingen voor, iedereen kan bij zijn huisarts terecht en geen enkele ambulance dienst zal de hoorn op de haak gooien als een burger belt omdat hij vragen heeft of zijn verhaal kwijt wil.
Je moet de hulp ook niet door hun strot gaan drukken. Ik heb 2 nummers in mijn telefoon die ik kan bellen als ik daar behoefte aan heb bijvoorbeeld. Van mij hoeven andere organisaties mij niet (goedbedoeld) daarvoor te benaderen, en ja dat is persoonlijk. Er moet een middenweg bewandeld worden waar iedereen mee verder kan. Volgens mij gebeurd dat best goed. Ts kan heel veel mensen bereiken voor nazorg, het is aan hem om te kiezen en actie te ondernemen,
...
Het is te versnipperd. Elke organisatie heeft wel iets afzonderlijks bedacht. Ik denk dat de GHOR hierin een overkoepelende of leidende rol kan en moet gaan spelen om alle betrokken burger hulpverleners ondersteuning te geven.
...
Of het slachtoffer het overleeft heeft willen de meeste EHBO'ers en BLSers (weinig verschil trouwens) misschien wel weten, maar de privacy van slachtoffers gaat voor mij voor. We zijn allemaal volwassen en moeten ons maar neerleggen bij het feit dat we niet altijd alles kunnen of mogen weten.
Weten of de reanimatie succesvol was of niet voegt trouwens ook niks toe aan de reanimatie, die is namelijk al afgelopen. Voor de hulpverlener verandert het ook niets, behalve dat hij het dan wel weet.
Ik hoef geen NAW gegevens te hebben als (passant of georganiseerde) EHBO-er of BLS-er, helemaal niet belangrijk voor mij. Wat wel van belang is voor alle burger hulpverleners betrokken bij een hulpverlening dat zij kunnen informeren naar het verdere verloop.
Het (verkeerd) intepreteren van privacy wetgeving door diverse overheden en allerlei diensten is de oorzaak dat velen hulpverleners betrokken bij een hulpverlening vaak tegen een dichte deur lopen en van zelfs de meest basale informatie worden onthouden.
